مع امام منصور

قسمت سوم ویژه برنامه مع امام منصور با کارشناسی حجت الاسلام روستایی


 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

 

عنوان برنامه: مع امام منصور (گونه های عاشورا ستیزی)

 

تاريخ: 08 05 1401

استاد: حجت الاسلام والمسلمین روستایی

مجری: آقای سید مهدی حسینی

مجری:

تحویل سال به وقت محرم است/ حول القلوبنا ببکاءٍ علی الحسین

بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت همه شما بینندگان عزیز، محترم و ارجمند شبکه جهانی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ابتدا فرا رسیدن ماه محرم را مجدداً خدمت آقا جان مان، امام زمان مان تسلیت عرض می کنیم و بعد خدمت دل داغدار همه شما مخاطبان عزیز و ارزشمند شبکه ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) امروز آغاز سال جدید هجری قمری، امروز آغاز سال 1444 هجری قمری است.

عادت کرده بودیم وقتی سال، تحویل می شود خوشحال باشیم یا شادی داشته باشیم اما می بینیم که سال قمری با ماه محرمی آغاز می شود که همه دل ها محزون است همه دل ها داغدار بزرگ ترین مصیبت عالم است، خوشحال هستیم که باز هم در خدمت شما هستیم و طی این چند شب ان شاء الله با ویژه برنامه مع امامٍ منصور در خدمت شما خواهیم بود. برنامه ای که به واقعه عاشوراء و به تاریخ کربلا می پردازد و همه مواردی که بعضاً بتواند ان شاء الله ما را قدمی نزدیک تر و آشناتر بکند به این قیام البته شاید لفظ قیام نباید به کار ببرم با توجه به مواردی که ذکر می شود پس بهتر است بگوییم به این حرکت تاریخی و به این واقعه بسیار مهم.

 امشب در دومین قسمت از این ویژه برنامه میهمان ارزشمندی داریم می خواهیم از بیانات شان مستفیض بشویم و استفاده بکنیم. در خدمت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا روستایی هستیم و ان شاء الله که تا آخر برنامه قرار است بسیار بیاموزیم و یاد بگیریم و به شبهاتی که پیرامون واقعه عاشوراء پاسخ داده بشود حاج آقا سلام علیکم ورحمة الله عظم الله اجورنا واجورکم

استاد روستایی:

علیکم السلام ورحمة‌ الله بنده هم خدمت حضرتعالی و بینندگان عزیز شبکه جهانی حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) عرض سلام و ادب و احترام دارم امیدوارم که عزاداری هایتان تا این لحظه مورد قبول حضرت حق واقع شده باشد و خادمان خودتان را در شبکه جهانی ولی عصر از دعای خیرتان فراموش نکنید

مجری:

ان شاء الله خیلی ممنون و متشکریم که دعوت ما را پذیرفتید بپردازیم به موضوع واقعه عاشوراء و این که ما خیلی این را شنیدیم و دیدیم که خیلی ها نسبت به اصل واقعه عاشوراء مواردی را مطرح می کنند خیلی ها شبهاتی را پیرامون این مسئله ایجاب می کنند و ما بتوانیم به نوعی یک گونه شناسی داشته باشیم در مقابله با این موارد بفرمایید خواهش می کنم ببینیم مطلب پیرامون چه موضوعی است و ان شاء الله به مورد بحث بپردازیم.

استاد روستایی:

بسم الله الرحمن الرحیم همان طوری که فرمودید در مورد واقعه رخداد عاشوراء و قیام حسینی رویکردهای مختلفی را افراد در پی می گیرند بعضی ها رویکردی دارند البته مقصودم در دایره مخالفین تشیع است، وگرنه در گرامی داشت عاشوراء جای خودش، جای بحث دارد و رویکردهای خیلی مثبتی وجود دارد؛ اما نسبت به مسئله امام حسین و عزاداری و عاشوراء رویکردهای مختلفی را ما می بینیم گاهی اوقات بعضی از افراد، اصل عزاداری حضرت را زیر سوال می برند. مثل جماعت وهابیت و بالاخره منکر می شوند.

 گاهی بعضی در قامت دفاع از دشمنان اهل بیت بر می آیند و به نفع یزید و یزیدیان قلم می زنند امثال جریان تابع ابن تیمیه یا افراد دیگری که در تاریخ هم نظر او بودند مانند ابن عربی مالکی و امثالهم این هم یک طیفی هستند که اصل حرکت امام حسین را مصلحت شرعی برایش نمی دانند و یک جوری حضرت را مقابل خلیفه نشان می دهند. خلیفه ای که اصلاً غاصب است خودش و پدرش غاصب هستند؛ اما در هر صورت در دفاع از او بر می آیند و وجود نازنین و مقدس و مبارک آقا ابا عبدالله را مورد هجمه قرار می دهند فتوا به حرمت نوحه خوانی و روضه و و و رویکردهای مختلفی که در این زمینه وجود دارد. یکی از مسائلی که در مسئله آقا ابا عبدالله باید به آن توجه بشود و مورد دقت قرار بگیرد خود رخداد عاشوراء و رویکردهای گوناگونی است که به این مسئله نگاه می کند ما در مورد رخداد عاشوراء و واقعه عاشوراء دو رویکرد کلی داریم.

یک رویکردی که برای این ایام بزرگداشت می گیرد و گرامیداشت نسبت به این مسئله دارد و یک رویکرد تکریمی هست که این در بین شیعیان هست در بین پاره ای از اهل سنت هست، در بین حتی اقلیت های دینی زرتشتیان، مسیحیان این مسئله دیده می شود گرامیداشت رخداد عاشوراء و آن هم با محوریت شخص ابا عبدالله الحسین یعنی در واقع توجه این اقلیت های دینی به این نیست که مثلاً‌ در طول تاریخ چه اتفاقاتی قبل از اسلام در این روز، رخ داده است؟ محوریت آزادگی و آزاد مردی و جوانمردی و شهامت و بزرگی و شجاعت امام حسین این جا باعث می شود که این رویکرد تکریمی و گرامیداشتی نسبت به عاشوراء وجود داشته باشد این هم امشب موضوع بحث ما نیست.

 اما یک رویکردی در مقابل این رویکرد تکریم وجود دارد آن هم ستیز و جنگ عاشوراء است. مقابله با عاشوراء نه مقابله با حرم ابا عبدالله با اصل عاشورا‌ء که ما این را در قالب گونه های عاشوراء‌ ستیزی می خواهیم بیان بکنیم که با عاشوراء چه نوع برخوردهایی صورت گرفته؟ به خاطر عاشوراء چه اتفاقاتی در تاریخ رقم خورده؟ حدود هفت الی هشت گونه را این جا آماده کردم ان شاء‌ الله خدمت بینندگان عزیزمان عرض می کنم رویکرد اول و به تعبیر صحیح تر گونه اول مقابله با عاشوراء بحث جشن گرفتن در عاشوراء است.

مجری:

فکر می کنم در ایران هم بعضاً شاهدش هستیم.

استاد روستایی:

نه در ایران به این معنا شاهدش نیستیم؛ اما در طول تاریخ می خواهیم به این مسئله بپردازیم در بعضی از کتاب های قرون گذشته مثل کتاب الفروع در جلد 5، صفحه 92 مطلبی آمده که خدمت شما می خواهم عرض بکنم می گوید ابن منصور آمد از احمد پرسید

«هل سَمِعْت في الحديث من وَسَّعَ على عِيَالِهِ يوم عَاشُورَاءَ وَسَّعَ اللَّهُ عليه سَائِرَ السَّنَةِ»

آیا شما شنیدی حدیثی داریم هر کسی روز عاشوراء برای خانواده اش توسعه داشته باشد سفره رنگین بیاندازد لباس نو بر آن ها بپوشد آیا خداوند به واسطه این عملش در طول سال برکت به رزق و روزی اش می دهد همچنین چیزی شنیدی؟

 «فقال نعم»

بله.

 بعد می گوید:

«رَوَاهُ سُفْيَانُ بن عُيَيْنَةَ عن جَعْفَرٍ الْأَحْمَرِ عن إبْرَاهِيمَ بن مُحَمَّدِ بن الْمُنْتَشِرِ وكان من أَفْضَلِ أَهْلِ زَمَانِهِ»

سند دارد به این آقا می رسد می گوید این از آدم های خیلی خوب و برترین های زمان خودش بود که ایشان روایت کرد

«أَنَّهُ بَلَغَهُ أَنَّ من وَسَّعَ على عِيَالِهِ يوم عَاشُورَاءَ وَسَّعَ اللَّهُ عليه سَائِرَ سَنَتِهِ»

هر کسی که در روز عاشوراء برای زن و بچه اش توسعه به خرج بدهد سفره شان را رنگین بکند به وضع خانه زندگی اش بهتر برسد خداوند در سایر اوقات سال توسعه به او می دهد و روزی اش را زیاد می کند.

بعد آقای سفیان ابن عیینه می گوید:

«قد جَرَّبْنَاهُ مُنْذُ خَمْسِينَ أو سِتِّينَ فما رأينا (رأيناه) إلَّا خَيْرًا»

ما پنجاه شصت سال این کار را در روز عاشوراء تجربه کردیم

مجری:

روایتی که مطرح می کنند و می گویند ما این را شنیدیم آخرش ربط می دهند از چه کسی شنیدیم یعنی نقل قول از پیامبر می دانند یا از شخصی دیگر؟

استاد روستایی:

بله از پیامبر می دانند و این را بزرگ می دانند در ادامه مسئله ای را نقل می کند از آقای ابن جوزی در صفحه 92 می گوید:

«وَذَكَرَهُ ابن الْجَوْزِيِّ في الْعِلَلِ الْمُتَنَاهِيَةِ من حديث ابْنِ عُمَرَ»

می گوید این روایت را آقای ابن جوزی در کتاب علل المتناهیة از عبدالله ابن عمر نقل کرده است.

 عبدالله ابن عمر چه گفت؟ تا به این قسمت می رسد که:

«قال جَابِرٌ جَرَّبْنَاهُ فَوَجَدْنَاهُ كَذَلِكَ وقال أبو الزُّبَيْرِ مثله وقال شُعْبَةُ مثله وَعَنْ اللَّيْثِ بن سَعْدٍ عن يحيى بن سَعِيدٍ عن سَعِيدِ بن الْمُسَيِّبِ عن عُمَرَ بن الْخَطَّابِ رضي اللَّهُ عنه مِثْلُهُ وَلَفْظُهُ من وَسَّعَ على أَهْلِهِ»

به جابر و ابو زبیر هم نسبت می دهند شعبه هم همین را نقل می کند.

«قال يحيى بن سَعِيدٍ جربناه (جربنا) ذلك فَوَجَدْنَاهُ حَقًّا »

یحیی ابن سعید هم می گوید ما هم تجربه کردیم این ها حق بود.

الفروع وتصحيح الفروع؛ اسم المؤلف: محمد بن مفلح المقدسي أبو عبد الله الوفاة: 762، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1418، الطبعة: الأولى، تحقيق: أبو الزهراء حازم القاضي، ج 3، ص 84 (نرم افزار الجامع الکبیر)

 پس ریشه اش به عبدالله ابن عمر برگشت و البته این که می گویند جابر این را گفته من قبول ندارم جابر ابن عبدالله انصاری مطیع اهل بیت است این طوری حرف نمی زند از عبدالله ابن عمر بر می آید این طوری صحبت بکند؛ چون عبدالله ابن عمر 60 سال برای حکومت های مختلف از زمان پدرش تا عثمان (غیر از زمان امیر المؤمنین) تا معاویه تا یزید تا معاویة ابن یزید و مروان حکم تا زمان عبد الملک ابن مروان مفتی بود و در حکومت ها فتوا می داد. یک کسی که برای بنی امیه فتوا بدهد جز این نمی شود به نفع و مزاق بنی امیه باید صحبت بکند.

روایات را در این زمینه می آورد می گوید این ها در مقابل شیعه یک چنین انجام کاری انجام دادند.

آن وقت در بعضی از کتاب های دیگر داریم که تصریح می کند یک عده ای این روز را عید می گرفتند در کتاب الغنیه، جلد 2، صفحه 93 چاپ دار الکتب العلمیه این کتاب مال عبدالقادر گیلانی است که از شیوخ صوفیه اهل سنت است. می گوید بعضی آمدند:

«وقد طعن قوم علی من صام هذا الیوم العظیم وما ورد فیه من التعظیم وزعموا انه لا یجوز صیامه لأجل قتل الحسین»

بعضی ها ایراد گرفتند به کسانی که در روز عاشورا‌ء روزه می گیرند و گفتند چون امام حسین کشته شده نباید روزه بگیرید.

 چه جواب می دهد؟ می گوید همه مردم باید به خاطر امام حسین مصیبت زده باشند اما:

«وأنتم تتخذونه یوم فرح وسرور وتأمرون فیه بالتوسعة علی العیال والنفقة الکثیرة»

می گوید و شماها امروز را روز فرح و سرور می گیرید (یعنی آن افراد دارند ایراد می گیرند) آن افرادی که گفتند شما به خاطر امام حسین نباید این روز را روزه بگیرید نباید بزرگداشت بگیرید می گوید بر همه مردم شایسته است که برای فقدان امام حسین ناراحت و غمگین باشند اما شماها می آیید این روز،‌ را روز فرح و سرور می گیرید و امر می کنید به خانواده تان بیشتر برسید و نفقه زیاد بدهید و خرج بکنید پس یک طیفی در طول تاریخ که این روز را روز عید می گرفتند.

«وأنتم تتخذونه یوم فرح وسرور وتأمرون فیه بالتوسعة علی العیال والنفقة الکثیرة»

الغنية لطالبي طريق الحق؛ مؤلف: عبدالقادر جیلانی، عبدالقادر بن ابی‌صالح، دار الکتب العلمیة، ج2، ص93

«وَ هَذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْه‏»

مصباح المتهجد و سلاح المتعبد؛ طوسى، محمد بن الحسن‏، ناشر: مؤسسة فقه الشيعة ، ج‏2، ص 775

ما در زیارت عاشوراء داریم این روز را چه کسی باعث شد که این طوری بگیرند؟ امثال عبدالله ابن عمرها که این روایت ها را ذکر کردند. روایت هایی که قطعاً مورد قبول نیست.

جالب این جا است محضر مبارک تان عرض کردم بعضی ها آمدند این روز را عید گرفتند اما جالب این جا است که پیامبر (صلوات الله وسلامه علیه وآله) در روایات خودشان در همین طُرق اهل سنت گفتند اصلاً نباید این روز را عید بگیرید. اصلاً قبول نیست این روز عید گرفته بشود. بعضی از روایت ها را نشان شما بدهم کتاب صحیح ابن حبان، جلد 8 از کتب اهل سنت این جا روایتی نقل می کند در صفحه 391

«كَانَتْ يَهُودُ تَتَّخِذُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ عِيدًا»

یهودی ها عید می گرفتند.

«فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم خَالِفُوهُمْ صُومُوا أَنْتُمْ»

رسول الله فرمودند با یهود مخالفت بکنید شما روزه بگیرید

صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان؛ اسم المؤلف: محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم التميمي البستي الوفاة: 354، دار النشر: مؤسسة الرسالة - بيروت - 1414 - 1993، الطبعة: الثانية، تحقيق: شعيب الأرنؤوط، ج8، ص 391

نمی خواهد عید بگیرید تا این «صوموا أنتم» را ما در کتب شیعه می گوییم مکروه است در کتب اهل سنت است اما صحبت من این جا است «خالفوهم» می گوید یهود عید می گیرند. آقای عبدالله ابن عمر می گوید توسعه بر عیال، بیایید این کار را بکنید عبدالله ابن عمر شاگرد کعب الأحبار است این در تاریخ ثابت شده یا کتاب مجموع الفتاوای آقای ابن تیمیه، جلد 25 می گوید:

 «ولما كان آخر عمره»

زمانی که پیامبر آخر عمرش بود

«وبلغه ان اليهود يتخذونه عيدا»

پیامبر فرمود یهود، روز عاشوراء را عید می گیرند.

 چه زمانی؟ آخر عمر فرمودند

«لئن عشت إلى قابل لاصومن التاسع»

اگر من تا سال آینده زنده باشم روز نهم را می گویم روزه بگیرید نه روز دهم را.

«ليخالف اليهود ولا يشابههم في اتخاذه عيدا»

به خاطر این که مخالفت با یهود بشود و مشابهت با یهود نشود در این که این روز، عید می گیرند.

 كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية؛ اسم المؤلف: أحمد عبد الحليم بن تيمية الحراني أبو العباس الوفاة: 728، دار النشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ج 25، ص 311

 این تعبیر پیامبر است پس یک عده جشن می گرفتند یکی از گونه های عاشوراء ستیزی روز عاشوراء را روز فرح و سرور اعلام می کردند جشن می گرفتند در حالی که پیامبر می گوید این کار را نباید بکنید این یک نمونه.

 باز ببینیم چه کسانی عاشوراء را عید می گرفتند؟ عرض کردم یکی آقایان یهودی بودند در کتاب فتح الباری شرح صحیح بخاری، جلد 3 آمده که:

«وقد رَوَى أن ذَلِكَ العيد كَانَ يوم عاشوراء فإنه كَانَ عيداً لأهل الجَاهِلِيَّة ولأهل الكتاب»

اهل جاهلیت و اهل کتاب عید می گرفتند.

فتح الباري في شرح صحيح البخاري؛ اسم المؤلف: زين الدين أبي الفرج عبد الرحمن ابن شهاب الدين البغدادي ثم الدمشقي الشهير بابن رجب الوفاة: 795هـ، دار النشر: دار ابن الجوزي - السعودية / الدمام - 1422هـ، الطبعة: الثانية، تحقيق: أبو معاذ طارق بن عوض الله بن محمد، ج2، ص517

یک عده بعد از شهادت امام حسین این روز را روز فرح و سرور اعلام کردند (روز شادی) با این که امام حسین به شهادت رسیده یعنی تابعین جاهلیت و اهل کتاب می شوند. دسته دوم یهودی ها عید می گرفتند آن روایت های که خدمت تان خواندم حالا از صحیح بخاری خدمت تان بخوانم کتاب صحیح بخاری که معتبرترین کتاب اهل سنت است صفحه 704 از ابو موسی اشعری نقل می کند:

«كان يَوْمُ عَاشُورَاءَ تَعُدُّهُ الْيَهُودُ عِيدًا قال النبي صلى الله عليه وسلم فَصُومُوهُ أَنْتُمْ»

روز عاشوراء را یهودی ها عید می گرفتند...

الجامع الصحيح المختصر؛ اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256، دار النشر: دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا، ج2، ص704، ح1901

باز در صحیح مسلم، جلد 1، صفحه 504

«كان يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمًا تُعَظِّمُهُ الْيَهُودُ وَتَتَّخِذُهُ عِيدًا فقال رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم صُومُوهُ أَنْتُمْ»

«كان أَهْلُ خَيْبَرَ يَصُومُونَ يوم عَاشُورَاءَ يَتَّخِذُونَهُ عِيدًا»

اهل خیبر، دشمنان امیر المؤمنین و رسول خدا، دشمنان مسلمانان می گوید این ها روز عاشوراء را روزه می گرفتند و عید می گرفتند.

«وَيُلْبِسُونَ نِسَاءَهُمْ فيه حُلِيَّهُمْ وَشَارَتَهُمْ»

برای زن هایشان لباس های می پوشیدند که زینت هایی در این لباس ها بود.

صحيح مسلم؛ اسم المؤلف: مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري النيسابوري الوفاة: 261، دار النشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ج 2، ص 796، ح1131

یعنی لباس های زیبای خانواده شان را در آن روز می پوشیدند.

مجری:

کاری که مردم در روز شادی می کنند

استاد روستایی:

بله، پس تا به این جا جاهلیت، اهل کتاب و یهود دسته سومی که روز عاشوراء عید می گرفتند چه کسانی هستند؟ کتاب مرآة المفاتیح شرح مشکاة المصابیح، جلد 3

«إلا أن يوم عاشوراء فيه تشبهٌ بالخوارج، باظهار السرور»

می گوید خوارج در روز عاشوراء اظهار سرور می کردند.

پس اهل کتاب، اهل جاهلیت، خوارج و یهود هم به عنوان اهل کتاب مطرح است دسته بعدی کفار کتاب فیض القدیر، جلد 4، صفحه 299 می گوید روایت شده که:

«روي أنه يوم الزينة»

روز عاشوراء روز زینت است

«الذي كان فيه ميعاد موسى لفرعون»

روزی که وعده موسی به فرعون بود

«وأنه كان عيدا لهم»

عید برای آن ها بود.

 ابن رجب می گوید:

«وهذا يدل على النهي عن اتخاذه عيدا وعلى ندب صوم أعياد الكفار»

آقای ابن رجب می گوید این که در آن روز روایت شده روز میعاد حضرت موسی در مقابل فرعون است و عید آن ها بود این نشان دهنده این است که ما نهی شدیم عید فرعونیان و عید یهود است نهی شدیم این که امروز را عید بگیریم و مستحب است که ما روزی که کفار عید می گیرند ما روزه بگیریم!

مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح؛ اسم المؤلف: علي بن سلطان محمد القاري الوفاة: 1014هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - لبنان/ بيروت - 1422هـ - 2001م، الطبعة: الأولى، تحقيق: جمال عيتاني، ج3، ص491

 پس کفار هم عید می گرفتند. دسته پنجم آقایان ناصبی کتاب البدایة والنهایة ابن کثیر، جلد 11 می گوید:

«وقد عاكس الرافضة والشيعة يوم عاشوراء النواصب من أهل الشام»

می گوید در مقابل رافضی ها و شیعیان، ناصبی های اهل شام روز عاشوراء یک کاری کردند چه کار کردند؟

«فكانوا إلى يوم عاشوراء يطبخون الحبوب ويغتسلون ويتطيبون ويلبسون أفخر ثيابهم»

غذای خوب می پختند، غسل می کردند، عطر می زدند، زیباترین لباس شان را می پوشیدند

«ويتخذون ذلك اليوم عيدا»

این روز را عید قرار می دادند

«‌يصنعون فيه أنواع الأطعمة»

انواع غذاها را در این روز درست می کردند

«ويظهرون السرور والفرح»

در این روز سرور و شادی و فرح را اظهار می کردند

«يريدون بذلك عناد الروافض»

به خاطر دشمنی با شیعه این کار را می کردند

«ومعاكستهم»

و به خاطر عکس العمل در مقابل شیعه و درگیری و مقابله با شیعه این کار صورت می گرفت.

البداية والنهاية؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: مكتبة المعارف – بيروت، ج 8، ص 202

 پس تا به این جا معلوم شد که چه کسانی عید می گرفتند ما از کتاب عبدالقادر گیلانی نقل کردیم که یک عده ای عید می گرفتند. آقای عبدالله ابن عمر هم روایت کرد این روز، روز سرور است هم با روایت نبوی مخالف بود و هم در تاریخ ریشه یابی کردیم دیدیم جاهلیت و اهل کتاب و یهود و خوارج و کفار و نواصب همه عید می گرفتند.

غیر از این ها دیگر چه کسی عید می گرفت؟ ببینیم در طول تاریخ در این سردمدارها در این حکام چه کسانی عید می گرفتند؟ حجاج ابن یوسف ثقفی کتاب المذاهب والإعتبار که معروف به خِطط مقریزیه است جلد 2 آقای تقی الدین احمد ابن علی مقریضی این کتاب را نوشت در صفحه 348 بحث یوم عاشوراء را مطرح می کند می گوید:

«کانوا یتخذونه یوم حزن تتعطل فیه الأسواق ویعمل فیه السماط العظیم المسمی: سماط الحزن»

شیعیان این روز را روز حزن و ناراحتی می گرفتند بازارها را تعطیل می کردند خیمه های حزن داشتند

«وقد ذکر عند ذکر المشهد الحسیني»

روضه امام حسین و مراسم می گرفتند به مردم چیزهای زیادی می دادند.

 و بعد می گوید:

«فلما زالت الدولة اتخذ الملوک من بني أیوب یوم عاشوراء یوم سرور ویوسعون فیه علی عیالهم ویتبسطون في المطاعم ویصنعون الحلاوات، ویتخذون الاواني الجدیدة ویکتحلون ویدخلون الحمام»

وقتی دولت ممالک تمام شد ایوبیان آمدند روز عاشوراء را روز سرور گرفتند در این روز به اهل و عیال شان می رسیدند بهترین غذاها و بهترین شیرینی جات و ظرف های جدید می دادند سرمه می کشیدند و حمام می رفتند

«جریان علی عادة أهل الشام التی سنها لهم الحجاج في أیام عبدالملک بن مروان»

این کاری که ملوک بنی ایوب انجام می دادند زمانی که دولت قبلی تمام شد این عملی که بنی ایوب انجام می دادند به خاطر چه بود؟ این به خاطر آن عادت اهل شام بود که حجاج ابن یوسف ثقفی در ایام عبد الملک ابن مروان این را پایه ریزی کرده بود که این کار انجام بدهند چرا این کار را می کردند؟ علت این که این کار را می کردند

«لیرغموا بذلک آناف شیعة علي بن ابي طالب کرم الله وجهه»

می خواستند بینی شیعه را به خاک بمالند این کار انجام می شد.

می گوید وقتی آن دولت قبل، ‌تمام شد «اتخذ الملوک من بني ایوب»؛ پادشاهان بنی ایوب آمدند این کار را کردند این ها می خواستند دماغ شیعه را به خاک بمالند.

 «الذینَ»

 شیعیانی که

«یتخذون یوم عاشوراء یوم عزاء و حزن  فیه علی الحسین بن علي»

روز عزاداری امام حسین می گرفتند چرا؟ چون امام حسین

«لأنه قتل فیه»

در این روز کشته شده

 می گوید ما امروز هم

«وقد أدرکنا بقایا مما عمله بنو أیوب»

بقایای عمل بنی ایوب را امروز هم داریم می بینیم

«من اتخاذ یوم عاشوراء یوم سرور وتبسط»

این که امروز داریم می بینیم روز عاشوراء روز سرور و شادی و بسط و توسعه بر عیال می گیرند.

المواعظ والاعتبار بذكر الخطط والآثار؛ المؤلف: أحمد بن علي بن عبد القادر، أبو العباس الحسيني العبيدي، تقي الدين المقريزي (ت ٨٤٥هـ)؛ الناشر: دار الكتب العلمية، بيروت، ج1، ص348

مجری:

دقیقاً این موضوعی که الان شما فرمودید همین است در حالت ذهنی و روانی وقتی نگاه بکنیم ما یک سری مواردی را داریم تحت عنوان مکانیزم های دفاعی وقتی افرادی بابت یک موضوع دچار اضطراب می شوند و یک موضوع اذیت شان می کند یا به نوعی اشتباهات آن ها را اثبات می کند می آیند شروع می کنند و دست می زنند به موردی به نام انکار یعنی مکانیزم انکار و بعد از آن هم یک بحث دیگری داریم که طبق آن، آن کاری که خودشان می کردند اول انکار می کنند وقتی ببینند نمی توانند انکار کنند آن را به سمت خود شما پس می زنند.

یعنی من یک اشتباهی کردم و چون نمی توانم آن را منکر بشوم می آیم واپس روی می کنم و آن را به شما بر می گردانم شما را مسئول آن را نشان می دهم به واسطه همین رفتارها یعنی اگر بخواهیم حتی از بُعد روان شناختی به آن نگاه بکنیم ما می فهمیم که چرا علمای آن ها به قول شما امثال عبدالله ابن عمر تکلیفش مشخص است ولی به طور کلی وقتی نگاه بکنیم یکی از عواملی که می شود به آن نگاه کرد و به تحقیق پرداخت این موضوع است که خیلی از آدم ها در جامعه امروزی هم شاید ببینیم در یک سری از قصور خودشان می آیند به واسطه این رفتارها اصلاً بحث را می خواهند عوض بکنند و به نوعی ذره ذره زیر سوال ببرند دیدم این جا جایش هست این را خدمت تان عنوان بکنم.

استاد روستایی:

این هم هست یک مهندسی معکوسی هم هست اگر اجازه بدهید بعد از این که بخش آخر را در این قسمت بگویم نسبت به آن هم اشاره خواهم کرد.

 اما دسته آخری که در روز عاشوراء عید می گرفتند چه کسانی بودند؟ بنی امیه، یک کتابی داریم به نام آثار الباقیة عن قرون الخالیة کتاب ابو ریحان بیرونی است ابو ریحان شخصیت کمی نیست ایشان در این کتابش یک عبارتی دارد در صفحه 329 کتاب می گوید روز دهم که روز عاشوراء بود

«وَ كانُوا يُعَظِّمُونَ هذَا الْيَوْمِ إلى‌ أَنْ اتَّفَقَ فيهِ قَتْلَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ أَبى‌طالِب رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ»

 می گوید تا قبل از این که امام حسین به شهادت برسد این روز، روز بزرگی بود چون می گفتند خداوند به حضرت آدم در این روز لطف کرده موسی بر فرعون پیروز شده و و و مطالب این طوری تا این که امام حسین به شهادت رسید

«وَ فُعِلَ بِهِ وَ بِهِمْ ما لَمْ يُفْعَلْ فى‌ جَميع الأُمَمِ بِأَشْرارِ الْخَلْقِ مِنَ الْقَتْلِ بِالْعَطَشِ وَ السَّيْفِ وَ الإِحْراقِ وَ صَلْبِ الرُّؤُوسِ وَ إجْراءِ الْخُيُولِ عَلَى الأَجْسادِ فَتَشاءَمُوا بِهِ»

می گوید در زمان امام حسین چه اتفاقی افتاد؟ حضرت را به شهادت رساندند اهل بیت را به اسارت بردند می گوید به گونه ای عمل کردند که در جمیع امت ها با شرورترین افراد خلق این طوری برخورد نمی شود. با تشنگی ایشان را کشتند با شمشیر با آتش زدن با جدا کردن سرها و دواندن اسب ها بر روی اجساد مطهر می گوید این کارها را کردند.

«فَأمَّا بَنُو أُمَيَّةَ فَقَدْ لَبِسُوا فيهِ ما تَجَدَّدُوا وَ تَزَيَّنُوا وَ الْتَحَدُوا وَ عَيَّدُوا وَ أَقامُوا الوَلائِمَ وَ الضِّيافاتِ وَ طَعَمُوا الْحَلاواتِ وَ الطَّيِّباتِ»

بنی امیه در این جا یک کارهای کردند لباس های نو و زینت و سرمه کشیدن و عید گرفتن و سفرهای آن چنانی پهن کردن و خوردن شیرینی ها و بهترین چیزها و این رسم در بین عامه مردم قرار گرفت تا زمانی که این ها حاکم بودند

«وَ جَرَئَ الرَّسْمُ فى‌ الْعامَّةِ عَلى‌ ذلِكَ أيَّامُ مُلْكِهِمْ»

این رسم در بین مردم بود «ایام ملکِهِم» ایام مُلک بنی امیه

«وَ بَقِىَ فيهِمْ بَعْدَ زَوالِهِ عَنْهُمْ»

می گوید بعد از این که مُلک از آن ها زائل شد باز این، باقی ماند.

 بعد می گوید:

«وَ أَمَّا الشيعَةُ فَإِنَّهُمْ يَنُوحُونَ وَ يَبْكُونَ أسَفَاً لِقَتْلِ سِيّدِ الشُّهَداءِ فيهِ وَ يُظْهِرُون ذلِكَ بِمَدينَةِ السَّلامِ وَ أَمْثالِها مِنَ الْمُدُنِ وَ الْبِلادِ وَ يَزُورُون فيهِ التُّرْبَةَ الْمَسْعُودَةَ بِكَرْبَلاءِ وَ لِذلِكَ كَرِهَ فيهِ الْعامَّةُ مِنْ تَجْديدِ الأوانِىِ وَ الأثاثِ.»

شیعه نوحه خوانی می کنند گریه می کنند به خاطر تأثر بر قتل سید الشهداء و تربت امام حسین...

آثار الباقیة عن قرون الخالیة؛ المؤلف: ابو ریحان محمد بن احمد البیرونی الخوارزمی، ص329

مواردی این چنینی که در ادامه ذکر می کند که چه کارهایی شیعیان انجام می دهند زیارت و تربت امام حسین در کربلا و مواردی از این دست. بنابراین اولین گونه مقابله با رخداد عاشوراء مسئله جشن گرفتن است این که این روز را این ها روز زینت می گرفتند که ما امروزه هم در بین وهابیت می بینیم که حتی در روز عاشوراء عروسی هم برگزار می کنند نمونه اش پسر آل الشیخ مفتی اعظم عربستان بود.

مجری:

متشکرم امشب، شب دوم ماه محرم هست شبی که منسوب شده و طبق تاریخ ورود کاروان امام حسین (علیه السلام) به کربلا است، همیشه یاد گرفتیم از رسیدن مسافر خوشحال باشیم اما نمی دانیم حکمتش چه است که امشب بیش از حد ناراحت هستیم برای دل مضطر حضرت زینب (سلام الله علیها)

 (میان برنامه)

مجری:

من ندانم چه حساب است بیا بر گردیم/ که دلم در تب و تاب است بیا بر گردیم/ نام این دشت زد آتش به غم آباد دلم/ این چه خاک است چه آب است بیا بر گردیم/ جلوه روی تو در مردمک چشم من است/ تا که این عکس به قاب است بیا بر گردیم/ نکند بی تو از این معرکه بر گردم من/ هِجر سر گرم شتاب است بیا بر گردیم/ بین اینان که ز صخره دل شان سنگ تر است/ سنگ بر آیینه باب است بیا بر گردیم/ ما همه تشنه دیدار تو و طرح عطش/ نقشه اش نقش بر آب است بیا بر گردیم/ دخترت چشم به من دارد و گوید عمه/ تا عمو پا به رکاب است بیا بر گردیم/ دوش در گوش دلم خواند رفیقی بیتی/ با ردیفی که چه ناب است بیا بر گردیم/ طاقت تیر ندارد گلوی اصغر تو/ تا در آغوش رباب است بیا بر گردیم!

«عظم الله اجورنا واجورکم ان شاء الله بمصیبة العظیم مصیبة امام حسین علیه السلام آجرک الله یا بقیة الله»

خواهش و التماسی که داریم در دل این روضه ها، دعا برای فرج امام زمان مان، امام غریب مان فراموش نشود ان شاء الله صدقه زیاد بگذارید که دل حضرت به شدت پر خون است در این شب ها غزلی هم که تقدیم شد از شاعر گرانقدر جناب آقای جواد هاشمی بود که بسیار زیبا وصف کرده بودند تلخی این شب و رسیدن کاروان به کربلای معلی استاد با ادامه برنامه در خدمت تان هستیم بفرمایید

استاد روستایی:

در تتمه عرائض قبلی و در تکمیل فرمایش شما بگویم بنا بر پژوهشی که صورت گرفته به نظر می رسد این احادیثی که گفتند هر کسی که توسعه بر عیال داشته باشد و از این حرف ها مهندسی معکوس در مقابل غدیر است؛ چون اتفاقاً بحث توسعه بر عیال و پوشیدن بهترین لباس ها و عیدی دادن و هدیه دادن را در احادیث در غدیر داریم و ما در تاریخ مکرر دیدیم که برای مقابله با شیعه یک کارهای انجام دادند مثلاً ‌در مقابل عاشوراء مشابه سازی کردند در مقابل غدیر مشابه سازی کردند به نظر می رسد این احادیثی هم که توسعه بر عیال ساخته شده همه در مقابل غدیر است.

اما مسئله بعدی که به عنوان گونه دیگری در مقابل با عاشوراء است مسئله جعل حدیث است یعنی گونه دیگری از عاشوراء ستیزی بحث جعل حدیث است یک سری احادیثی برای شما خواندم:

«یوسعون فیه علی عیاله»

غیر از این احادیث هم احادیث دیگری هست آقای عجلونی که از علمای اهل سنت است در جلد 2، صفحه 567 کتاب "كشف الخفاء ومزيل الإلباس عما اشتهر من الأحاديث على ألسنة الناس" یک سری احادیث را نام می برد می گوید:

«باب فضائل عاشوراء ورد استحباب صيامه وسائر الأحاديث في فضله وفضل الصلاة فيه والانفاق والخضاب والادهان والاكتحال وطبخ الحبوب وغير ذلك مجموعه موضوع ومفترى»

تمام این ها که گفتند مستحب است روزه بگیری این روز خیلی خوب است، نماز چه در این روز بخوانی انفاق کنی محاسن و موهای سر را رنگ بکنی، روغن زدن به بدن، سرمه کشی، پختن بهترین غذاها می گوید تمام این ها «مجموعه موضوع مفتری» همه اش جعلی است و دروغ بستند.

«‌قال أئمة الحديث فيه الاكتحال بدعة»

می گوید علمای حدیث گفتند سرمه در عاشوراء یک بدعتی است که

«ابتدعها قتلة الحسين»

دشمنان امام حسین این کار را انجام دادند (این بدعت را قرار دادند)

كشف الخفاء ومزيل الإلباس عما اشتهر من الأحاديث على ألسنة الناس؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن محمد العجلوني الجراحي الوفاة: 1162، دار النشر: مؤسسة الرسالة - بيروت - 1405، الطبعة: الرابعة، تحقيق: أحمد القلاش، ج2، ص567

در کتاب فیض القدیر مناوی، جلد 6 باز عبارتی دارد می گوید:

«وقال المجد اللغوي ما يروى في فضل صوم عاشوراء والصلاة فيه والإنفاق والخضاب والادهان والاكتحال بدعة ابتدعها قتلة الحسين رضي الله عنه»

مجد لغوی گفته آن چه که روایت شده در فضل روز عاشوراء و نماز در آن و انفاق و رنگ کردن و روغن زدن به بدن و سرمه کشیدن همه این ها بدعتی است که قاتلین امام حسین این بدعت را گذاشتند.

فيض القدير شرح الجامع الصغير؛ اسم المؤلف: عبد الرؤوف المناوي الوفاة: 1031 هـ، دار النشر: المكتبة التجارية الكبرى - مصر - 1356هـ، الطبعة: الأول، ج 6، ص 236

اصلاً حدیثی در این زمینه نداریم تمام این چیزی که روایت شده مدام قال رسول الله می گویند نخیر پیامبر همچنین چیزی نفرموده بدعتی است که دستان جعّال بنی امیه این کار را انجام دادند. اما غیر از این در کتاب های دیگر هم این مسئله را می بینیم مثلاً آقای ابن جوزی در کتاب الموضوعات، جلد 2، صفحه 116 از حاکم نقل می کند می گوید:

«والاكتحال يوم عاشوراء لم يرو عن رسول الله فيه أثر وهو بدعة ابتدعها قتلة الحسين عليه السلام»

سرمه کشیدن روز عاشوراء هیچ روایتی از پیامبر درباره سرمه کشیدن در روز عاشوراء نشده این بدعت است درست کردند.

الموضوعات؛ اسم المؤلف: أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد القرشي الوفاة: 597 هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1415 هـ -1995م، الطبعة: الأولى، تحقيق: توفيق حمدان،  ج 2   ص 116

یا مثلاً از ابن عباس می گوید یک روایتی از ابن عباس در عمدة القاری آمده می گوید از ابن عباس از پیامبر نقل کرد هر کسی که چشمش را سرمه اسمد در روز عاشوراء بکشد این هرگز مشکل چشم و درد چشم پیدا نمی کند می گوید:

«وهو حدیث الموضوع»

این جعلی است

«وضعه قتلة الحسين رضي الله عنه»

قاتلین امام حسین این را درست کردند.

 بعد می گوید:

«وقال الإمام أحمد: والاكتحال يوم عاشوراء لم يروَ عن رسول الله صلى الله عليه وسلم فيه أثر، وهو بدعة»

 احمد حنبل گفته سرمه کشیدن روز عاشوراء از پیامبر این بدعت است تمام این ها چیزهای است که درست کردند. «وضعه قتلة الحسين رضي الله عنه»

«وفي (التوضيح) : ومن أغرب ما روي فيه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال في الصرد: إنه أول طائر صام عاشوراء»

...یا می گوید روایت از پیامبر درباره صرد درست کردند یک پرنده ای بود که روز عاشوراء روزه گرفت.

 می گوید:

«وهذا من قلة الفهم»

این که گفتند پیامبر فرموده صرد اولین پرنده ای است که روز عاشوراء روزه گرفته می گوید این از فهم کم است.

«فإن الطائر لا يوصف بالصوم»

مگر پرنده مکلف است که بخواهی بگویی روزه می گیرد یا نمی گیرد؟ بعد حاکم می گوید:

«وضعفه قتلة الحسين رضي الله تعالى عنه»

قاتلین امام حسین این ها را جعل کردند.

عمدة القاري شرح صحيح البخاري؛ اسم المؤلف: بدر الدين محمود بن أحمد العيني الوفاة: 855هـ، دار النشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج 11، ص 118

اما مطلب بعدی ماجرایی که آقای سفیان ابن عیینه می گفت بحث توسعه بر عیال روز عاشوراء که هر کسی روز عاشوراء برای زن و بچه اش خرج بکند در کل سال خدا به روزی اش برکت می دهد آقای ابن تیمیه در ادامه حرف آقای سفیان ابن عیینه را می آورد بعد می گوید:

«هذا من اهل البدع الذين يبغضون عليا وأصحابه ويريدون ان يقابلوا الرافضة بالكذب»

این ها اهل بدعت بودند این ها می خواستند یعنی ابراهیم ابن محمدی که این روایت را دارد نقل می کند قبل از سفیان ابن عیینه آن روایت بالا که گفت: «عن إبراهيم بن محمد بن المنتشر عن أبيه» می گوید آقای ابراهیم ابن محمد از اهل کوفه است و اصلاً این ذکر نشده به عنوان کسانی که بتواند حدیث متصل فرض بکنید از پیامبر نقل بکند یا از کسانی که از پیامبر نقل می کنند:

«فلعل الذي قال هذا من اهل البدع الذين يبغضون عليا وأصحابه ويريدون ان يقابلوا الرافضة بالكذب»

چه بسا کسی که این حرف را زده این ها از اهل بدعتی هستند که دشمن امیر المؤمنین و اصحابش هستند و می خواهند به واسطه دروغ با شیعیان مقابله کنند

كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية؛ اسم المؤلف: أحمد عبد الحليم بن تيمية الحراني أبو العباس الوفاة: 728، دار النشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ج 25، ص 313

این هم در کتاب مجموع الفتاوای ابن تیمیه آمده است. در کتاب منهاج السنه، جلد 8، صفحه 153 می گوید:

«فما يفعل يوم عاشوراء من اتخاذه عيدا بدعة أصلها من بدع النواصب»

منهاج السنة النبوية؛ اسم المؤلف: أحمد بن عبد الحليم بن تيمية الحراني أبو العباس الوفاة: 728، دار النشر: مؤسسة قرطبة - 1406، الطبعة: الأولى، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ج8، ص153

ابن تیمیه ناصبی این حرف را می زند می گوید این که در روز عاشوراء عید می گیرند و این کارها را انجام می دهند اصلش از بدعت نواصب است و الی آخر که روایات متعددی داریم علمای اهل سنت تصریح کردند این روایاتی که از ابن عباس و امثالهم و دیگران نقل کردند تماماً بدعت های است که دشمنان آقا ابا عبدالله درست کردند. بنابراین این مواردی که به عنوان توسعه بر عیال و امثال این ها روایت شده تماماً احادیث جعلی است که در مقابل عاشوراء و در ستیز با عاشوراء این روایات را جعل کردند.

نکته سوم: نوشتن کتاب است یعنی ستیز سوم، کتاب هایی که در رد عاشوراء است در ماجرای عاشوراء کتاب هایی که در ردش نوشته شد. آقای زکی الدین ابی محمد عبد العظیم العبد القوی منذری از علمای اهل سنت قرن 7 است ایشان کتابی دارد مجلسٌ فی فضل صوم یوم عاشوراء که این کتاب را املاء کرد در این کتاب نام می برد کتاب های که در مقابل عاشوراء نوشته شد می گوید فضل عاشوراء، ابی بکر عبدالله ابن محمد ابن ابی دنیا، فضائل یوم عاشوراء ابن شاهین، فضائل عاشوراء، فضلُ عاشوراء، مجلسان فی فضل عاشوراء تمام با ذکر نویسنده هایشان می گوید.

با این که ما چند دقیقه پیش خدمت شما گفتیم احادیثی که در مورد عاشوراء ساختند تماماً جعلی است قاتلین امام حسین ساختند در کتابش چه را شرح دادند؟ همان احادیث را شرح دادند جعلی است ولی آمدند با یک دید تجلیلی نگاه کردند فضل عاشوراء، فضائل عاشوراء، احادیث عاشوراء، رسالةٌ فی فضائل عاشوراء، عاشورا و تحقیق وجود رأس الحسین کتاب های که نوشته شده باز ادامه الدر المنثور فی فضل عاشور، الدر المنظم فی فضل عشر المحرم یا صیام عاشوراء، عاشوراء فی الأسلام بین الحقائق والأوهام این ها کتاب هایی است که نوشته شده. پس گونه سوم مقابله با عاشوراء تألیف کتبی است که آمده همان احادیث جعلی را پر و بال داده این هم گونه سوم مقابله با عاشوراء.

 گونه چهارم مقابله با عاشوراء جنگ با شیعیان به خاطر برگزاری مراسم امام حسین در کتاب البدایة والنهایة ابن کثیر، چاپ دار المعارف، جلد 11، صفحه 254 می گوید در روز دهم محرم شیعیان مراسم عزاداری می گرفتند بازار را می بستند زن ها بیرون می‌ آمدند نوحه خوانی و لطمه زدن و در بازار می گشتند یک سری عزاداری ها انجام می شد می گوید:

«ثم تسلطت أهل السنة على الروافض فكسبوا مسجدهم مسجد براثا الذي هو عش الروافض وقتلوا بعض من كان فيه من القومة»

البداية والنهاية؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: مكتبة المعارف – بيروت،  ج 11، ص 254

رفتند مسجد شیعیان (مسجد براثاء) به آن جا حمله کردند آن جایی که محل پاتوق شیعه بود و بعضی از افرادی که در آن جا بودند کشتند به خاطر چه؟ بحث عاشوراء یا در کتاب تاریخ الإسلام ذهبی می گوید:

«عمل ببغداد يوم عاشوراء كعام أول إلى الضحى»

در روز عاشوراء تا ظهر این ها یک سری روضه ها می گرفتند.

 بعد می گوید:

«فوقعت فتنة عظيمة بن السنّة والرافضة»

فتنه عظیم (بین سنی و شیعه اتفاق)

«وجرح جماعة ونهب الناس»

و جماعتی مجروح شدند و مردم آسیب دیدند

تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام؛ اسم المؤلف: شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان الذهبي الوفاة: 748هـ، دار النشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت - 1407هـ - 1987م، الطبعة: الأولى، تحقيق: د. عمر عبد السلام تدمرى، ج 26، ص 13

همین طور مسائل دیگری که در این جا آمده است.

 یا در کتاب النجوم الظاهرة مسئله نوحه خوانی و مراسم عزاء را مطرح می کند و بعد می گوید:

«فوقعت فتنة عظيمة بين أهل السنة والرافضة وجرح جماعة ونهب الناس»

فتنه ای ایجاد شد جماعتی مجروح شدند و اموال مردم غارت شد.

النجوم الزاهرة في ملوك مصر والقاهرة؛ اسم المؤلف: جمال الدين أبي المحاسن يوسف بن تغري بردى الأتابكي  الوفاة: 874هـ، دار النشر: وزارة الثقافة والإرشاد القومي – مصر، ج3، ص336

این هم مورد چهارم پس تا به این جا در عاشوراء جشن گرفتند، جعل حدیث، نوشتن کتاب، جنگ با شیعه. مورد پنجم از ستیز با شیعه و با عاشوراء مقابله حکام است.

مجری:

به چه صورت بود؟

استاد روستایی:

در البدایة والنهایة، جلد 11، صفحه 344 نقل می کند مسئله شیعه را که ذکر می کند می گوید حاکم در آن دوره در برابر شیعه قرار گرفت و دستور داد با شیعیان برخورد بشود

«ومنع الروافض النياحة في يوم عاشوراء»

البداية والنهاية؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: مكتبة المعارف – بيروت،  ج 11، ص 344

خلاصه اش را خدمت تان عرض کردم قبلش یک سری مطالبی دارد نقل می کند می گوید شیعیان را از برگزاری نوحه خوانی در روز عاشوراء منع کردند. یعنی شما فرض بکنید که یک حکومت نظامی اعلام کردند پلیس ها را گذاشتند کسی حق ندارد برای روضه خوانی و مراسم عاشوراء بیرون بیاید دستور از کجا آمد؟ از حاکم، حاکم همچنین اهرم فشاری را استفاده کرد که شیعیان نیایند چنین کاری انجام بدهند. این هم یک مورد دیگر.

مجری:

فرمودید 8 مورد بود که الان به 5 موردش اشاره کردید

استاد روستایی:

اگر برسیم عرض می کنیم چون در مورد هشتم بیشتر می خواهم بپردازم به این که چه کسانی این زمینه را ایجاد کردند حتی قبل از امویان ولی بعید می دانم به آن برسیم تا این جا 5 موردش را عرض کردم.

مجری:

اگر موافق باشید آن دو مورد صرفاً ترجمه اش را بیان بکنید

استاد روستایی:

نه بحث از بین می رود

(میان برنامه)

مجری:

بدون فوت وقت بپردازیم به ادامه مبحث تا ان شاء الله بتوانیم تا حد زیادی از این مطالب را ذکر کرده باشیم بفرمایید استاد در خدمت تان هستیم برای مورد ششم

استاد روستایی:

یک خلاصه ای از قسمت قبل بگویم برای بینندگانی که از هم اکنون به ما ملحق شدند بحث ما درباره گونه های عاشوراء ستیزی بود بالاخره با مسئله عاشوراء در طول تاریخ چگونه برخورد شد؟ عرض کردیم یک عده روز عاشوراء را جشن گرفتند و احادیثی هم در این مورد بیان کردیم که عرض کردیم از دوران جاهلیت، اهل جاهلیت جشن می گرفتند اهل کتاب، یهودی ها، کفار، نواصب و حجاج و بنی امیه و این ها جشن می گرفتند. ما دیدیم در امت اسلامی یک عده این مسئله را جشن گرفتند.

 گونه دوم بحث جعل حدیث بود احادیثی مثل «من وسع علی عیاله»؛ کسی که در این روز برای خانواده اش توسعه به خرج بدهد خداوند در طول سال برکت به او می دهد. بعد افرادی امثال سفیان ابن عیینه گفتند بله ما تجربه کردیم سال ها عاشوراء را گرامیداشت گرفتیم و به خانواده مان رسیدیم و خداوند کل سال را به ما برکت داد و این حرف ها، احادیثی از علمای اهل سنت ذکر کردیم که این روایت جعلی است. یک سری کتاب نوشتن ها بود گفتیم کتاب های در فضل عاشوراء نوشتند در حالی که پایه احادیثش جعلی است. اما مطابق مذاق و میل حکومت ها این کتاب ها را نوشتند.

 مسئله دشمنی با آقا ابا عبدالله (علیه الصلاة والسلام) فقط مسئله این نبود که بنی امیه با او مشکل داشته باشند نه، یعنی بنی امیه فقط ادعای دشمنی با ابا عبدالله نبودند بنی العباس هم بودند، چرا؟ چون آقا ابا عبدالله (علیه الصلاة والسلام) مقابل طاغوت قیام کرده بود. آقای یزید، طاغوت بود تا آخر بنی امیه هم طاغوت بودند بنی عباس هم طاغوت بودند.

یعنی از ابو العباس سفّاح گرفته تا منصور تا اولاد منصور، مهدی، هادی، هارون، امین، مأمون، متوکل، منتصر، معتصم، واثق همه این ها طاغوت بودند، این ها با او مشکل داشتند در دوره هم امویان و هم در دوره عباسیان به شدت با امام حسین مشکل دارند و حتی کار به جایی می رسد حرم آقا ابی عبدالله چندین بار در دوره های مختلف تخریب می شود. بنابراین کتاب هایی که نوشته شد شاید یک کسی بگوید در عصر امویان نیست در عصر عباسیان است. باشد در عصر عباسیان و تا آخر حکومت عباسیان یک سری از این ها نوشته شده. علتش این است که این ها مطابق با مذاق آن حاکم، با ابا عبدالله مقابله می کردند اما چراغی را که ایزد بر فروزد هر آن کس پف کند ریشه اش بسوزد (نه که ریشش)

مورد چهارم بحث جنگ با شیعه بود گفتیم یک سری مخالفان شیعه با شیعه جنگیدند و مورد پنجم بحث ورود حاکمیت به این مسئله بود و مقابله با شیعه از طرف حاکم که حکومت نظامی اجرا کردند و مقابل شیعه ایستادند.

اما مورد ششم، مورد ششم بحث مشابهه سازی در مقابل عاشوراء است همیشه ما در طول تاریخ داریم همین که شیعه یک نظری داشته این ها می گفتند چون نظر شیعه این است بیا مخالفت کنیم مثلاً شیعه می گوید «اللهم صل علی محمد وآل محمد» می آمدند آل را حذف می کردند. آقا شیعه فلان مسئله را می گوید مستحب است شما بگو نه مکروه است یا بگو حرام است شیعه فلان روز را جشن می گیرد تو بیا در مقابل عید غدیری که شیعه جشن می گیرد بیا فلان روز را عَلم کن و بگو نه جشن مال آن روز است مال این روز نیست.

شیعه در عاشوراء عزاداری برگزار کرد، این مقابله ها همه اش برای جشن نیست بلکه آمدند یک نوع مقابله مشابه سازی کردند یعنی برای یک فرد دیگری عزاداری گرفتند در تاریخ ببینیم آقای ابن کثیر دمشقی در کتاب البدایة والنهایة، جلد 11، صفحه 325، چاپ مکتبه المعارف می گوید:

«ولما كانت الشيعة يصنعون في يوم عاشوراء مأتما يظهرون فيه الحزن على الحسين ابن علي»

به خاطر این که شیعه در روز عاشوراء مراسم عزاداری گرفتند و بحث حزن و غم و اندوه نسبت به ابا عبدالله (علیه الصلاة والسلام) اظهار کردند

«قابلتهم طائفة أخرى من جهلة أهل السنة»

از جاهلین اهل سنت یک طایفه دیگری آمدند با این ها مقابله کردند

«فادعوا أن في اليوم الثاني عشر من المحرم قتل مصعب بن الزبير»

ادعا کردند که در روز 18 محرم مصعب ابن زبیر کشته شده

«فعملوا له مأتما كما تعمل الشيعة للحسين»

مراسم عزاداری برای مصعب گرفتند

«وزاروا قبره كما زاروا قبر الحسين»

به زیارت مصعب رفتند.

البداية والنهاية؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: مكتبة المعارف – بيروت،  ج 11، ص 325

چقدر کسی باید به حقارت برسد این کار را بکند. مطلب بعدی را بگویم تا بعد این را توضیح بدهم کتاب العِبر فی خبر من غبر آقای شمس الذهبی در جلد 2 این کتاب صفحه 176 می گوید:

«تمادت الرافضة في هذه الأعصر في غيهم بعمل عاشوراء باللطم والعويل وبنصب القباب والزينة وشعار الأعياد يوم الغدير»

شیعه در تمامی این اعصار (در آن گمراهی خودشان) ادامه دادند و کار را پیش بردند روز عاشوراء مراسم می گیرند داد و فریاد و سینه زنی و به صورت زنی می کنند و نصب پرچم می کنند و در عید غدیر.

 دو تا مسئله را می گوید یکی بحث مراسمات عاشوراء و دیگری مراسمات غدیر بعد می گوید:

«فعمدت جاهلية السنة وأحدثوا في مقابلة يوم عيد الغدير يوم الغار وجعلوه بعد ثمانية أيام من يوم الغدير وهو السادس والعشرون من ذي الحجة وزعموا أن النبي صلى الله عليه وسلم وأبا بكر اختفيا حينئذ في الغار وهذا جهل وغلط فإن أيام الغارإنما كانت بيقين في شهر صفر وفي أول ربيع الأول»

جاهلین اهل سنت هم مقابل عید غدیر و هم عاشوراء مراسم درست کردند...

 بعد می گوید:

«وجعلوا بإزاء عاشوراء وبعده بثمانية أيام يوم مصرع مصعب بن الزبير»

در مقابل عاشوراء و 8 روز بعد از عاشوراء روز قتل مصعب ابن زبیر را بنا کردند

«وزاروا قبره يومئذ بمسكن»

گفتند منطقه مسکِن می رویم قبر او را زیارت می کنیم

«وبكوا عليه»

گریه برای مصعب

«ونظروه بالحسين»

او را نظیر امام حسین قرار دادند

«لكونه صبر وقاتل حتى قتل»

به خاطر این که او هم صبر کرد و جنگید تا کشته شد

«ولأن أباه ابن عمة النبي صلى الله عليه وسلم حواريه»

به خاطر این که پدر مصعب، پسر عمه پیغمبر بود و حواری و از یاران پیامبر بود

«وفارس الإسلام»

جنگجوی اسلام بود

«كما أن أبا الحسين ابن عم النبي صلى الله عليه وسلم»

همان طوری که پدر حسین پسر عموی پیامبر بود.

«وفارس الإسلام»

‌ بعد می گوید:

«ودامت السنة على هذا الشعار القبيح مدة سنين»

می گوید 10 سال این مسئله ادامه پیدا کرد.

العبر في خبر من غبر؛ اسم المؤلف: شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان الذهبي الوفاة: 748هـ، دار النشر: مطبعة حكومة الكويت - الكويت - 1984، الطبعة: ط2، تحقيق: د. صلاح الدين المنجد، ج3، ص44

در مقابل عاشوراء آمدند مشابه سازی کردند مراسم برای مصعب گرفتند، در مقابل زیارت امام حسین، زیارت مصعب چقدر یک آدمی باید حقیر و پست باشد که به قول معروف بیاید این گونه موضع بگیرد؟ این طرف شما ابا عبدالله الحسین را دارید شما چرا با شیعه می خواهی مخالفت بکنی؟ شما ببینید ریشه این تفکر شیعه به کجا بر می گردد؟ ما در منابع اهل سنت داریم که پیامبر در زمان حیات امام حسین پیش گویی کرده مسئله را بنا بر وحی الهی که به ایشان شده بیان کرده که بله امام حسین کشته خواهد شد و بعد صحابه هم گریه کردند مصیبت امام حسین را روی منبر فرموده

«فَضَجَّ اَلنَّاسُ فِي اَلْمَسْجِدِ بِالْبُكَاءِ وَ اَلنَّحِيبِ»

تعبیر این است که مردم از شدت گریه در مسجد نبوی ضجه می زدند اگر برای امام حسین شیعه گریه ای می کند پیامبر در زمان حیات امام حسین بر اساس آن چه که مَلک الهی جبرئیل به حضرت فرموده بودند آمدند بیان کردند صحابه هم گریه کردند. امیر المؤمنین و حضرت زهرا همین طور در فضیلت امام حسین، آقا فرمودند:

«الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة»

الأمالي (للصدوق)؛ ابن بابويه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: كتابچى، ص57

«الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ»

مسند الإمام أحمد بن حنبل؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة قرطبة – مصر، ج3، ص3

یا:

«حسين مني، وأنا من حسين، أحبّ الله من أحب حُسينا»

مسند ابن أبي شيبة؛ اسم المؤلف: أبي بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة الوفاة: 235هـ، دار النشر: دار الوطن - الرياض - 1997م، الطبعة: الأولى، تحقيق: عادل بن يوسف العزازي و أحمد بن فريد المزيدي، ج2، ص308

این همه احادیث و این همه روایاتی که در بزرگداشت امام حسین، در فضیلت امام حسین از پیامبر آمده این را در نظر بگیریم از آن طرف قاتل امام حسین چه کسی است؟ قاتل امام حسین فردی است که اولاً‌ حکومتش غاصبانه است، ثانیاً فردی است که اصلاً تقیدات شرعی ندارد دشمنت است. شما ببینید بعد از واقعه عاشوراء یک رخدادی اتفاق می افتد به نام جنگ حرّه قبل از جنگ حره چه اتفاقی افتاد؟ قبل از جنگ حره چه اتفاقی افتاده است؟ آقای عبدالله ابن حنظله از مدینه به شام دربار یزید می رود چون بین مردم جایگاه داشت آقای یزید سعی می کند او را بخرد پول به او بدهد که برو تبلیغ ما را بکن این آقا یک صحنه های عجیبی می بیند وقتی وارد مدینه می شود می گوید اگر کسی به من کمک نکند خودم با پسرانم قیام می کنیم مقابل یزید می ایستیم و چرا مقابل یزید می ایستی؟ می گوید:

«فوالله ما خرجنا على يزيد»

به خدا قسم ما بر یزید خروج نکردیم

«حتى خفنا»

خروج نکردیم یعنی پیش یزید نرفتیم تا این که ترسیدیم که:

«أن نرمى بالحجارة من السماء»

از آسمان سنگ بر سر ما ببارد.

 چرا؟ می گوید:

«إن رجلا ينكح الأمهات والبنات والأخوات ويشرب الخمر ويدع الصلاة»

آن مرد یزید با مادران و خواهران خودش (محارمش) منافی عفت انجام می دهد «ویشرب الخمر» شراب می خورد «ویدعوا الصلاة» نماز نمی خواند.

الطبقات الكبرى؛ اسم المؤلف: محمد بن سعد بن منيع أبو عبدالله البصري الزهري الوفاة: 230، دار النشر: دار صادر – بيروت، ج5، ص66

آن امام حسین با آن فضائل است و این (یزید) قاتل امام حسین است. وضعیت عبیدالله ابن زیاد هم معلوم است عمر سعد هم که وضعیتش معلوم است این ها فرزندان چه کسانی هستند پدر عمر سعد، سعد ابن ابی وقاص عثمانی مذهب بود عبیدالله ابن زیاد هم خودش ولد حلال نبود هم پدرش این ها دشمنان امام حسین هستند.

سراغ آقای مصعب برویم آقای مصعب چه شخصیتی است؟ پدرش صحابی رسول خدا است خیلی های دیگر صحابه بودند. آیا زبیر عاقبت به خیر شد؟ خیر در جنگ جمل مقابل امیر المؤمنین ایستاد امیر المؤمنینی که میزان تشخیص ایمان و نفاق بود. آقای زبیر وقتی امیر المؤمنین فضائلش را گفت رفت مگر رفت درست می شود؟ اتفاقاً باید در لشکر امیر المؤمنین می آمد. ما منطق حر را قبول داریم که در لشکر حق بیاید این جا نیامد پس عاقبت به شر است. آقای مصعب چه کار کرد؟ آقای مصعب شخصیتی است وقتی به حکومت رسید 7 هزار نفر را سر برید (یاران مختار را) با چه کسی جنگید؟ با مروانیان جنگید، با بنی امیه، آیا مظلوم کشته شد؟ نه. آیا بر حق بود؟ نه امام حسین آقای جوانان بهشت است. مصعب چه کسی است؟ چقدر حقارت می خواهد که شما بیایی در مقابل آقای جوانان بهشت فقط به صرف این که لج شیعه را در بیاوری در حالی که دین ما، نبوی است یا اموی است؟ اگر دین نبوی است پس نباید شما بخواهی لج شیعه را در بیاوری و بخواهی این کار را بکنی اگر کار شیعه درست است بیا انجام بده.

مجری:

مقایسه کردید و در کفه ترازو قرار گرفت حقیقتاً همین الان بداهه یک بیتی را نوشتم و جای لطفش خالی نیست اگر بیان بکنیم عرض کردم که:

 در کفه ترازو جای طلا و نقره است/ این درهم بی ارزش بیان ندارد.

 اصلاً‌ جایی برای بیان این نیست که بخواهیم یزید را در این کفه ترازو در مقابل به قول شما سید جوانان اهل بهشت بگذاریم.

استاد روستایی:

 جایی نیست، و جایی نیست که مصعب و امام حسین را با هم مقایسه کنیم. در مورد همسر مصعب چه بگویم؟ همسر مصعب چه فرد عیاشی بود بماند ساحت بینندگان عزیزمان خیلی اجل از این حرف ها است ما اگر بخواهیم نقطه نقطه مقایسه بکنیم جسارت است. به احمد حنبل یک چیزی گفتند به احمد حنبل یک انتقاداتی داریم اما پسرش با او صحبت کرد گفت پدر شما در زمینه خلفاء و خلافت چه کسانی را قبول داری؟ گفت اول ابابکر، دوم عمر، سوم عثمان و بعد هم علی ابن ابیطالب. گفت در فضیلت چه؟ گفت علی ابن ابیطالب، علی از همه برتر است گفت چطور شد؟ گفت:

«علي بن أبي طالب من أهل بيت لا يقاس بهم أحد»

علی (علیه السلام) از اهل بیت است کسی با این ها مقایسه نمی شود

التمهيد والبيان في مقتل الشهيد عثمان؛ اسم المؤلف: محمد بن يحيى بن أبي بكر المالقي الأندلسي الوفاة: 741، دار النشر: دار الثقافة - الدوحة - قطر - 1405، الطبعة: الأولى، تحقيق : د. محمود يوسف زايد، ج1، ص176

این ها یک چیز دیگر است امام حسین هم از اهل بیت است پیامبر فرمود:

«حسين مني، وأنا من حسين، أحبّ الله من أحب حُسينا»

مسند ابن أبي شيبة؛ اسم المؤلف: أبي بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة الوفاة: 235هـ، دار النشر: دار الوطن - الرياض - 1997م، الطبعة: الأولى، تحقيق: عادل بن يوسف العزازي و أحمد بن فريد المزيدي، ج2، ص308

امام حسینی که در مباهله بود امام حسینی که در آیه تطهیر است و موارد دیگر اصلا‌ این ها با یزید و مصعب و امثال این ها قبال مقایسه نیستند. اما می خواهم بگویم اگر کسی عقل داشته باشد باید بفهمد چه به چه است؟ و چگونه باید قضاوت بکند نه این که من به خاطر لج شیعه، به خاطر مقابله با شیعه همچنین کاری انجام بدهم.

مجری:

یک نکته خدمت بینندگان عرض بکنم آن این که در پس زمینه من و حاج آقا تصاویر زنده کربلای معلی را مشاهده می فرمایید اگر دل تان لرزید اگر به این ضریح و بارگاه مطهر و نورانی نگاه می کنید خواهش می کنم دعا برای فرج امام زمان فراموش نشود با همین گوشه اشکی که در چشمان تان جاری می شود حتماً‌ دعا بکنید و ان شاء الله هر چه زودتر فرج منتقم ثار الله فرا برسد بفرمایید. چون نکته ارزشمندی بود جا داشت خدمت بینندگان عرض بکنم.

استاد روستایی:

با توجه به فرصت محدودی که تا پایان برنامه باقی مانده ستیز هفتم را بگویم ستیز هفتم، کشتن مداح ها بود

مجری:

دیگر تا این جا دیدند کاری نمی توانند بکنند سراغ مادحین برویم.

استاد روستایی:

بله. در طول تاریخ نسبت به مقابله با زیارت ابا عبدالله (علیه الصلاة والسلام) و مقابله با مادحین و مداحان ابا عبدالله برخوردهای مکرری دیده شده، و در بین مذاهب بیشتر این مسئله از طرف حنبلی ها بوده است مثلاً‌ داریم اگر طرف می خواست زیارت آقا ابا عبدالله الحسین (علیه الصلاة والسلام) برود از ترس حنابله و حنبلی ها نمی توانست برود. چون حنبلی ها یک دشمنی خاصی با اهل بیت داشتند نمی خواهم ریشه یابی بکنم خیلی وقت نداریم. اما امام حنابله یعنی آقای احمد حنبل مشاور خاص متوکل عباسی است متوکل عباسی که به گفته مرحوم آقا شیخ عباس 17 بار حرم، گنبد و بارگاه آقا ابا عبدالله را خراب کرده و به گفته منابع اهل سنت یکبار خراب کرده من هم یک بارش را می گویم متوکل عباسی که ابن اثیر در الکامل فی التاریخ می گوید:

«وإنما كان ينادمه ويجالسه جماعة قد اشتهروا بالنصب والبغض لعلي»

الكامل في التاريخ؛ اسم المؤلف: أبو الحسن علي بن أبي الكرم محمد بن محمد بن عبد الكريم الشيباني الوفاة: 630هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1415هـ، الطبعة: ط2، تحقيق: عبد الله القاضي، ج6، ص109

همنشین های متوکل افرادی بودند که به ناصبی بودن مشهور بودند مشهور بودند به بغض امیر المؤمنین. حالا امام حنبلی ها یعنی آقای احمد ابن حنبل به مدت 4 سال مشاور اختصاصی آقای متوکل عباسی است. تاریخ این طوری می گوید:

«وكان لا يولي أحدا الا بعد مشورة الامام أحمد»

می گوید متوکل به احدی پُست نمی داد و احدی را عزل نمی کرد مگر با مشورت احمد ابن حنبل!

البداية والنهاية؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: مكتبة المعارف – بيروت، ج10، ص316

رفقای احمد امثال علی ابن جهم ناصبی هستند و دیگران که خیلی هم از او حمایت می کردند. سلطان حقوق خاص می داد غذای خاصش را برایش می فرستاد لباس خاص خودش را برایش می فرستاد. امام حنبلی ها مشاور این حاکم ناصبی به مدت 4 سال می شود. این طبیعی است که این آدم نسبت به اهل بیت یک موضعی داشته باشد آقای احمد:

 «من کنت مولاه فهذا علیٌ مولاه»

 معنایش چه است؟ می گوید:

«لا تكلم في هذا دع الحديث كما جاء»

اصلاً در این باره حرف نزن بگذار هر جور نقل شده همان طور باشد.

«سألت أبا عبدالله عن قول النبي صلى الله عليه وسلم لعلي أنت مني بمنزلة هارون من موسى أيش تفسيرة»

بگو معنایش چه است تفسیرش کن

«قال أسكت عن هذا لا تسأل عن ذا الخبر كما جاء»

حرف نزن بزار بماند این، موضع این آقا است.

السنة؛ اسم المؤلف: أبو بكر أحمد بن محمد بن هارون بن يزيد الخلال الوفاة: 311 هـ، دار النشر: دار الراية - الرياض - 1410هـ - 1989م، الطبعة: الأولى، تحقيق: د.عطية الزهراني، ج2، ص347

در کتاب تاریخ المستبصر ابن مجاور نقل می کند می گوید:

«لا يكون الحنبلي حنبليا حتى يبغض عليا سويا»

حنبلی، حنبلی نمی شود مگر به مصاحبت حنبلی بودن بغض علی داشته باشد.

تاريخ المستبصر؛ اسم المؤلف: جمال الدين أبو الفتح يوسف بن يعقوب ابن محمد المعروف بابن المجاور الشيباني الدمشقي (المتوفى: 690هـ) الوفاة: 690، دار النشر:، ج 1   ص 101

کتاب اهل سنت این را نقل می کند. ببینید ما در دوره های بعد می بینیم اهالی همین مذهب با زیارت امام حسین مقابله می کنند و پیروان همین مذهب از علمای شان، علمای پیرو همین مذهب فتوا به کشتن نوحه خوان های ابا عبدالله می دهند. کتابی داریم به نام نشوار المحاضرة وأخبار المذاكرة مال آقای تنوخی است طنوخی مال قرن 4 است می گوید:

«كان الناس لا يستطيعون النياحة على الحسين عليه السلام خوفاً من الحنابلة»

از ترس حنبلی ها نمی توانستند برای امام حسین نوحه بخوانند

بعد می گوید:

«قال أبي، وابن عياش: كانت ببغداد، نائحة مجيدة حاذقة»

پدرم و ابن عیاش برایم نقل کردن در بغداد یک نوحه خوانی بود که خیلی خوب و زیبا می خواند.

«تعرف بخلب»

 

به او ظاهراً «خَلْب» می گفتند من ضبط دقیقش را پیدا نکردم اسمش خَلْب یا خَلَب بود.

«تنوح بهذه القصيدة»

یک قصیده ای را می آورد می گوید این قصیده را می خواند.

 بعد می گوید:

«فسمعناها في دور بعض الرؤساء»

بعد می گوید ما شنیدیم در ساختمان بعضی از رؤسا این صدا می آید

«لأن الناس إذ ذاك كانوا لا يتمكنون من النياحة إلا بعز سلطان، أو سراً»

چرا در خانه بعضی از رؤسا می آمد؟ می گوید به خاطر این که مردم در آن روز اصلاً نمی توانستند نوحه خوانی بکنند مگر یا با اجازه سلطان یا یواشکی اگر اجازه سلطان نبود مجوز نمی گرفتند یواشکی چرا؟

«لأجل الحنابلة»

به خاطر ترس از حنبلی ها

«ولم يكن النوح إلا مراثي الحسين وأهل البيت علهم السلام فقط»

 این نوحه خوانی ها هم برای مرثیه امام حسین و اهل بیت (علیهم السلام) بود

«من غير تعريض بالسلف»

اصلاً‌ به کسی چیزی نمی گفتند.

 مثلاً نمی گفتند فرض کن معاویه یا فلانی چنین و چنان است فقط می گفتند امام حسین مظلومانه به شهادت رسید.

 «فبلغَلنا»

 خبر به ما رسید

 «أ، البربهاري»

آقای بربهاری یک چیزی گفت بربهاری چه کسی است؟ حسن ابن علی بربهاری عالم حنبلی مذهب که سال 329 فوت کرد یعنی سال غیبت صغرا این آقای نویسنده نشوار المحاضره متوفای سال 384 است از پدرش دارد نقل می کند این نقل مستقیم است پدرش گفت بربهاری این طوری گفت بربهاری چه گفت؟

«قال: بلغني»

گفت به من خبر رسیده

«أن نائحة يقال لها: خلب، تنوح»

خبر رسیده که یک نوحه خوانی به این نام برای امام حسین نوحه می خواند

«اطلبوها فاقتلوها»

این را بگویید بیاید او را بکشید.

نشوار المحاضرة وأخبار المذاكرة؛ اسم المؤلف: أبو علي المحسن بن علي بن محمد التنوخي البصري الوفاة: 384هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان - 1424هـ-2004م، الطبعة: الأولى، تحقيق: مصطفى حسين عبد الهادي، ج1، ص398

 و حتی زیارت امام حسین را ممنوع کردند و کارهای دیگر. در بغداد این ها نوحه خوانی می کردند کجا نوحه خوانی کرد؟ چه زمانی نوحه خوانی کرد؟ آدمی که در روزهای عادی از جرأت حنابله نمی تواند حرف بزند نهایتش ایام محرم و روز عاشوراء این ها برای امام حسین روضه می خواندند بعد دستور می دهد:

 «اطلبوها فقتلوها»

 بگویید این نوحه خوان بیاید و او را بکشید.

 این هم گونه هفتمی بود که درباره مقابله با عزاداری امام حسین (علیه الصلاة والسلام) در تاریخ به ثبت رسیده است.

مجری:

متشکرم افتخار بدهید و در شب دوم محرم در آخر برنامه یک دعا بفرمایید

استاد روستایی:

دعا زیاد است اما ما دستور داریم دل مان تنگ است حرم آقا ابا عبدالله را می بینیم جگرمان آتش می گیرد، اما دستور داریم قبل از این که بخواهیم زیارت ابا عبدالله را بخوانیم ان شاء الله قسمت مان بشود قبل از این ما دستور داریم برای آقایی دعا کنیم اهل دلی می گوید (اهل ولاء چون رو سوی خدا کنند اول برای گمشده خود دعا کنند) دستور داریم که برای فرج دعا کنید:

«وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ فِي ذَلِكَ فَرَجَكُمْ»

الخرائج و الجرائح‏؛ نويسنده: قطب الدين راوندى، سعيد بن هبة الله‏ (تاريخ وفات مؤلف: 573 ق‏)، محقق / مصحح: مؤسسة الإمام المهدى عليه السلام‏، ناشر: مؤسسه امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف‏، قم: 1409ق، ج3، ص1115

 

«اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ» اولین دعای ما همیشه فرج برای آقا امام زمان (علیه الصلاة والسلام) است و دعای دوم این هست که امیدوارم آخرین کلام خودم، شما و بینندگان عزیزمان در این دنیا و اولین کلام ما در آن عالم نام و ذکر مقدس و مبارک حضرت ابا عبدالله الحسین (صلوات الله وسلامه علیه) باشد آمین یا رب العالمین.

مجری:

دعای خیلی زیبایی بود نکته اولی که فرمودید واقعاً جا دارد این را عرض بکنیم که تمام آن چه که ما شنیده ایم ایشان دیده اند و برای همین است ذکر می شود حتماً برای دل حضرت صاحب الزمان صدقه بدهید که چقدر غم دارند و چقدر دل شان بابت این مصیبت سنگین است. همان طور که حاج آقا فرمودند من هم این را عرض بکنم جا دارد هر روزه، هر روزه ذکر بکنیم که:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلاَيَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِين‏ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ»

خدا را شکر که این حُرم و حرارت، این حلاوت و محبت در دل ما وجود دارد نسبت به این خاندان و ان شاء الله که عاقبت به خیر باشیم با نام مبارک امیر المؤمنین و ولایت امیر المؤمنین و اهل بیت شان. داغداریم، دلتنگیم، یتیم هستیم بابت نبودن حضرت حجت عرض بکنیم با فرا رسیدن این ماه در شب دوم، در شبی که کاروان امام حسین (علیه السلام) به کربلا می رسد باید این را بگوییم که: بوی پیراهن خونین کسی می آید/ جان به قربان دل سوخته منتقمش! «الهی بدم المظلوم عجل فرج المظلوم» یا علی مدد

 


مع امام منصور>

عاشوراء جشن گرفتن شادی بدعت سرمه کشی کتاب نویسی مقابله عزاداری جنگ و درگیری حنابله نوحه خوان قتل