مهدی یار حجت الاسلام و المسلمین مجتهد سیستانی

شبکه ولی عصر مهدی یار حجت الاسلام مجتهد سیستانی

قسمت یازدهم برنامه مهدی یار با کارشناسی حجت الاسلام و المسلمین مجتهد سیستانی

بسم الله الرحمن الرحیم

تاریخ : 18 مهر 1399

مجری:

عرض سلام و ادب و احترام خدمت همه شما بینندگان محترم شبکه جهانی حضرت ولیعصر«عج» جمعه شب ها و در سری برنامه مهدی یار در خدمت همه شما بینندگان عزیز هستیم و در خدمت مهمان و کارشناس محترم برنامه حجت الاسلام و المسلمین حاج آقای مجتهد سیستانی، ابتدای برنامه از ایشان درخواست می کنم از ایشان درخواست می کنیم عرض سلام اگر دارند خدمت شما بفرمایند در ادامه برنامه با حضور ایشان و مباحثی که مطرح می کنند در خدمت تان هستیم؛ حاج آقا سلام علیکم و رحمة الله بفرمایید.

حاج آقای مجتهد سیستانی:

سلام علیکم و رحمة الله، بسم الله الرحمن الرحیم، بنده هم سلام عرض می کنم خدمت شما و بینندگان عزیز و عرض تسلیت دارم ایام مصیبت بار اربعین و مخصوصاً غصه امسال که راه اربعین بسته بود و دل ها شکست از این ماجرا ان شاء الله خدای متعال اجر عزاداری های امسال ما را چندین برابر بکند بخاطر این همه محرومیتی که در این زمینه دچار شدیم، خدمت تان هستم.

مجری:

خیلی ممنون.

به اشک چله گرفتم که محترم باشم

ولی نشد که شب اربعین حرم باشم

حاج آقا فرمود امسال بر عاشقان حضرت سید الشهدا، بر متوسلین و دوستداران عزاداری وحضرت ارباب خیلی سال سختی بود بسیار امید داشتیم که حتی تا این روزهای آخر راه باز بشود و یک فتحی بشود و

ان شاء الله که بتوانیم خودمان را برسانیم به راهپیمایی بزرگ و عظیم اربعین اما خب پسندم آنچه را جانان پسندد، امسال سرنوشت و روزی ما اینطور هجران و فراق مقدر شد ان شاء الله سال آینده و سالهای آینده این راه باز باشد بتوانیم مثل سالیان گذشته عرض ادب بکنیم.

بحث حاج آقای مجتهد سیستانی راجع به بررسی حدیث وصیت به اینجا رسید هفته گذشته که حصر کردند در عناوینی که تعداد ائمه و آن چیزی که در روایت ذکر شده در دوازده عدد است، چند عنوان را بررسی کردند و ادامه را می فرمایند، آن چهار عنوانی که هفته گذشته گفته شد من فقط صرف یادآوری خیلی تیتروار عرض بکنم، یک عنوانی که عرض کردند، دوستانی که هفته گذشته برنامه را دیدند خاطرشان هست من فقط من باب یادآوری می گویم، تعبیر تا روز قیامت عنوان اولی که بیان شد و گفتند، عنوان و تعبیر ذکر اسامی که، اسامی نقل شده برای ائمه، یک عنوان دیگری که فرمودند اینکه این نه کم می شود و نه زیاد می شود و عنوان چهارم تعین اولین و آخرین از ائمه و آن عدد دوازده گانه ای که حصر شده، از عنوان پنجم که دسته بندی کردند حاج آقا این هفته در خدمت شان هستیم. حاج آقا بفرمایید از عنوان پنجم.

استاد مجتهدی سیستانی:

همانطور که شما عرض کردید صحبت ما در مورد بیان ادله ما در مورد عصر عدد ائمه و اوصیاء و خلفاء و اولیاء و حجت های این امت در دوازده بود اگر این برای ما ثابت شود که این امت بیش از 12 امام ندارد دیگر هر کسی مدعی امامت شود به هر معنا و به هر تعویلی که ببرد باطل هست و هیچ نیازی به بررسی ادله ی که او ارائه می کند نیست اگر ثابت شود که ما 12تا بیشتر نداریم، ما در همین صدد بودیم عرض کردیم که عنوان گوناگونی در روایات ما آمده است تا به بیان های مختلف به راه های مختلف اثبات بکند که 12 امام، 12 وصی، 12 خلیفه، 12 ولی و 12 حجت بیشتر ندارد امت اسلام، همانطور که عرض کردید چهارتا عنوان را مورد بررسی قرار دادیم.

مورد پنجم تعین پایان دهنده اوصیاء هست یعنی در روایات متعدد تصریح شده است که امام زمان«ع» پیایان دهنده اوصیاء هستند، وقتی پایان دهنده اوصیاء باشند دیگر هر کسی با هر منطقی که داشته باشد این را متوجه می شود که پس بعد از ایشان وصی دیگر نخواهد بود چون جریان یمانی گاهی اوقات شیطنت می کنند در مورد امامت می گویند ما که می گوییم احمد بصری امام هست ما 12 امام بیشتر قبول نداریم این امام مثلاً به یک معنای دیگر است امام به معنای عام است آنها به معنای خاص بودند، خب در مورد وصی چه می خواهید بگویید ما وصی به معنای عام و خاص که نداریم؟ وصی یعنی کسی که وصایت داشته باشد از فرد قبلی، وقتی آخرین نفر امام زمان باشند از آن وصی ها از آن اوصیاء پس دیگر بعد از ایشان وصیی نخواهد بود من چند مورد این روایات را خدمت تان عرض می کنم.

امام زمان«ع» فرمودند:

من پایان دهنده اوصیاء هستم و خداوند به واسطه من بلاء را از اهلم و شیعیانم دور می دارد.

امام عسکری«ع» خطاب به امام زمان«ع» که به دنیا آمده بودند فرمودند:

تو فرزند من و وصی من هستی من پدر تو هستم تو م ح م د بن حسن فرزند علی فرزند محمد فرزند علی تا امام اول را شمردند، تو زاده رسول خدا هستی و تو هستی پایان دهنده اوصیاء و امامان پاک.

تصریح امام عسکری«ع» این هست امام زمان آخرین وصی پیامبر می باشد.

یا در روایت دیگری داریم که:

هر کسی دوست دارد خداوند را در امان و با حالت طهارت ملاقات کند و ترس بزرگ روز قیمات او را محزون نکند باید ولایت تو و فرزندان تو را بپذیرد بعد خود پیامبر ذکر می کنند فرزندان تو حسن و حسین و علی بن حسین می شمارند می شمارند سپس حسن، سپس مهدی که او پایان دهنده آنها هست کس دیگری قرار نیست بعد از امام زمان(عج) باشد، یا در دعایی داریم که در مورد نیمه شعبان وارد شده که شب ولات امام زمان(عج) هست، در این دعا می آید که خداوندا بر پایان دهنده آنان و قائم شان که از عوالم ایشان درمان است درود بفرست.

در روایت دیگری داریم:

باز سلام بر امام زمان هست که باز سلام خدا و برکات و تهیات و درود خدا بر مولایم صاحب الزمان و جانشینش حسن، سلام بر تو ای پایان دهنده اوصیاء.

بله احمد بصری نه تنها ادعای نبوت ادعای الوهیت هم دارد که اصلاً می گوید پیغمبر هم الله بوده الله فی الارض بوده و اهلبیت همه الله فی الارض بوده اند من هم الله فی الارض هستم که حالا آن را جای خودش إن شاءالله مورد بررسی قرار می گیرد، پس ما پنجمین تعبیر را مورد بررسی قرار دادیم که امام زمان«ع» وقتی پایان دهنده اوصیاء هستند معنایش می شود حصر در 12 چون امام زمان«ع» قطعاً دوازدهمی بودند در این مورد که ما دیگر شک و اختلافی با کسی نداریم و وقتی ایشان دوازدهمی بوده و در عین حالا آخرین بوده خب دیگر تمام می شود این دیگر بعد از ایشان کسی نیست و عدد منحصر در 12 می شود.

تعبیر ششمی که در روایات مطرح شده پاسخ به این سؤال است که از معصومین یا از پیغمبر یا از غیر پیغمبر از معصومین تعداد ائمه یا اوصیاء یا خلفاء را پرسیده اند، جریان یمانی ادعا می کند که عدد مفهوم ندارد مثلاً اگر من بگویم ساعت چند است یکی بگوید ساعت دوازده است این شاید منظورش این بوده که 12 و 59 دقیقه است مثلاً یک دقیقه به یک که حتی معقول هم نیست این، عدد جابجا فرق می کند و در بسیار جاها هم مفهوم دارد، حالا ما بر فرض بخواهیم بگوییم عدد مفهوم ندارد اما در جای که کسی سؤالی از مقدار می پرسد که مثلاً چندتا شما برادر دارید، مثلاً مسؤال آمار آمده درب منزل شما می گوید شما چندتا فرزند دارید بعد بگویید که من دوتا فرزند دارم بعد بگوید خب چرا چهار جفت کفش بچه گانه است بگویی من به مقداری از عدد اشاره کرده ام، من وقتی از شما می پرسم در مقام بیان طلب همه عدد هستم و شما هم اگر جواب می دهید اگر عاقل باشید و منطقی باشید به تناسب سؤال من جواب می دهید بنده چون تمام مقدار را می خواهم بدانم شما هم آن مقداری که می فرمایید تمام المقدار است نه بعضی از مقدار لذا وقتی از اهلبیت«ع» پرسیدند که این امت چندتا امام دارد؟ این بگوییم امام به بعضی از عدد اشاره کرده است اصلاً منطقی و معقول نیست حالا بنده چندتا حدیث را در اینجا می آورم که از معصومین پرسیده اند که ما چندتا امام داریم در این امت و آنها گفته اند 12تا. آیا شما از این حصر نمی فهمید؟ اگر نمی فهمید به عقل خودتان یک مقداری نهیب بزنید که چرا این مسائل واضح و بدیهی را متوجه نمیشود.

مجری:

اصلاً اشکال از فهم طرف مقابل هم نیست اشکال متوجه معصوم می شود که یعنی ناقص گفته آن بیان

استاد مجتهدی سیستانی:

حالا آنها که توجیه دارند برای این حرف ها توجیه می کنند مثلاً معصوم چون این مثلاً سیر بوده اسرار بوده نمی خواستند مثلاً بگویند، ما آنجا جواب شان را دادیم که شما از یک طرف می گویید که احادیث مهدیین متواتر است از یک طرف می گویید سیر بوده نمی خواستند، این چه سیری بوده که متواتر بیان شده؟ مگر می شود همچین چیزی؟ یک بام و دو هوا که نمی شود یا سیر است یعنی مخفی نگهداشته شده پس قطعاً متواتر نیست باید واحدِ واحد باشد.

مجری:

یا متواتر است که پس باید تمام جمیعش گفته بشود.

استاد مجتهدی سیستانی:

اگر متوتر است که دیگر این چطوری می خواستند مخفی کاری کنند اگر متواتر است لذا این می شود یک بام و دو هوا.

جوان یهودی رو به امیرالمؤمنین«ع» گفت که من را از سه تا مسئله آگاه کن اگر این سه تا را جواب بدهی

دیگر من معرفتم کامل می شود؛ از اوصیاء پیامبر چند امام عادل بعد از او است؟

حالا به هر معنای شما می خواهید امام را بگیرید، آنها می گویند امامت عالم داریم امامت خاص داریم، هر چه دارید حالا به هر معنای می خواهید بگیرید، او از امام های بعد از پیامبر می پرسد امیرالمؤمنین فرمودند این هارونی، چون از نسل حضرت هارون بود آن آقای یهودی، به راستی که برای پیامبر 12 وصی است که همان ها امام عادل هم هستند.با این بیان هم عدد اوصیاء و هم عدد ائمه در 12 نفر دارد حصر می شود.

در روایت دیگری داریم که:

کسی پرسید ای رسول خدا بعد از شما چند امام هست؟

حالا امام را باز دوباره تأکید می کنیم جریان احمد بصری به هر معنای که می خواهند بگیرند امام عام امام لغوی امام خاص امام هر چه به هر معنای که می خواهید بگیرید اینکه چندتا امام هست آن بنده خدا که در ذهنش امام عام و امام خاص نیست یعنی کسی دارای مقام امامت می شود حالا به هر معنای که شما می خواهید آن را فرض بکنید.

ای رسول خدا بعد از شما چند امام است؟ فرمودند: 12 تن به تعداد نقبای بنی اسرائیل.

روایت دیگر داریم که باز از امام حسن«ع» پرسیدند:

ای فرزند رسول خدا آیا پیامبر شما عهدی با شما کرد که چند امام پس از او هست؟ فرمودند بله 12 تن به تعداد نقبای بنی اسرائیل.

باز در روایت دیگر:

چند امام پس از شما هست؟ فرمودند به عدد حواریون عیسی اسباط موسی و نقبای بنی اسرائیل.

پس اهلبیت«ع» مخصوصاً این احادیثی که خواندم سه تای آن از پیغمبر بود مخصوصاً پیامبر«ص» در این جواب این سؤال تکراری که چند امام چند وصی بعد از شما خواهد بود در این جواب فرمودند 12تا و البته بعضی وقت ها تأکید هم کرده اند به عدد نقبای بنی اسرائیل و چون این جواب را در مقابل سؤالی بیان کرده اند که سؤال گوینده همه عدد را می خواهد قطعاً پیامبر هم یا آن معصومی که فرموده اند همه عدد را

بله، عنوان هفتم هست، ضمیر تأکید هم کسانی که از ادبیات عرب آگاهی داشته باشند می دانند دال بر حصر هست، حدیث را می خوانم.

خداوند پیامبر و علی و یازده تن از فرزندان او را از نور عظمتش آفرید، و همان ها ائمه از فرزندان رسول خدا هستند، این کلمه همان ها ضمیر تأکید هست برای حصر، همین ها هستند امامان مان ، همین یازده تایی که گفتیم به اضافه امیرالمؤمنین، یعنی کس دیگری نیست، یا در روایتی داریم که پیامبر می فرمایند که من به آسمان برای معراج برده شدم، به ساق عرش نظر انداختم، دیدم به خط نور نوشته لا إله الی الله ، بعد اسم پیامبر، و نام علی آمده بود و پس از نام علی با نور نوشته است حسن و حسین و علی و علی و علی و محمد و محمد و محمد و جعفر و موسی و حسن و حجت ، گفتم خدایا اینان که تکریم شان نمودی و نام شان را مقارن نام خود آوردی کی هستند؟ اینها چه کسانی هستند اسمشان را اینجا دوازده تا گذاشته اید شما؟ ندا داده شدم ای پیامبر همان ها اوصیای بعد از تو و امامان هستند، همین ها هستند، کس دیگری نیست، خوشا بحال دوستان شان و بدا به حال دشمنانشان، حدیث دیگری هست از جابر بن عبدالله انصاری که می گوید به پیامبر گفتم ائمه از فرزندان ابی طالب چه کسانی هستند، پیامبر یک بیانی داشتند که بعد از من ائمه ای هستند اولین شان علی است و بعد از علی هم فرزندانشان، بعد گفت فرزندان چه کسانی هستند، شما می گویید فرزندان خب مصداق معرفی کنید، فرمودند حسن و حسین وعلی بن الحسین سپس باقر، محمد بن علی، بعد صادق، جعفر بن محمد آنگاه کاظم تا همانطور شمردند پیامبر اسامی اهلبیت ائمه «علیهم السلام» را بعد فرمودند که حسن بن علی سپس فرزندش قائم به حق مهدی امتم که زمین را پر از قسط وعدل می کند همانطوری که پر از ظلم و جور شده باشد، ای جابر همان ها خلفای من و اوصیای من و اولاد من و عترت من هستند.

مجری:

خیلی ممنون، حاج آقا من راجع به همین نکته ضمیر تأکید یک سؤالی دارم حالا، این ضمیر تأکیدی که گفتید دال بر حصر هست این مورد اتفاق علمای علم لغت و ادبیات عرب هست؟ چونکه آن دوستان که مثلاً علم رجال را قبول نداشته باشند راجع به حدیث خب طبیعتاً می گویند نه ما این را قبول نداریم اینجا دال بر حصر نیست.

استاد مجتهدی سیستانی:

آنها کلاً ادبیات را اصلاً قبول ندارند

مجری:

مشکل زیاد شد پس

استاد مجتهدی سیستانی:

بله آنها می گویند که ادبیات عرب یک علم بشری است و حجت خدا تابع علم الهی است و لزومی ندارد که تابع علم بشری باشد لذا وقتی مثلاً در کتاب «عقائد الاسلام» احمد بصری یک بحثی دارد کلمه رَبَّهُ را نوشته رِبِّهِ ما اشکال می کنیم که رِبّ چه است خب ما در کلمات عرب اصلاً رِبّ نداریم کسی که فرق بین رِبّ و رَبّ را نمی فهمد چطور ادعای امامت می کند؟ آنها دوتا جواب می دهند، حالا در قرآن هم ایشان اشتباه دارد مثلاً قَالُو را زده قَالُوَ یک فتحه اضافه کرده در خود کتاب، ما می گوییم که حالا این آیه را شما که کپی کردی از نرم افزارها آنجا که فتحه ندارد خودت فتحه را اضافه کردی مثلاً چه بیماری داشتی که این فتحه را شما بیایی در لغت قرآن اضافه کنی؟ آنها جواب می دهند که اولاً رعایت ادبیات واجب نیست برای ما حالا گفته قَالُوَ ما که می دانیم از آن قَالُو است مهم این است که منظور را برساند به هر طور گفتنی هر طور شکسته ریخته ای حرف بزند منظور که منتقل شود کفایت می کند. دوماً اینجا بحث علم قائم به قرائت اصیل هست چون شما می دانید بالاخره قرائت های مختلفی ما قاری های مختلفی داشتیم قرّاء سبعه چهارده گانه داشتیم، بیست و هشت گانه داشتیم حتی بالاتر از آن که بعضی البته نه که تمام قرآن بعضی از کلمات بعضی از آیات را طور دیگری خوانده اند، آنها ادعا می کنند بالاخره قرائت اصلی و اصیل نزد قائم هست و در روایاتی هم آمده که وقتی قائم بیاید قرائت دیگری مثلاً ارائه می دهد این آن قرائت است مثلاً قَالُوَ بخوانید که خودشان البته قَالُوَ نمی خوانند همه جای قرآن را مثلاً اینجا را، لذا آنها چون کلاً ادبیات عرب را قبول ندارند ما که به آنها حرفی نمی زنیم ما برای خود مان داریم صحبت می کنیم که شیعه ها شما که بالاخره علم مورد قبول شما است منطق دارید عقل دارید می دانید که کسی نمی تواند بیاید ادبیات یک زبان را انکار بکند و بگوید کلاً ببوس بگذار کنار چون اگر شما ادبیات را بگذارید کنار دیگر از قرآن نمی توانید چیزی را استخراج کنید از روایات اصلاً نمی توانید چیزی را استخراج کنید که من یک نمونه اش اگر یادتان باشد در آیه تطهیر خدمت تان عرض کردم که اگر آنجا بحث تغلیب را شما نپذیرید این آیه عصمت چی کسی را دارد می گوید وقتی همه ضمایر مذکر هست؟ با استفاده از ادبیات عرب و قاعده تغلیب ما داریم می گوییم که این آیه منطبق هست بر چهاتا مرد و یک زن و إلا اگر شما ظاهر لفظ را نگاه بکنی این فقط مذکر است باید یک قولی پیدا بکنید که فقط مردها را شامل شود و چون هیچ قولی نداریم که فقط مردها معصوم باشند پس این آیه مثلاً فوقش مبهم است یا مجمل است یا یک طور دیگر خلاصه هیچی دیگر دلالت بر هیچ چیزی نداشته باشد و یا اصلاً مورد پذیریش نیست و عرض کردیم که این کلاً به هم می ریزد همه چیز را و جالب هم این هست حالا این آقایان که اینطور می کنند احمد بصری در کتاب «عقائد الاسلام» وقتی می خواهد بنویسد ده ها صفحه إعراب کلمات را گذاشته یعنی آنجا که اَنَّ باید اسم را نصب بدهد نصب داده، آنجا که فعل آمده فاعل باید رفع بگیرد رفع را سکت کرده فاعل را رفع داده مفعول را نصب داده مجهول و مضافٌ إلیه را جر داده، خب آقای احمد بصری مگر شما نمی گویی اینها علوم بشری است شما برای چه داری إعراب می گذاری؟ اگر می گویی إعراب می گذارم که کسی غلط نخواند خب بخواند چه اهمیت دارد شما فقط می خواهی مراد خودت را منتقل بکنی و اصلاً چرا مثلاً 50 صفحه إعراب گذاشتی در 300 صفحه بقیه اش هیچ کدام إعراب ندارد؟ حتماً شما قبول داری این إعراب ها که داری در کتاب به عقائد الاسلام که تحدی کردند که کسی نمی تواند یک کلمه آن را رد بکند إعراب گذاشتی.

می خواهم بگویم این خود این جریان در سخن و در عمل دوگانه رفتار می کنند در سخن ادبیات را مطلقا رد می کنند و می گویند ما اصلاً ادبیات عرب را قبول نداریم اَنَّ فتحه بده اَنَّ ضمه بده اَنَّ جر بدهد هر کار می خواهد بکند اصلاً برای ما مهم نیست اینها غلط و غلوط هر چه گفت مراد مهم است. اینها هم خیلی راحت می آیند منکر می شوند که چه کسی گفته مثلاً ضمیر ما که حدیث نداریم ما تابع ثقلین هستیم کجای قرآن گفته مثلاً ضمیر تأکید دالِ بر حصر است؟ کجای قرآن گفته کجای روایات گفته کجای ثقلین گفته که؟

مجری:

اینجا رد می کنند باز جای دیگر که به نفع خود شان باشد از ادبیات عرب استفاده می کنند.

استاد مجتهدی سیستانی:

بله از ادبیات عرب استفاده نه تنها می کنند بلکه عرض بکنم احمد بصری کتاب اصلی شان است عقائد الاسلام آنجا خب إعراب گذاشته تا صفحه 50 و خُرده ای، اگر این إعراب ها باطل است شما برای چه إعراب می گذاری؟ بگذار من فاعل را مجرور بکنم چه فرقی می کند؟ برای چه فاعل را شما خود ضمه چاپ کردی؟ با ضمه چاپ می کنی مفعول را با نصب مثلاً چاپ کردی مجرور را مثلاً خبر لَیسَ که منصوب باشد یا اسمش مرفوع باشد تمام اینها را اینجا شما مثلاً اعراب گذاشتی، خب برای چه گذاشتی اگر باطل است، لذا عرض می کنم عمل شان یک جور هست سخن شان یک جور هست و اینها خیلی راحت می توانند، این را انکار بکنند؛ البته همه چیز را انکار می کنند ولی خب کسی که منطق داشته باشد می داند که این ها، حرف های یک من یک غاز هست کسی نمی تواند ادبیات یک زبان را انکار بکند، و حجت خدا هم چون برای ما آمده است علل قائده طبق ادبیات ما سخن می گوید اگر بخواهد طبق ادبیات خاص خودش سخن بگوید باید بگوید به ما تذکر بدهد که من به عنوان اینکه حجت خدا هستم با یک ادبیات خاصی آمده ام که اینطوری است مثلاً من فاعل را جَر می دهم یا اصلاً فاعل را کلاً هر چه دلم خواست می دهم مفعول را اینطور می کنم مثلاً اصالیبی که دالِ بر حصر است مثلاً قبول دارد قبول ندارم، یک چیزی به ما بگوید که ما بر اساس خط کشی که بر ما می دهد بر اساس ترازوی که او به ما معرفی می کند بتوانیم کلماتش بسنجیم وقتی امام«ع» معصوم «ع» هیچ بیانی در مورد اینکه من یک زبان جدیدی می خواهم بیارم یک اصلوب جدیدی می خواهم بیارم ندارد و یا مردم به زبان خود شان سخن گفته است قطعاً ادبیاتی هم که رعایت کرده ادبیات مردم است.

مجری:

همان لسان قوم بوده

استاد مجتهدی سیستانی:

همان لسان قوم بوده بله.

حالا سؤال شما این هست آیا این قاعده اجماعی است؟ ما نیازی به اجماع نداریم در قاعده، اگر قالب لغوی ها، قالب نحوی ها، قالب صرفی ها یک قانون ادبی را قبول داشته باشند حالا یک نفر آمده مخالفت کرده.

مجری:

نه من هم منظورم یک نفر نیست

استاد مجتهدی سیستانی:

از ده هزار نفر مثلاً ده نفر آمده اند یک حرف دیگر زده اند، زده باشند ما که نمی گوییم که منطق نمی تواند

قبول بکند که یک حرفی را که همه قبول دارند حالا چهارتا نظریه شاز هم در موردش باشد ما بیاییم آنها را مثلاً علَم بکنیم که این جریان این کارها را می کنند، آنها را علَم بکنیم و بعد این نظریه ای که غالب نحوی ها قبول داشته اند و به آن اعتراف داشته اند بیاییم رد بکنیم مثلاً در مورد اینکه إنما دالِ بر حصر است خب بعضی از علمای اهل سنت همین متأسفانه کار را انجام می دهند، این یک نظر مشهوری است در ادبیات عرب که إنما دالِ بر حصر است، آیۀ ولایتی که در مورد ولایت امیرالمؤمنین«ع» آمده إنما در آن است

«إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسولُهُ وَالَّذينَ»

ما می گوییم اگر که اینجا مراد از ولی دوست باشد خب مؤمنین که فقط امیرالمؤمنین نبوده است همه مؤمنین با هم دوست هستند

«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»

نه تنها دوست هستند برادر هم هستند، این دارد یک معنای را می گوید که منحصر در امیرالمؤمنین باشد لذا نمی تواند معنایش برادری یا دوستی یا هر چیز دیگری باشد، آنها چون نمی توانند جواب بدهند می آیند می گویند چه کسی گفته إنما دالِ بر حصر است؟ خب بروید ببینید چه کسی گفته مشهور علماء می گویند، حالا اگر یک کسی پیدا شد یک آدم شازی یک نظریه عجیب غریبی داد که نوعاً قبول نداشته باشد اینکه برای ما حجت نمی شود مثلاً فلان هم مثلاً گفته که بله إنما دالِ بر حصر نیست خب گفته که گفته شما به فلانی چه کار داری شما غالب و مشهور را باید نگاه بکنی، این را که عرض می کنم بر نظریه مشهور است حالا بنده نمی دانم شاید اتفاق نظر هم باشد ولی قطعاً نظریه مشهور است که ضمیر تأکید دالِ بر حصر است. أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ مثلاً اینجا گفته اند ضمیر فصل اینجا برای تأکید هم آمده و برای حصر هم است اینها هستند که رستگاران اند و این زیاد هست در قرآن هست در روایات هم هست.

شماره هشتم و تعبیر هشتمی که خدمت بینندگان عزیز عرض می کنیم تطبیق عدد ائمه اوصیاء خلفاء بر گروهی است که قطعاً می دانیم 12تا بیشتر نبوده اند. یعنی آمده اند گفته اند که تعداد ائمه این امت یا خلفای این امت یا اوصیای این امت به عدد فلان گروه است که می دانیم یقیناً آن گروه 12تا بیشتر نبوده اند این هم یکی از اصالیب بیان حصر عدد می باشد.حالا اینها خودش بازتعابیر مختلفی دارد ما اینجا هفت تای

آن را می خواهیم مطرح بکنیم.

بله نگویند امام عام داریم امام خاص داریم مهدیین امام نیستند وصی هستند، وصی نیستند خلیفه هستند، هر چیزی که شما می گویید نیستند، یک حدیث دارد می گوید همه شان همان 12تا هستند، و روایت دیگر داریم که «و أمّا بروج» که در قرآن آمده

«و السماء ذات البروج»

پیامبر می فرماید مراد امامان پس از من هستند، که اولین شان علی و آخرین شان مهدی است، و روایت داریم کسی درباره امامان بعد از ایشان پرسید پیامبر در پاسخ فرمودند:

«و السماء ذات البروج»

عدد آنها به تعداد برج ها است، و این را عرض کردم که اینکه برج های سال، که ماه در حرکتی که دراد مقارن با آن قرار می گیرد در ماه مقابل این 12تا این اتفاق نظر هست که 12هستند و دیگر هیچ شک و شبهه ای در این هم نیست.

آخرین تطبیقی که ما در این برنامه خدمت بینندگان عزیز عرض می کنیم تطبیق بر تعداد ساعات است ،همه بشر می داند که ساعات 12تا داریم در روز و بعد دوباره از یک شروع می شود و 12هم در شب، عدد ساعات 12تا هست، البته ممکن است کسی این را هم انکار بکند، برای آقایان یمانی ممکن است که، این را هم انکار بکنند بگویند که ما 13ساعت داریم چون همانطور که می دانید بهائیت آمدند تعداد 12ماه را انکار کردند گفتند 19ماه داریم، یکی از مطالب عظیمی که علی محمد باب آورد این بود که 12ماه را کرد به 19ماه و بعد 19ماه را وقتی که شمردند 5یا 6روز اضافه می آمد که چه کار کنند و طبق کدام ماه قرار بدهند اسمش را گذاشتند ایام الحاء مثلاً، یعنی ایام بی خودی که در آن ایام دیگر همه چیز حلال می شود محرامات حلال می شود واقعاً گیر کردند چکارش بکنند اینطوری درستش کردند، حالا اتباع یمانی هم شاید انکار بکنند بگویند نه ما دوازده ساعت نداریم ولی خب این را دیگر بشریت می داند که ما 12 ساعت داریم، بنده دوتا حدیث را می خوانم و بعد یک شبهه ای آنها دارند که می خواهند مثلاً یک طوری درست بکنند که اعتقاد به مهدیین بعد از 12 امام با تطبیق شان بر عدد ساعات منافاتی ندارد.

خیلی ممنون امیدوار هستم که این بیننده عزیز مان جواب سؤال شان را گرفته باشند اگر باز نیاز دیدند می توانند هفته های آینده با این برنامه تماس بگیرند و مجدداً سؤال خود شان را مطرح بکنند.

حاج آقا من هم یک سؤال داشتم، این عدد 12 و 24 و اضافه کردن 12 ولی خب واقعاً این جماعت تقریباً می شود گفت که هیرت برانگیز هستند از یک طرف می گویند ما 12تا مهدی داریم می گویند ائمه روز ائمه شب، از آن طرف دوباره کسی که خود شان تأید می کنند به صراحت می گویند که احمد الحسن امام سیزدهم است یعنی این، راجع به این تناقضی که در خود شان است ما کار شان نداریم ما این طرف نشستیم آنها خود شان از یک طرف می گویند ما مهدی اول هست بعدش می گویند نه امام سیزدهم هست.