برنامه حبل المتین - 11 09 1400 (قسمت یک صد و یازدهم)

عنوان برنامه: قسمت اول برنامه پاسخ کسانی که می‌گویند شیعیان معتقدند منکر امامت ائمه کافر هستند. قسمت دوم برنامه پاسخ به شبهات به اصطلاح اصلاحگران «خوجه‌ها» در مورد شیعیان!

کلیدواژه: شبکه جهانی حضرت ولی عصر؛ شیعه؛ آیت الله حسینی قزوینی؛ امام؛ شناخت امام؛ خوجه‌ها!

استاد: حضرت آیت الله حسینی قزوینی

مجری: حجت الاسلام والمسلمین مرعشی

مجری:

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدلِلَّهِ رَبِّ العالَمين‏ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ

عرض سلام، ادب و احترام دارم خدمت همه شما بینندگان عزیز و ارجمند شبکه جهانی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف).

الحمد لله این توفیق نصیب مان شد باز هم در سید اللیالی شب جمعه ای دیگر تقدیم بکنیم محضر همه شما گرامیان برنامه «حبل المتین» را برنامه ای که این افتخار را داریم در محضر حضرت استاد آیت الله دکتر «حسینی قزوینی» باشیم ان شاء الله امشب هم بتوانیم نهایت بهره و استفاده را از محضرشان ببریم.

در ابتدا سلام و عرض ادبی خدمت استاد داریم و هم از ایشان بخواهیم مثل همیشه بهرمندمان بکنند و استفاده بکنیم از نور حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمایشاتی که در ابتدای صحبت هایشان دارند مثل همیشه کلام زهرایی و فاطمی است. ان شاء الله که محفل ما به برکت نور حضرت صدیقه شهیده (سلام الله علیها) نورانی بشود؛ حضرت استاد سلام عرض می کنم در خدمت تان هستیم.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه،‏ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مِيثَاقَ اللَّهِ الَّذِي أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ- ِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِيلَ إِرَادَتِه‏، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِي ضَمِنَه‏، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ الْمَرْأَى وَ الْمَسْمَع‏ فَمَا شَيْ‏ءٌ مِنَّا إِلَّا وَ أَنْتُمْ لَهُ السَّبَبُ وَ إِلَيْهِ السَّبِيل.

خدمت بینندگان عزیز و گرامی در هر کجای گیتی پهناور بیننده این برنامه هستند و ما را مهمان کانون گرم و با صفای خانواده شان قرار دادند خالصانه ترین سلامم را تقدیم می کنم موفقیت بیش از پیش برای همه عزیزان از خدای منان خواهنم.

 طبق روال همیشگی مان برنامه مان توسلی به صدیقه طاهره (سلام الله علیها) هست و ذکر مصائب آن بانوی بزرگوار باشد که گوشه چشمی هم به ما عنایتی کند.

مرحوم «علامه مجلسی» در «بحار»، جلد 53 نقل می کند بر این که آمدند علی را برای بیعت ببرند

«وَ جَمْعِهِمُ الْجَزْلَ وَ الْحَطَبَ عَلَى الْبَابِ لِإِحْرَاقِ بَيْتِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ زَيْنَبَ وَ أُمِّ كُلْثُومٍ وَ فِضَّةَ‏»

هیزم و وسائل آتش زا فراهم کردند تا خانه حضرت فاطمه زهرا، حسن، حسین، زینب، ام کلثوم و فضه را به آتش بکشند

«وَ إِضْرَامِهِمُ النَّارَ عَلَى الْبَابِ»

عاقبت در خانه حضرت زهرا را آتش زدند صدیقه طاهره پشت در با این ها شروع به صحبت کرد مسائلی خیلی درد آوری اتفاق افتاد شاعر می گوید:

در گلشن رسالت آتش زبانه می زد * گل گشته بود خاموش بلبل زبانه می زد

وقتی که باغ می سوخت صیاد بی مروت * مرغ شکسته پر را در آشیانه می زد

من ایستاده بودم دیدم که مادرم را * دشمن گهی به کوچه گه بین خانه می زد

با چشم خویش دیدم مظلومی پدر را * از ناله ای که مادر در آستانه می زد

«صلی الله علیکَ یا مولاتی یا فاطمة الزهرا اغیثینا»

مجری:

طیب الله انفاسکم، بینندگان عزیز همان طور که مطلع هستید بحثی را آغاز کردیم تحت عنوان آموزه ها و درس هایی از امامت و ولایت بیست و دو جلسه گذشت و امشب در خدمت تان هستیم با درس بیست و سوم از این آموزه ها که تقدیم نگاه مهربان همه شما بینندگان عزیز و ارجمند می شود. حضرت استاد این بحثی را که آغاز کردند به جاهای مختلفی رفتیم.

از حدیث افتراق امت صحبت به میان آمد در ابتدا به عنوان یک ضرورت هست پس ما باید دنبال این باشیم که خودمان را جزء نجات یافتگان قرار بدهیم. فرقه ناجیه را پیدا کنیم بعد از آن روایات دیگری در حقانیت آقا امیر المؤمنین علی ابن ابی طالب (علیه السلام) بیان شد بسیار هم قابل استفاده بود.

الان رسیدیم به روایتی تحت این عنوان هر کس بمیرد و امام زمانی نداشته باشد یا امام زمانش را نشناسد (با تعابیر مختلف) مرگش، مرگ جاهلی است.

 روایت «من مات بلا إمام مات ميتة جاهليّة»؛ را بررسی کردیم به خاطر این که می خواهیم وارد بحث شویم حضرت استاد لطف بفرمایید مختصری از جلسه گذشته بیان بفرمایید ان شاء الله این جلسه هم سوالات مان را مطرح کنیم.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَبِهِ نَسْتَعين وَهُوَ خَيرُ نَاصِرٍ وَ مُعِينْ الْحَمْدُلِلَّه ‏وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَعلَیٰ آلِهِ آل الله لَا سِيَّمَا علَیٰ مَوْلانَا بَقِيَّةَ اللَّه‏ وَ الّلعنُ الدّائمُ‏ علَیٰ أَعْدائِهِمْ أعداءَ الله إلىٰ يَوم لِقَاءَ اللّه، وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ، حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ، نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ

در جلسه گذشته در رابطه با روایتی که اهمیت خیلی فوق العاده دارد و تکان دهنده است و لرزه بر اندام انسان می اندازد رسول اکرم فرمود: «من مات بلا إمام مات ميتة جاهليّة»

 «من مَاتَ بِغَيْرِ إِمَامٍ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

مسند الإمام أحمد بن حنبل؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة:241، دار النشر: مؤسسة قرطبة – مصر، ج4، ص96، ح16922

یا:

«مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة»

كفاية الأثر في النصّ على الأئمة الإثني عشر؛ نویسنده: خزاز رازى، على بن محمد، محقق / مصحح: حسينى كوهكمرى، عبد اللطيف‏، ناشر: بيدار، ص296

«وقوله عليه السلام في صحيح مسلم من مات ولم يعرف إمام زمانه، مات ميتة جاهلية»

الجواهر المضية في طبقات الحنفية؛ اسم المؤلف: عبد القادر بن أبي الوفاء محمد بن أبي الوفاء القرشي أبو محمد الوفاة: 775، دار النشر: مير محمد كتب خانه – كراتشي، ج2، ص457

در عرض یک دقیقه بگویم به اصل مطلب ان شاء الله بیشتر برسیم عرض کردیم «ابن تیمیه حرانی» در «منهاج السنة»،‌جلد 1، صفحه 110 می گوید روایت «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ» سند ندارد.

آقای «البانی» در «سلسلة الأحادیث الضعیفة»، جلد 1، صفحه 525 همین را می گوید. ما از منابع متعدد اهل سنت آوردیم از کتاب «الجواهر المضیة»، جلد 2، صفحه 457 می گوید در «صحیح مسلم» آمده است «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة»

«علامه تفتازانی» که از قهرمانان علم کلام اهل سنت است ایشان در کتاب «شرح مقاصد»، جلد 5، صفحه 239 همین تعبیر را دارد و در «شرح نسفیه»شان، صفحه 110 همین تعبیر را دارد:

«من مات ولم يعرف امام زمانه، مات ميتة جاهلية»

شرح العقائد النسفية؛ سعد الدين تفتازانى، مكتبة الكليات الأزهرية، چاپ اول قاهره، 1407ه. ق، ص، 96

گفتیم در «صحیح مسلم» این بود حذف کردند و یا نه تغییر دادند. آنی که در «صحیح مسلم» هست:

«وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ في عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

صحيح مسلم بشرح النووي؛ اسم المؤلف: أبو زكريا يحيى بن شرف بن مري النووي الوفاة: 676، دار النشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت - 1392، الطبعة : الطبعة الثانية،ج3، ص1478، ح1851

گرچه از نظر نتیجه تفاوتی ندارد «من مات بلا إمام مات ميتة جاهليّة» هر کس بدون امام بمیرد مرگش، مرگ جاهلی است باید اول برود امام را بشناسد بعد بیعت کند. اصلاً بیعت فرع شناخت است تا انسان، امام را نشناسد نمی تواند بیعت کند.

 عرض کردیم این روایت در کتب شیعه مفصل و با سندهای کاملاً صحیح آمده است.

«أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ الْفُضَيْلِ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) مَنْ مَاتَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِيَّةً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِيَّةً لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ قَالَ جَاهِلِيَّةَ كُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ.»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص377، ح3

«مَنْ مَاتَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» در «کافی»، جلد 1 در چاپ «تهران»، صفحه 235 همچنین چاپ «بیروت»، جلد 1، صفحه 377 این روایت آمده است.

«علامه مجلسی» در «مرآة العقول»، جلد 4، صفحه 219 می گوید روایت صحیح است و روایات متعدد دیگری هم هست مثل «شیخ مفید (رضوان الله تعالی علیه)، علامه مجلسی» این را ادعای تواتر کردند. این خلاصه بحث ما در جلسه قبل بود!

مجری:

الحمدلله، خیلی ممنون و متشکر، فقط قبل از این که بخواهیم سراغ مطالب بعدی برویم حضرتعالی چندین بار بیان فرمودید مخصوصاً در اوضاع فعلی بعضاً افرادی که سابقاً هم تریبون داشتند به این روایات و روایات مشابه این متمسک شدند گفتند این روایات دارد به ما نشان می دهد همه علمای پیشین هر فِرَق و هر مذهبی که غیر از شیعه بود را تکفیر می کردند.

می خواهند استفاده کنند بگویند خود این روایت هم دارد دلالت می کند بر این که کسی شیعه نباشد پس کافر است آیا واقعاً چنین چیزی هست؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

در روایات متعدد داریم اولاً‌ اهمیت امامت را می رساند می خواهد بود مسئله امامت، مسئله شوخی بردار نیست مثل قضیه حج، نماز و ... یک روز بخواند یک روز نخواند چون در روایات مان آمده است: «لَمْ يُنَادَ بِشَيْ‏ءٍ كَمَا نُودِيَ بِالْوَلَايَةِ»

«بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَايَةِ وَ لَمْ يُنَادَ بِشَيْ‏ءٍ مَا نُودِيَ‏ بِالْوَلَايَةِ يَوْمَ الْغَدِيرِ»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص21، بَابُ دَعَائِمِ الْإِسْلَام‏، ح8

هیچ یک از واجبات مثل نماز، زکات، حج، اهمیتش مثل امامت نیست چون امام هست که مردم را به نماز خواندن صحیح، روزه گرفتن صحیح، انجام حج صحیح، پرداخت زکات صحیح راهنمایی می کند.

 وقتی آدم سراغ امام نرفت سر از توحید تجسیمی و شرکی در می آورد. نسبت به انبیاء هر چه در کتاب های تحریف شده «تورات» آمده است مثل کشتی گرفتن ها، نسبت به حضرت ابراهیم (نستجیر بالله) نسبت های خیلی ناروا دادن.

حتی نسبت به رسول اکرم بعضی از مطالب خلاف اخلاق نسبت دادن ها این ها نتیجه دور شدن از امام است. آقای «حاکم» در «مستدرک»، جلد 3، صفحه 149 خواندیم می گوید:

«أهل بيتي أمان لأمتي من الاختلاف»

اهل بیت من مایه امنیت ملت است و امت من در اختلاف است. یعنی اگر بخواهد مردم با همدیگر اختلافی نداشته باشند وحدت کلمه داشته باشند باید در کنار مائده نورانی اهل بیت جمع شوند.

«فإذا خالفتها قبيلة من العرب اختلفوا فصاروا حزب إبليس هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه»

المستدرك على الصحيحين؛ اسم المؤلف: محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم النيسابوري، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1411هـ - 1990م، الطبعة: الأولى، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا؛ ج 3، ص 162، ح 4715

جدا شدن از اهل بیت،‌ پیوستن به حزب ابلیس است، ایشان می گوید روایت «صحیح الإسناد» است خیلی زیاد کاری به این مسئله نداریم.

 روایتی خیلی عجیبی در «کافی»، جلد 1، صفحه 187 داریم روایت از آقا امام صادق (سلام الله علیه) است می فرماید:

«نَحْنُ الَّذِينَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا»

ما آن کسانی هستیم که خدای عالم اطاعت ما را بر مردم واجب کرده است

«لَا يَسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا»

مردم هیچ راهی ندارند جز این که ما را باید بشناسند.

«وَ لَا يُعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا»

این که عذر بیاورد نمی شناختم عذرش پذیرفته نیست

«مَنْ عَرَفَنَا كَانَ مُؤْمِناً»

هر کس ما را شناخت به صف مؤمنین می پیوندند

«وَ مَنْ أَنْكَرَنَا»

هر کس ما را انکار کند

 «كَانَ كَافِراً»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص187، ح11

در رابطه با انکار ائمه که سر از کفر در می آورد شاید بیش از سی روایت داریم اگر فرصتی شود خدمت آقایان عرض خواهم کرد. البته آقایان اهل سنت نباید به ما ایراد بگیرند خودشان هم می گویند:

«من انكر امامة ابي بكر فهو كافر»

إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال والأموال والحفدة والمتاع؛ المؤلف: المقريزي، أحمد بن علي بن عبد القادر بن محمد (متوفاى845 هـ)، تحقيق وتعليق محمد عبد الحميد النميسي، ناشر: منشورات محمد علي بيضون دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة الأولى، 1420 ه‍ ـ 1999م، ج9، ص218

از آیات، روایات و سیره اهل بیت در این زمینه روایت داریم آن ها هیچ ندارند

«مَن أنکر خلافة عمر فَهو کافر»، «مَن أنکر امامةَ أبی بکر ...»

جواب نقضی شما آن جا چه جواب دارید ما هم این جا جواب داریم. اگر بناست انکار خلافتی که انتخابی است انتصابی نیست کفر آور باشد انکار امامتی که رسول اکرم در طول 23 سال با الفاظ متعدد و مختلف بیان کرد علی خلیفه، وصی، امام و جانشین من است یعنی به هر لفظی که شما بخواهید در کتب اهل سنت موجود است.

شاید این از معجزات اهل بیت است این روایات امروز توانست به دست ما برسد با آن همه سخت گیری های که داشتند اذیت های که برای ناقلین روایات می کردند. این معجزه اهل بیت است حجت تمام شود می گوید: «لَا يُعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا»، مردمی که هیچ عذری در نشناختن و جهالت ما ندارند نشان می دهد در کتاب های همه آقایان آمده است. اگر کسی یک صفحه کتاب شیعه نخواند کتاب های اهل سنت را مطالعه کند این مطالب در آن جا آمده است.

«وأنت خليفتي في كل مؤمن من بعدي»

السنة؛ اسم المؤلف: عمرو بن أبي عاصم الضحاك الشيباني الوفاة: 287، دار النشر: المكتب الإسلامي - بيروت - 1400، الطبعة: الأولى، تحقيق: محمد ناصر الدين الألباني، ج2، ص565، ح1188

«هذا أخي ووصي وخليفتي فيكم فاسمعو له وأطيعوا»

تاريخ الطبري؛ اسم المؤلف: لأبي جعفر محمد بن جرير الطبري الوفاة: 310، دار النشر: دار الكتب العلمية – بيروت، ج1، ص543

«فأوحي إلي في علي بثلاث: أنه إمام المتقين وسيد المسلمين وقائد الغر المحجلين إلى جنات النعيم»

معرفة الصحابة؛ اسم المؤلف: لأبي نعيم الأصبهاني الوفاة: 430، دار النشر:، ج3، ص1587، ح4002

آقایان مراجعه کنند به کتاب های که این عبارت را آورده است مثل کتاب «حاکم نیشابوری»، جلد 3، صفحه 110- 133- 138؛ کتاب «السنة ابن ابی عاصم»، صفحه 551؛ «سلسلة الأحادیث الصحیحة» آقای «البانی»، جلد 5، صفحه 222 همچنین «مناقب خوارزمی»، صفحه 61؛ «تاریخ طبری»، جلد 2، صفحه 345؛ «کامل ابن اثیر»، جلد 3، صفحه 585

مجری:

خیلی صریح بپرسیم یعنی با این کلمات، حضرتعالی می فرمایید انکار امامت موجب کفر می شود؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

انکار امامت یعنی اگر برای کسی محرز شود رسول اکرم، ائمه را نصب کرده به عنوان: «مَا جَاءَ بِهِ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله و سلم»؛ با این علم، انکار کند قطعاً کفر است در او شکی نیست هیچ شبهه ای نیست حالا طرف سنی، وهابی و مسیحی باشد فرق نمی کند.

 یک «مسیحی» اسلام و بحث امامت را بررسی کرد به این نتیجه رسید اسلام حق است و پیغمبر، امیر المؤمنین و ائمه را نصب کرده است ولی با علم به این، انکار کرد هیچ فرق نمی‌کند.

 یا شیعه باشد هیچ فرقی نمی کند. آقایانی که دم از قرآنیون می زنند و ... با توجه به علم روی این که بعضی ها تشنه مال هستند به اموال «عربستان سعودی» و پول های که از آن جا برای شان می آید چشم دوختند به خاطر آن مطالبی علیه شیعه و انکار امامت مطرح می کنند. بعضی ها تشنه شهرت هستند «خالِف تُعرف» از این باب است.

بعضی ها بیماری جهل و نادانی دارند یا بعضی ها هم می خواهند خود نمایی کنند جدیداً یک اصطلاحی برای خودشان گذاشتند ما می خواهیم اصلاح گر باشیم. یعنی در 1400 سال بزرگان شیعه هیچ کدام توجه نشدند صحابه متوجه نشدند این آقایان بعد از 1400 سال می خواهند اصلاحاتی انجام بدهند. غلوها و شرک های که در میان شیعه هست بر دارند. به حرف هایشان نگاه می کنیم می بینیم بی سوادی از سر و صورت شان می بارد.

 در این جا حضرت می فرماید:

«وَ مَنْ أَنْكَرَنَا كَانَ كَافِراً وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْنَا وَ لَمْ يُنْكِرْنَا كَانَ ضَالًّا»

هر کس نه ما را بشناسد و نه ما انکار کند گمراه است

«حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى الْهُدَى الَّذِي افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ مِنْ طَاعَتِنَا»

تا این که به آن هدایت بر گردد!

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص187، ح11

هفته قبل اشاره ای داشتم تمام روایاتی که در رابطه با انکار امامت داریم بر می گردد برای آن کسانی که محرز شده است. برای کسی محرز نیست مثلاً در روستاهای «روسیه، کانادا، آمریکا و قاهره» است اصلا تا به حال مطلب به گوشش نرسیده است از بچگی از پدر و مادر حرف های «ابن تیمیه» و علمای اهل سنت را شنیده و هیچ مسئله ای در رابطه با حضرت امیر اصلاً به گوشش نرسیده است.

در حقیقت در علم به این هست که اسلام یعنی این؛ روایات زیاد داریم شاید نزدیک به سی روایت داریم این دسته از اهل سنتی که حجت برای آن ها تمام نشده است فردای قیامت وارد بهشت خواهند شد هیچ شبهه ای در آن نیست. هر کس خلاف این را بگوید خلاف دستورات ائمه سخن گفته است. هر کس خلاف این را بگوید در حقیقت سیره ائمه را انکار کرده است.

اگر بنا باشد اهل سنتی که انکار امامت می کردند یا به جهالتاً یا به تقلیداً اگر کافر باشند ازدواج با کافر چه صورت دارد؟ آیا کنیزان و ... ائمه (علیهم السلام) از اهل سنت نبود؟ صحابه به این شکل نبودند؟ ذبیحه اهل سنت را مصرف نمی کردند؟ سیره اهل بیت بر این استوار است با اهل سنتی که معاند نیستند ولی نه اهل سنتی است که تحقیق و بررسی کرد و این احادیث را دیده است به این نتیجه رسید که مذهب شیعه حق است. ائمه (علیهم السلام) «ممّا جاء به النبيّ صلى الله عليه و آله‏» است.

ولی با این وضع بخواهد انکار کند لا شکَ و لا ریب کفر بر او بار است هیچ شک و شبهه ای نیست.

مجری:

همان کلام خداوند است که می‌فرماید:

(إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَينَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ)

کسانی که بعد از روشن شدن هدايت برای آنها، پشت به حق کردند، شيطان اعمال زشت شان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فريفته است!

سوره محمد (47): آیه 25

چه بسیار از این «مِن بعد ما جائهم العلم» و «من بعد ما جائهم البینات» تک تک این ها کاملاً همین مطلب حضرتعالی را تصریح می کند

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

دفعه قبل آخر جلسه اشاره ای کردم ولی نتوانستیم خوب حلاجی کنیم کتاب آٔقای «قرطبی – متوفای 671» در ذیل آیه شریفه

(وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا فَانْظُرْ كَيفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ)

و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل به آن يقين داشتند! پس بنگر سرانجام تبهکاران (و مفسدان) چگونه بود!

سوره نمل (28): آیه 14

حضرت موسی را انکار کردند با این که یقین داشتند پیغمبر خدا است. ایشان می گوید:

«أي تيقنوا أنها من عند الله وأنها ليست سحرا ولكنهم كفروا بها وتكبروا أن يؤمنوا بموسى وهذا يدل على أنهم كانوا معاندين وظلما وعلوا»

الجامع لأحكام القرآن؛ اسم المؤلف: أبو عبد الله محمد بن أحمد الأنصاري القرطبي الوفاة: 671، دار النشر: دار الشعب – القاهرة، ج13، ص163

یقین داشتند معجزاتی که حضرت موسی ارائه می دهد این معجزه، معجزه الهی است سحر نیست. با این که یقین داشتند «کفروا بِها» خیلی واضح و روشن است.

 «ابن کثیر دمشقی» هم همین تعبیر را در تفسیرش، جلد 10، صفحه 394

«وحجدوا بها أي علموا في أنفسهم أنها الحق من عند الله ولكن جحدوا وعاندوها وكابروها»

تفسير القرآن العظيم؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: دار الفكر - بيروت – 1401، ج3، ص358

یقین داشتند کار حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) کار الهی است ولی با وجود این انکار، عناد و تکبر کردند.

ولذا می بینیم در بعضی از منابع روایی ما مثل «کمال الدین»، صفحه 249 مفصل آمده است رسول اکرم فرمود:

«يَا ابْنَ مَسْعُودٍ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ إِمَامُكُمْ بَعْدِي وَ خَلِيفَتِي عَلَيْكُم‏ فَإِذَا مَضَى فَابْنِيَ الْحَسَنُ إِمَامُكُمْ بَعْدَهُ وَ خَلِيفَتِي عَلَيْكُمْ فَإِذَا مَضَى فَابْنِيَ الْحُسَيْنُ إِمَامُكُمْ بَعْدَهُ وَ خَلِيفَتِي عَلَيْكُمْ ثُمَّ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ وَاحِدٌ بَعْدَ وَاحِدٍ أَئِمَّتُكُمْ وَ خُلَفَائِي عَلَيْكُمْ»

امام شما بعد از من علی و خلیفه من برای شما علی است. امیر مؤمنان از دنیا رفت فرزندم حسن، بعد از او فرزندم حسین، بعد از او نُه نفر از فرزندان حسین تا

«تَاسِعُهُمْ قَائِمُ أُمَّتِي‏»

نهمین این ها مهدی آل محمد (صلوات الله علیه) است

«مَنْ أَنْكَرَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَنْكَرَنِي‏»

كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج‏1، ص 262

هر کس یکی از این ها را انکار کند من را انکار کرده است. این خیلی واضح و روشن است آن دفعه اشاره کردیم عبارتی را که مرحوم «شیخ صدوق» در «اعتقادات» دارد در دو جا می گوید:

«وَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ: مَنْ جَحَدَ عَلِيّاً إِمَامَتَهُ»

«جَحَدَ» یعنی چه؟ یعنی علم به امامت داشته باشد امامتش را انکار کند.

مجری:

کتمان کردن؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

کتمان نیست انکار است کتمان کند او یک جرم دیگری دارد «و يكتمون ما أنزل الله‏»؛ ولی علم دارد به این که علی ابن ابی طالب منصوب رسول اکرم از طرف خدای عالم است با این علم انکار می کند. پیغمبر فرمود هر کس علی را با علم به امامتش انکار کند «فَقَدْ جَحَدَنِي» منِ پیغمبر را انکار کرده است

«وَ مَنْ جَحَدَنِي فَقَدْ جَحَدَ اللَّهَ رُبُوبِيَّتَهُ»

إعتقادات الإمامية (للصدوق)، ابن بابويه، محمد بن على، مصحح: ندارد، ناشر: كنگره شيخ مفيد، ص105

هر کس منِ پیغمبر را انکار کند ربوبیت خدا را انکار کرده است.

تمامی این ها هر کجا واژه «أَنْكَرَ» آمد صد تا هم داشته باشیم چهار، پنج روایت داریم تقیید به «جَحَدَ» کرد با این چهار، پنج روایت صد روایت عام را تقیید می کنیم (تخصیص می زنیم) یعنی ما نمی توانیم فقط یک روایت را بگیریم و از دیگر روایات صرف نظر کنیم.

همان طور که نمی شود انسان یک آیه را بگیرد آیات دیگر را انکار کند. خدای عالم یک جا می فرماید:

(أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ)

آيا شما آن را می ‌رويانيد يا ما می ‌رويانيم؟!

سوره واقعه (56): آیه 64

آقای کشاورز تو داری کشاورزی می کنی یا ما کشاورزی می کنیم؟ در جای دیگر هم دارد (يعْجِبُ الزُّرَّاعَ) زارعین تعجب می کنند از آن چه که از زمین می روید یک جا زراعت را نسبت به خودش می دهد یک جا زراعت را نسبت به زارع و کشاور می دهد.

 امثال این در قرآن الی ماشاء الله داریم از آن طرف:

(وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَي الَّذِي لَا يمُوتُ)

و توکل کن بر آن زنده ‌ای که هرگز نمی ‌ميرد؛

سوره فرقان (25): آیه 58

حضرت عیسی می گوید:

(أَنَا أُحْيي وَأُمِيتُ)

من نيز زنده می ‌کنم و می ‌ميرانم!

سوره بقره (2): آیه 258

باید این ها را کنار هم بگذاریم از عزیزان شیعه و اهل سنت بویژه آقایانی که جدیداً پیدا شدند «قرآنییون» توصیه می کنم یا آقایان روشن فکرانی که جدیداً در میان عزیزان «خانقاه» پیدا شدند دارند به اصطلاح خودشان اصلاح گری می خواهند کنند. بی سوادی و نادانی های خودشان را تحمیل به قرآن و روایات نکنند.

ببینند روایات و آیات چه می گوید، خودشان را با آیات و روایات تطبیق بدهند. قبلاً مشکل مان «وهابیت» بود الان مشکل مان با دجال های «احمد الحسن (یمانی)ها» یک مشکل دیگر با گمراهان «قرآنییون» داریم که «حسبنا کتاب الله» می گویند. یک مشکلی جدیداً پیدا شد قضایای آقای «خاجوها» و شیعه های خالص «خاجو» در «هند، تانزانیا» که در کشورهای مختلف منتشر هستند.

یک سری مشکل داریم با بعضی از افرادی که کج فکر هستند دنبال این هستند یک مسئله شاذی را پیدا کنند بر مبنا و آن مسئله شاذ نظر بدهند. به عنوان این که نظرمان خلاف نظر مراجع است. مثلاً می خواهند اظهار «لحیه» کنند یعنی یک عده بخواهند خودی نشان بدهند.

در این قضایا نمی دانیم چه کار باید کرد، جز این که باید از خدای عالم هدایت این ها را بخواهیم و از خدا بخواهیم به احترام محمد و آل محمد زمینه هدایت و برگشتن این ها را از این ذلالت را فراهم کند.

مجری:

الحمدلله رب العالمین، بارها و بارها حضرت استاد این مطالب را در لا به لای آن جایی که نیاز و ضرورت هست می فرمایند الان هم به تفصیل این نکته را شرح دادند الحمد لله برای همه روشن و واضح شد.

 (میان برنامه)

مجری:

 ...در قسمت اول برنامه الحمد لله از فرمایشات حضرت استاد استفاده کردیم شبهه ای که ممکن بود عزیزانی که جلسات پیش با ما همراه بودند و مشاهده کردند ما چقدر ادله فراوانی داریم نسبت به این که آقا امیر المؤمنین خلیفه بر حق هست و کسی که بدون امامت و ولایت ایشان از دنیا برود مرگش، مرگ جاهلی و کفر است.

این شبهه ممکن بود پیش بیاید پس ما به عنوان شیعه مابقی مسلمانان را تکفیر می کنیم یا خیر؟ در فرصت ابتدایی حضرت استاد به تفصیل پاسخ این سوال و شبهه را دادند.

حضرت استاد نسبت به حدیث «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» حضرتعالی در جلسه قبل و هم در این جلسه فرمایشاتی داشتید.

اما ببینیم برخورد اصحاب چطور بود، اصحاب ائمه آن زمان قطعاً این جمله را شنیده بودند و با این روایت مأنوس بودند با توجه به این حدیث این ها چطور برخورد می کردند؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

در این رابطه حرف خیلی زیاد هست بعضی از شبهاتی که بعضی از جهال یا معاندین دارند امروز مطرح می کنند اگر رسول اکرم یا ائمه، اسامی ائمه را فرموده بودند مثلاً چرا فلان امام نمی دانست؟ چرا فلان صحابه خبر نداشت؟

خوش بینانه ترین نظر این است که اهل مطالعه نیستند مطلبی را از شبکه های «وهابی» می شنوند خودشان جوابی ندارند چون مطالعه نکردند از منابع شیعه بی خبر هستند. بندگان خدا در بن بست قرار می گیرند همان را نقالی می کنند به قولی «النّقالُ کالبقال»

 مثلاً می گویند «زراره» با آن عظمت افقه اصحاب حضرت امیر تا امام عسکری بود آیا «زراره» نشنیده بود بعد از امام صادق (سلام الله علیه)، امام کاظم امام هست؟ «زراره» پسرش را از «کوفه» به «مدینه» می فرستد قبل از این که پسرش از «مدینه»‌ بیاید مرگش فرا می رسد قرآن را بلند می کند خدایا هر کسی را که بعد از امام صادق تو در این قرآن امام قرار دادی او امام من است.

اگر این حرف را قبول دارید پس «زراره» معتقد بود که امامت ائمه در قرآن آمده است شاید خودش نمی دانست.

«رجال کشی» چاپ «جامعه مدرسین»، صفحه 140 می گوید:

«فَلَمَّا مَضَى أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) وَ جَلَسَ عَبْدُ اللَّهِ مَجْلِسَهُ: بَعَثَ زُرَارَةُ عُبَيْداً ابْنَهُ زَائِراً عَنْهُ لِيَعْرِفَ الْخَبَرَ وَ يَأْتِيهِ بِصِحَّتِهِ»

وقتی امام صادق از دنیا رفت «زراره» پسرش «عبید الله» را «مدینه»‌ فرستاد تا خبر بیاورد آیا واقعاً‌ شهادت امام صادق درست هست یا درست نیست؟ و بعد از امام صادق چه کسی امام است؟

«وَ مَرِضَ زُرَارَةُ مَرَضاً شَدِيدا قَبْلَ أَنْ يُوَافِيَهُ عُبَيْدٌ فَلَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ دَعَا بِالْمُصْحَفِ فَوَضَعَهُ عَلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَبَّلَهُ، قَالَ جَمِيلٌ فَحَكَى جَمَاعَةٌ مِمَّنْ حَضَرَهُ أَنَّهُ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّي أُحِلُّ حَلَالَهُ وَ أُحَرِّمُ حَرَامَهُ وَ أُومِنُ بِمُحْكَمِهِ وَ مُتَشَابِهِهِ وَ نَاسِخِهِ وَ مَنْسُوخِهِ وَ خَاصِّهِ وَ عَامِّهِ»

«زراره» بیماری شدیدی گرفت وقتی که نزدیک وفاتش رسید قرآن را به دست گرفت بر سینه اش چسباند و بوسید «جمیل ابن درّاج» می گوید چند نفری که آن جا بودند همه شهادت دادند «زراره» می گوید:

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَلْقَاكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»

قیامت در پیشگاه تو حاضر می شوم

«وَ إِمَامِي مَنْ ثَبَتَ لَهُ فِي هَذَا الْمُصْحَفِ إِمَامَتُهُ»

خدایا امام من آن کسی است که در این قرآن، امامتش را بیان کرده ای.

«عَلَى ذَلِكَ أَحْيَا وَ عَلَيْهِ أَمُوتُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ»

رجال الكشي إختيار معرفة الرجال؛ كشى، محمد بن عمر ناشر: مؤسسة نشر دانشگاه مشهد محقق/ مصحح: طوسى، محمد بن حسن / مصطفوى، حسن‏، ص155

بعد از آن، از دنیا رفت اگر این روایت صحیح باشد معلوم می شود امامت ائمه در قرآن آمده است همچنین عقیده ای «زراره» داشت.

 این روایت را آیت الله العظمی «خویی» در جلد 8، صفحه 239 می آورد آخرش هم می گوید:

«أقول: هذه الرواية أيضا ضعيفة بعلي بن حديد»

معجم رجال الحديث وتفصيل طبقات الرواة؛ الموسوي الخوئي، السيد أبو القاسم _المتوفى1411ق_، بي‌نا، ج8، ص239

این روایت ضعیف است در سندش «علی ابن حدید» راوی ضعیف است. آقای بزرگوار شما می خواهید استناد به این کنید این قدر فرصت داشته باش این روایت را در کامپیوتر جستجو کن الان کامپیوتر همه دارند بچه های ابتدایی هم با کامپیوتر آشنا شدند. ببین نظر بزرگان و ... نسبت به این روایت چیست؟

روایتی که مثل آیت الله العظمی «خویی» صراحت دارد این روایت ضعیف است چرا شما به این روایت استناد می کنید؟

جواب دوم: زمان امام کاظم، امام رضا (سلام الله علیه) این قضیه پیچید «زراره» همچنین قضایایی داشت. ساخته بودند یا واقعیت داشت؟ خبر به آقا امام رضا (سلام الله علیه) می رسد از امام رضا سوال می کنند یابن رسول الله این کاری که «زراره» کرد قضیه اش چه بود؟

آیا «زراره» نمی دانست امام بعد از امام صادق، حضرت کاظم (سلام الله علیه) است؟ می گوید:

«قد قيل إن زرارة قد كان علم بأمر موسى بن جعفر (علیه السلام) و بإمامته»

قطع داشت که موسی ابن جعفر بعد از آقا امام صادق، امام است یقین هم داشت

«و إنما بعث ابنه عبيدا ليتعرف من موسى بن جعفر (علیه السلام) هل يجوز له إظهار ما يعلم من إمامته أو يستعمل التقية في كتمانه»

می دانست ولی نمی دانست آیا واقعاً می تواند امامتِ امام کاظم را برای مردم بیان کند یا نه باید تقیه کند؟

كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج‏1، ص 75

چون در سال 748 اوضاع شیعیان سخت ترین اوضاع در دویست و پنجاه سال بود. «بنی امیه» به تعبیر حضرت «امام» در جهنم رفتند و می سوزند. «بنی العباس» خبیث تر از «بنی امیه» سر کار آمدند از آن طرف «منصور و هارون» آمدند از قضیه ائمه (علیهم السلام) وحشت دارند.

آقا امام صادق (سلام الله علیه) وصیت دارد می کند می گوید وصی من بعد از من «منصور دوانیقی» است. همسرم «ام حبیبه» سه: موسی ابن جعفر، چهار: پسرشان «اسماعیل» وقتی به گوش شیعه می رسد شیعه ها خیلی خوشحال می شوند می گویند امام صادق خیلی واضح و روشن کرد.

«منصور دوانیقی» ظالم جباری است لیاقت امامت ندارد، همسرش هم زن است زن نمی تواند امام باشد. «اسماعیل» یک آدم بی سوادی است اصلاً به درد امامت نمی خورد فقط در میان آن ها تنها کسی که شایستگی امامت دارد آقا امام کاظم است. جالب است وقتی «منصور» می شنود امام صادق از دنیا رفت به «حاکم مدینه» می نویسد هر کس را امام صادق وصی خودش کرد گردنش را بزن سرش را با این نامه برایم بفرست.

نامه وقتی به «حاکم مدینه» می رسد می گوید اولین کسی که معین کرد شما هستید. کسی که در روایات غور نکرده و و با روایات انس نگرفت و روایات با خون، رگ و پوستش عجین نشده یک دفعه اظهار نظر می کند در چاله می افتد.

 ده ها نفر را در چاله می اندازد. از خودمان در نیاوردیم «کمال الدین – متوفای 381» یعنی هزار و صد و خرده ای سال با ما تفاوت داشت.

چطور می شود این روایت را فرض، منِ «قزوینی» می روم پیدا می کنم ولی شما آقای فلان ابن فلان ابن فلان ان شاء الله خدا با عدلش با شما رفتار کند این روایت را نمی بینید؟ همین طور در «حوزه، دانشگاه» و فضای مجازی حرف های بی اساس و بی ربط می گویید.

روایت از نظر سند کاملاً معتبر است. «صدوق» در مورد «احمد ابن زیاد همدانی» می گوید «رجلاً صدوقاً»

«علی ابن ابراهیم محمد ابن عیسی ابن عبید یقطین» است «ابراهیم ابن محمد همدانی» وکیل «ناحیه» است یعنی از نظر سند روایت هیچ اشکالی ندارد بر خلاف روایت اول آقای «خویی» فرمود با وجود «علی ابن حدید» روایت ضعیف است.

نکته بعد این که آقایان می گویند قبل از این که «عبید الله ابن زراره» بیاید «زراره» از دنیا رفت. یعنی سال 148 «رجال نجاشی» در صفحه 172 می گوید:

«مات زرارة سنة خمسين و مائة»

رجال النجاشي‏؛ نويسنده: نجاشي، احمد بن على‏ (تاريخ وفات مؤلف: 450 ق‏)، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامي التابعه لجامعه المدرسين بقم المشرفه‏، قم: 1365ش، ص175

سال صد و پنجاه از دنیا رفت یعنی دو سال بعد از شهادت امام صادق می‌گویند بهترین دلیل، دلیلی است که واقعیت تاریخی او را تأیید کند و فاسدترین سخن، سخنی است که تاریخ تکذیبش کند.

 باز آقای «کشی» آن روایات را نقل کرده می‌گوید:

«حُمْران و زُرارَة كَانُوا مِنْ أَصْحَابِ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)، وَ بَقِيَ زُرَارَةُ إِلَى عَهْدِ أَبِي الْحَسَنِ فَلَقِيَ مَا لَقِيَ»

آقای «زراره» تا زمان امامتِ امام کاظم بود و امام کاظم را هم ملاقات کرد اگر هفته اولی که به قول آقا امام صادق از دنیا رفت اگر «زراره» از دنیا رفته باشد بعضی ها می گویند مراد از ابی الحسن، امام رضا (سلام الله علیه) است حتی آقای «خویی» هم همین بحث را می آورد می گوید خیلی بعید است «زراره» زمان امام رضا را درک کرده باشد؛ ولی قطعاً امام کاظم را درک کرده است و همه شان از اصحاب امام کاظم شمردند.

یک چیزی به این واضحی و روشنی است کسی الفبای علم رجال و تحقیق بلد باشد بفهمد تحقیق با قاف می نویسند یا با غین می نویسند بلد باشد در عرض یک ساعت مطالعه و گشت و گذار در فضای نرم افزارهای علوم اسلامی یا مجازی راحت مسئله را گیر می آورد. ما این ها را نرفتیم از آسمان گیر بیاوریم از زیر زمین هم بیرون نکشیدیم. وقتی دیدیم شبهه هست دنبال جواب شبهه رفتیم این روایت ها را پیدا کردیم.

 در رابطه با «زراره» نزدیک به سی و پنج، چهل روایت در رد این شبهه «زراره» جمع کردم. شما نمی توانستید دو روایت پیدا کنید؟ از این چهل روایت، سه تایش را پیدا می کردید. چرا این کار را می کنید؟ نمی دانم ائمه (علیهم السلام) به شما چه چوب تری فروختند که شما این چنین می کنید!

نکته بعد، نکته خیلی عجیبی است مربوط به شبهات حضراتی است که می گویند ائمه (علیهم السلام) منصوص نبودند و ... مرحوم «نعمانی – متوفای 360» یعنی بیست و یک سال قبل از «شیخ صدوق» از دنیا رفت صد سال قبل از «شیخ طوسی» از دنیا رفت.

ایشان در کتاب «الغیبة نعمانی»، صفحه 343، تحقیق «فارس حسون کریم» خدا ان شاء الله روح شان را شاد کند مسئول «مرکز ابحاث عقائدیه» بودند در اثر تصادف جلوی چشم زن و بچه اش از دنیا رفت.

آیت الله العظمی «سیستانی» قریب به این مضمون فرمود فوت «فارس حسون» قلب من را به درد آورد. در میان محققین مثل ایشان را خیلی کم داشتیم شاید اگر نگوییم جزء بی نظیر بود کم نظیرِ کم نظیرِ کم نظیر بودند رضوان خدا بر او باد.

«فیض ابن مختار» از اصحاب امام صادق (سلام الله علیه) است خدمت حضرت می آید سوالی می کند امام صادق جواب می دهد. «اسماعیل» پسرش بی ادبی می کند می گوید

«يَا أَبَتَاهْ لَمْ تَحْفَظ»

خیلی بلد نیستی در ذهنت نیست اشتباه گفتی چقدر بی ادب است! آقایان «اسماعیلی»ها مقداری دقت کنند و آن آقایانی که می گویند امام صادق نمی دانست امام بعد از خودش «اسماعیل» است یا امام کاظم (سلام الله علیه)؛ بین امام صادق (سلام الله علیه) و «فیض ابن مختار» مسائلی رد و بدل می شود.

ظاهراً «فیض ابن مختار» به این نتیجه رسیده بود چون «اسماعیل» فرزند بزرگ امام صادق است از آن طرف هم شنید «الإمامة للولد الأکبر»، تصور می کرد چون ولد اکبر است امام هم او است حضرت فرمود:

«يَا فَيْضُ إِنَّ إِسْمَاعِيلَ لَيْسَ مِنِّي كَأَنَا مِنْ أَبِي»

جایگاهی که من نسبت به پدرم داشتم «اسماعیل» این طور نیست او بچه بی ادبی است. قضیه چه است؟ آقایی نوشته بود حضرت آدم اولین پیغمبر بود فرزندانش را نتوانست تربیت کند یکی از بچه هایش قاتل از آب در آمد. حضرت نوح پیغمبر بود فرزندش را نتوانست تربیت کند جزء غرق شده ها شد همسرش را نتوانست تربیت کند به جهنم رفت. لوط جزء پیغمبران بود همسرش دچار عذاب شد.

این که فرزندان حضرت ایوب چنین بودند. حضرت یعقوب دوازده پسر داشت یازده تایش نا خلف در آمدند آقایانی که اشکال می کنند می گویند شیعه می گوید صحابه چنین و چنان است آیا پیغمبر اکرم نتوانست صحابه را تربیت کند؟ توهین به پیغمبر نیست؟ بدبختِ بی سواد حداقل تاریخ را مطالعه کن قرآن را مطالعه کن

(وَمَا أَنْتَ عَلَيهِمْ بِوَكِيلٍ)

و وظيفه نداری آنها را (به ايمان) مجبور سازی!

سوره انعام (6): آیه 107

(إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يهْدِي مَنْ يشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ)

تو نمی ‌توانی کسی را که دوست داری هدايت کنی؛ ولی خداوند هر کس را بخواهد هدايت می ‌کند؛ و او به هدايت يافتگان آگاه تر است!

سوره قصص (28): آیه 56

پیغمبر فقط راه نشان می دهد آن طور نیست پیغمبر اکرم از گوش شان بگیرد به زور وارد بهشت کند. فرض اگر از گوش حضرتعالی گرفت وارد بهشت کرد می گویم یا رسول الله چرا من را نبردی ایشان را بردی؟ بله

(وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِينَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ)

و آنها که در راه ما (با خلوص نيت) جهاد کنند، قطعا به راه‌ های خود، هدايتشان خواهيم کرد؛ و خداوند با نيکوکاران است.

سوره عنکبوت (29): آیه 69

اگر مقداری در مسیر حرکت کردیم دیدند داریم می لغزیم از دست مان می گیرند ولی کسی که به مسیر وارد نشد نه؛ حضرت یعقوب پیغمبر است در پیغمبریش شکی نیست از دوازده پسرش یازده تایش آدم کش و قاتل در آمدند آیا بگوییم حضرت یعقوب (سلام الله علیه) در تربیت فرزندانش موفق نبود؟ حضرت نوح موفق نبود می خواست مردم را تربیت کند؟ حضرت آدم دو فرزند بیشتر نداشت از این دو فرزند یکیش قاتل در آمد.

مجری:

فردا فریاد وا اسلاما سر می دهند قرآن به حضرت نوح، لوط و آدم و ... توهین کرده است!

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

فرزند امام صادق نا خلف در آمد. پیغمبر اولو العزمی که فرزندش نا خلف در می آید امام صادق چه کار کند؟ در روایت داریم هر چه نصیحت می کنم «اسماعیل» نصیحتم را قبول نمی کند حضرت صادق چه کار کند؟

یا در قضیه «جعفر» فرزند امام هادی (سلام الله علیه) آن طور نا خلف در آمد به «جعفر کذاب» مشهور شد.

آیا این ها را ملاک قرار بدهیم که چنین و چنان است؟ جالب این که «فیض مختار» به وَلوله می افتد عقیده اش این بود بعد از امام صادق، «اسماعیل» است دید «اسماعیل» این کارها را دارد انجام می دهد لیاقت امامت ندارد. می گوید یابن رسول الله امام بعد از شما کیست؟

«ارْحَمْ شَيْبَتِي فَإِنَّمَا هِيَ النَّار»

به ریش سفیدم رحم کن اگر امام زمانم و امام بعد از تو را نشناسم گرفتار آتش می شوم. این فرهنگ برای شیعه شده است «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة»، «مِيتَةً جَاهِلِيَّة» یعنی «مِیتَةً الْنّار»

«ارْحَمْ شَيْبَتِي فَإِنَّمَا هِيَ النَّار إِنِّي وَ اللَّهِ لَوْ طَمِعْتُ أَنْ أَمُوتَ قَبْلَكَ مَا بَالَيْتُ»

اگر قبل از شما از دنیا بروم امام زمانم تو هستی هیچ مشکلی ندارم.

«وَ لَكِنِّي أَخَافُ أَنْ أَبْقَى بَعْدَكَ»

می ترسم بعد از تو بمانم ولی امام زمانم را نشناسم. این آقا زاده را دیدیم این طور دسته گل به آب داد به درد امامت نمی خورد. حضرت فرمود:

«فَقَالَ لِي مَكَانَكَ ثُمَّ قَامَ إِلَى سِتْرٍ فِي الْبَيْتِ فَرَفَعَهُ وَ دَخَلَ فَمَكَثَ قَلِيلًا»

سر جایت بنشین تا این که پرده خانه کنار رفت

«ثُمَّ صَاحَ بِي يَا فَيْضُ ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَإِذَا هُوَ بِمَسْجِدِهِ قَدْ صَلَّى وَ انْحَرَفَ عَنِ الْقِبْلَةِ فَجَلَسْتُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَدَخَلَ عَلَيْهِ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ غُلَامٌ فِي يَدِهِ دِرَّةٌ فَأَقْعَدَهُ عَلَى فَخِذِه‏»

دیدم نوجوانی چهار، پنج ساله و نورانی آمد امام صادق روی زانویش نشاند در دست حضرت تازیانه است حضرت فرمود:

«وَ قَالَ لَهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي»

این بچه می گوید پدر و مادرم به قربانت

«مَا هَذِهِ الْمِخْفَقَةُ الَّتِي بِيَدِكَ»

این وسیله در دستت چه کار می کند؟ مفصل صحبت می کند بعد حضرت می فرماید «فیض» امام تو بعد از من این بچه چهار، پنج ساله امام بعد از من است.

 در روایت دیگر است

«فَدَخَلَ عَلَيْهِ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى (علیه السلام) وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ غُلَامٌ فِي يَدِهِ دِرَّةٌ فَأَقْعَدَهُ عَلَى فَخِذِه‏»

تا جایی که حضرت فرمود امام بعد از من همین بچه ای است که الان روی زانویم است. گفتم آقا جان مقداری بیشتر توضیح دهید فرمود:

«هُوَ صَاحِبُكَ الَّذِي سَأَلْتَ قُمْ فَأَقِرَّ لَهُ بِحَقِّهِ»

الغيبة( للنعماني)؛ ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، محقق- مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: نشر صدوق، ص325 و 326

این همان امام زمان تو بعد از من است بلند شو دستش را ببوس با او بیعت کن و اقرار به حقانیت او کن. از این طور روایات زیاد داریم.

مجری:

فراتر از این که «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ» امام زمان آن فرد قطعاً حی و حاضر در دوران امام جعفر صادق بود اما پیگیر این بود که امام زمان بعدیش چه کسی است؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

بله خیلی مهم است البته مرحوم «کلینی» در «کافی»، صفحه 188، حدیث 9 همین عبارت را می آورد:

«فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ فِي أَمْرِ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام حَتّى‏ قَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: هُوَ صَاحِبُكَ الَّذِي سَأَلْتَ عَنْهُ، فَقُمْ إِلَيْهِ، فَأَقِرَّ لَهُ بِحَقِّهِ»

بعد می گوید:

«سَمِعْتُ و أَطَعْتُ، فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: خُذْهُ إِلَيْكَ يَا فَيْضُ»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص310، ح9

یا «فیض» حواست باشد بعد از من گمراه نشوی. سند روایت صد در صد صحیح است هم روایت اولی که از «غیبت نعمانی» عرض کردم هم روایتی که الان از «مرآة العقول» آوردم مرحوم «علامه مجلسی»، جلد 3، صفحه 334 می گوید:

 «الحدیث التاسع موثقٌ»

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، حقق / مصحح: رسولى محلاتى، هاشم‏، ناشر: دار الكتب الإسلامية، ج3، ص334

مجری:

حضرت استاد یکی از این روایات را بیان کردند خودشان هم فرمودند چقدر زیاد هست از این دسته روایت ها به خاطر ضیغ وقت فرصت نمی شود بیش از این به این مبحث بپردازیم.

 (میان برنامه)

مجری:

... عزیزانی که جلسه پیش همراه برنامه بودند صحبت های حضرت آیت الله دکتر «حسینی قزوینی» را مشاهده کردند این را متوجه شدند یک قسمت عمده ای از فرمایشات حضرت استاد نسبت به جریانات فعلی بود که پیش آمد جریان «خوجه ها» و انحرافاتی که بعضاً در این ها است. بعضی از دوستان تماس گرفتند ترجیح می دهیم ابتدا صحبت این عزیزان را بشنویم.

اولین تماس آقای «عباس» از «تانزانیا» پشت خط هستند سلام علیکم در خدمت تان هستیم بفرمایید

تماس بینندگان برنامه:

بیننده: (آقا عباس از تانزانیا – خوجه)

سلام عرض می کنم در برنامه هفته قبل نامه ای از شیعیان «خوجه» قرائت فرمودید در جواب آن نامه...شما اعلام آمادگی برای مناظره با پرداخت تمام هزینه کردید، همچنین مباهله برای بعضی از مؤمنین سوالی پیش آمد اساساً مباهله با مسلمان ها جایز است؟ این که در قرآن آمده است پیامبر بعد از این که حق برای اهل کتاب واضح بود آن ها را به مباهله دعوت کردند.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

شما «فارسی» را از کجا یاد گرفتید «فارسی» به خوبی صحبت می کنید

آقا عباس:

با فارسی زبان ها در ارتباط بودم یاد گرفتم!

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

چشم توضیح می دهم!

مجری:

تشکر می کنیم که این دغدغه را داشتید و این مطلب را هم مطرح کردید تماس بعدی آقا «احمد» از «کانادا» پشت خط هستن سلام علیکم بفرمایید

بیننده: (آقا احمد از کانادا –خوجه)

سلام علیکم ورحمة الله، می خواستم از شما تشکر کنم و این که دعوت بحث را برای مناظره با افرادی که مدعی اصلاح هستند دعوت کردید. الان نوبت آن ها است که صداقت خودشان را نشان بدهند و دعوت را بپذیرند و اگر نپذیرند نشان می دهد در دفاع از ادعای خود این ها ناتوان هستند.

مجری:

سلامت باشید خداوند حفظ تان کند. شبکه، شبکه «فارسی» زبان است آن افرادی که قطعاً با برنامه همراه هستند افرادی هستند با زبان «فارسی» آشنایی دارند خدا را شکر در بین همه گروه های مذهبی، فرقه های مختلف هم افرادی هستند که به این زبان صحبت می کنند. خودشان هم باید این رسالت را بر عهده بگیرند تا به دیگر هم کیشان خودشان که ممکن است زبان شان با زبان «فارسی» تغایراتی داشته باشد به آن ها هم ان شاء الله مطلب را منتقل کنند.

حضرت استاد در خدمت تان هستیم آقا «عباس» و آقا «احمد» هر دوی شان عزیزانی بودند که خودشان جزء «خوجه»ها هستند و این دعوت حضرتعالی را شنیدند. برای آقا «عباس» نسبت به دعوت حضرتعالی این شبهه برای شان پیش آمده بود مباهله یا مناظره؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

در جلسه گذشته عرض کردیم این آقایان فدراسیونی در «تانزانیا» و همچنین در «لندن» دارند در 28 آبان 1400 درخواست فدارسیون جهانی شیعیان اثنی عشری «خوجه» از آیت الله العظمی «سبحانی» گفتند ما همایشی داریم در این جا می خواهیم شما بیانیه های بدهید صحبت کنید.

 گفت یک سری افرادی در میان «خوجه» ها چه در «هندوستان، تانزانیا» و کشورهای دیگر این ها مدعی علم هستند یک سری شبهاتی دارند. می گویند «یا مهدی ادرکنی»، «یا وجیهاً عند الله» شرک در عبادت است.

آقایان در نکته بعدی گفتند معیار برای ما باید قرآن باشد اگر قرآن اصل است این ها از قرآن بی خبر هستند. مناظره ای که با «مفتی اعظم عربستان - آل شیخ» داشتم گفتم تفاوت:

(قَالُوا يا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ)

گفتند: پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بوديم! گفت: به زودی برای شما از پروردگارم آمرزش می ‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!

سوره یوسف (12): آیه 97 و 98

فرزندان حضرت یعقوب می گویند پدر برای ما استغفار کنن و شیعه هم می گوید

«يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّه‏»

تفاوتش چیست؟ اگر خواندن غیر خدا شرک است باید حضرت یعقوب بگوید فرزندانم «الله اقرب الیکم من حبل الورید»؛ خدا از رگ گردن نزدیک تر است از خدا بخواهید خدا گناه تان را ببخشد نگفتند (اغْفِرْ لَنَا)، (اسْتَغْفِرْ لَنَا) بعضی از وهابی‌های کور دل (إستَغفِر) را با (اغْفِرْ لَنَا) اشتباه می گیرند همین جا است. حضرت گفت (قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي) پس خواندن غیر خدا در مسیر خدا باشد مکتب قرآن است.

(وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا)

ما هيچ پيامبری را نفرستاديم مگر برای اين که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. و اگر اين مخالفان، هنگامی که به خود ستم می ‌کردند (و فرمان های خدا را زير پا می ‌گذاردند)، به نزد تو می ‌آمدند؛ و از خدا طلب آمرزش می ‌کردند؛ و پيامبر هم برای آنها استغفار می ‌کرد؛ خدا را توبه پذير و مهربان می ‌يافتند.

سوره نساء (4): آیه 64

این منطق قرآن است یا رسول الله برای مان استغفار کن چرا خودشان استغفار نمی کنند؟ معلوم می شود مسئله توسل و واسطه قرار دادن منطق قرآن است.

در سوره مائده می‌فرماید:

(يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ)

ای کسانی که ايمان آورده ‌ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و وسيله‌ ای برای تقرب به او بجوئيد! و در راه او جهاد کنيد، باشد که رستگار شويد!

سوره مائده (5): آیه 35

بیش از بیست روایت داریم شیعه و سنی گفتند این جا وسیله اهل بیت (علیهم السلام) هستند.

یا خلیفه دوم می گوید وسیله ما پیش خدا «ابن عباس» است در بعضی جاها دارد «عبد الله ابن مسعود» است؛ پس تمام این ها باید مشرک باشند.

 بحث ولایت تکوینی را مطرح کردند تشکیک در عصمت پیامبر را مطرح کردند. در رابطه با امام مهدی در منابع شیعه و سنی به حد تواتر نرسیده است.

گمان می کنم آقایانی که در میان «خوجه‌ها» این مطالب را مطرح می کنند از الفبای اسلام خبر ندارند. قبلاً بیان کردیم حتی «بن باز مفتی اعظم عربستان سعودی» می گوید روایات مهدی متواتر است. «ابن تیمیه» می گوید احادیثش در حد متواتر است این آقایان هم آن اندازه عرضه ندارند به قولی آقایان کاتولیک تر از پاپ شدند.

ضمن تشکر از دو بزرگواری که تماس گرفتند ان شاء الله بعداً این مطلب را بررسی می کنیم.

 ولی نکته مهمی که وجود دارد بعد از صحبت مان آقایان صحبت های کردند. آقایان متن «انگلیسی» در رابطه با عرائض من در فضای مجازی پخش کرده بودند. دوستان زحمت کشیدند به «فارسی» ترجمه کردند برای ما فرستادند.

صحبتی که آقایان در رابطه با عرائض من داشتند ما گفتیم حاضر هستیم با این ها نسبت به چند مورد مناظره کنیم، هم حاضر هستیم با این ها مباهله کنیم. البته با توجه به این که «فدارسیون خوجه‌های» عزیز بیانیه داده بودند تصور کردم این ها عالم و با سواد هستند وقتی صحبت هایشان را دیدم، دیدم خیلی بی سواد هستند.

شاید جوجه وهابی‌ها از این ها سوادشان بالاتر است الان پشیمان شدم گفتم می خواهم با این ها مناظره کنم حتی شاگردان مان حاج آقای «ابوالقاسمی، یزدانی» حیف است با این ها مناظره کنند حتی به نظرم آٔقای «شریفی» هم حیف است با این ها مناظره کند. از شاگردان آقای «شریفی» کسی باید بیاید با این ها بنشیند و مناظره کند.

می گویند:

تا مرد سخن نگفته باشد * عیب و هنرش نهفته باشد

بر مبنای بیانیه آقایان که از آیت الله العظمی «سبحانی» خواسته بودند به نظرم خیلی کوچک بود آیت الله العظمی «سبحانی» بیانیه در رابطه با این ها بدهد. باید شاگرد درجه دهم آیت الله العظمی «سبحانی» بیاد برای این ها بیانه صادر کند.

چند نکته از صحبت هایشان را آوردم دوستان سواد این ها را ببینند.

نقد عقائد فاسد روشنفکران «خوجه» البته ترجمه ای است که دوستان ما کردند

در واقع طبق قانون و پروتکل قرآنی هیچ مجوزی برای مباهله ندارند پیش نیاز قرآن در مباهله این هست

(فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ)

هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسيح) به تو رسيده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستيز برخيزند

سوره آل عمران (3): آیه 61

هر کس بعد از آمدن علم یقینی با تو در این باره مجادله کند پیش او برو و مباهله کن، این سنت گرایان یعنی ما شیعه ها برای غلوی که می خواهند به ما بفروشند (اصلاً شما ارزش خریداری ندارید شما خیلی پست تر از این می دانیم بخواهیم کالای نورانی اهل بیت را برای شما بفروشیم) چیزی جز ظن و افتراء ندارند که به آن تکیه کنند.

این حرفی است مشرکین زمان جاهلیت به رسول اکرم می زدند و به حضرت نوح می زدند.

 بعد می گوید تا علم قطعی نداشته باشند نمی توانند کسی را به مباهله دعوت کنند. اگر شما آدم مردد و شکاکی هستید کار نداریم. ما در رابطه با ولایت امیر المؤمنین (سلام الله علیه) یقین داریم همان طوری که به وحدانیت خدا یقین داریم.

ما به حقانیت اهل بیت، به حقانیت توسل، به ولایت تکوینی آن طوری یقین مان بالا است که به وجود و وحدانیت خدا، قیامت را قبول داریم. عقیده مان نسبت به رسالت رسول اکرم، نسبت به ائمه هم همین است می گوییم مباهله می کنیم یعنی از خودمان کاملاً خاطر جمع هستیم و هیچ شک و شبهه ای نیست.

این آقا خیلی روی قضیه مباهله مانور داد مباهله با مسلمان نمی شود کرد این آقایان نمی دانند و چنین و چنان است.

این عبارت را ملاحظه بفرمایید کتاب «تصحیح اعتقادات امامیه» مال «شیخ مفید» بعد «شیخ صدوق» به این اضافه شده در رابطه با مناظره، امام کاظم به «محمد ابن حکیم» فرمود: «کلِّم الناس» بروید با مردم یعنی با مسلمان ها مناظره و بحث کنید.

«و قال أبو الحسن موسى بن جعفر (علیه السلام) لمحمد بن حكيم كلم الناس و بين لهم الحق الذي أنت عليه»

آن مذهب حقی که داری برای این ها بیان کن

«و بين لهم الضلالة التي هم عليها»

گمراهی که این ها دارند برای شان روشن کن بعد می گوید:

«و قال (علیه السلام) لطائفة من أصحابه بينوا للناس الهدى الذي أنتم عليه بينوا لهم [ضلالهم الذي هم عليه‏]»

آن هدایتی که خدا به شما نعمت داده برای آن ها بیان کنید و ضلالتی هم این ها گرفتار آن هستند

«و باهلوهم في علي بن أبي طالب علیه السلام»

با مسلمان های که منکر امامت علی هستند مباهله کنید!

نام كتاب: تصحيح اعتقادات الإمامية؛ نويسنده: مفيد، محمد بن محمد (تاريخ وفات مؤلف: 413 ق‏)، محقق / مصحح: درگاهى، حسين‏، ناشر: كنگره شيخ مفيد، ايران؛ قم:‏ 1414 ق‏، ص71

در کتاب اعتقادی آورد کتاب اعتقادی، روایتی می آید بحث های سندی رد شده است. روایات متعدد دیگری در این زمینه داریم آقایان تصور نکنند بی گدار یک ادعایی می خواهیم بکنیم. روایت در کتاب «کافی» آمده است «علامه مجلسی» می گوید روایت معتبر (حسن) است گرچه آقایانی که اطلاع دارم از الفبای رجال خبر ندارند.

عرض کردم، آقای «شریفی» هم برای این ها زیاد است بحث رجالی کنند دو تا سوال رجالی کند نتوانند جواب بدهند، روایت «کافی» روایت معتبر است در جلد 2، صفحه 513 «ابو مسروق» می گوید خدمت حضرت امام صادق آمدم گفتم با اهل سنت بحث می کنیم به آیه:

(أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ)

اطاعت کنيد خدا را! و اطاعت کنيد پيامبر خدا و اولو الأمر [= اوصيای پيامبر] را!

سوره نساء (4): آیه 59

بر امامت شما استدلال می کنیم می گویند:

«فَيَقُولُونَ نَزَلَتْ فِي أُمَرَاءِ السَّرَايَا»

این مربوط به فرمانروایان است.

«فَنَحْتَجُّ عَلَيْهِمْ بِقَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ»:

 (إِنَّمَا وَلِيكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ)

سرپرست و ولي شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها که ايمان آورده‌اند؛ همانها که نماز را برپا مي‌دارند، و در حال رکوع، زکات مي‌دهند.

سوره مائده (5): آیه 55

آیه  (إِنَّمَا وَلِيكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ) را می آوریم می گویند:

«فَيَقُولُونَ نَزَلَتْ فِي الْمُؤْمِنِينَ»

در مورد مؤمنین نازل شده است.

«وَ نَحْتَجُّ عَلَيْهِمْ بِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»:

(قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى)

بگو: من هيچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی ‌کنم جز دوست‌ داشتن نزديکانم [= اهل بيتم‌]؛

سوره شوری (42): آیه 23

«فَيَقُولُونَ نَزَلَتْ فِي قُرْبَى الْمُسْلِمِين‏»

 

این آیه را می گویند در رابطه با فامیل های پیغمبر است.

 می گوید:

«فَلَمْ أَدَعْ شَيْئاً مِمَّا حَضَرَنِي ذِكْرُهُ مِنْ هَذِهِ وَ شِبْهِهِ إِلَّا ذَكَرْتُهُ»

با این ها مناظره می کنم هر چه بلد بودم گفتم ولی زیر بار نمی روند امام صادق فرمود:

«فَقَالَ لِي إِذَا كَانَ ذَلِكَ فَادْعُهُمْ إِلَى الْمُبَاهَلَةِ»

اگر این ها زیر بار نمی روند دعوت به مباهله کن!

در «شبکه المستقلة» دکتر «ابو زهراء» مناظره داشتند به «عثمان الخمیس» گفت مگر شما نمی گویید ما وهابی‌ها حق هستیم بیایید مباهله کنیم مناظره فایده نکرد. اول گفتند می آییم در جلسه بعد گفتند برای مباهله حاضر نیستیم همین باعث شد خیلی از جوان های «وهابی» در اعتقادات شان دچار شک شدند.

ایشان می گوید امام صادق به من فرمود وقتی این ها زیر بار استدلال نمی روند دعوت به مباهله کنید می گوید بعد از او با این ها مناظره می کردم زیر بار حرف حق نمی رفتند می گفتم بیایید مباهله کنیم

«فَوَ اللَّهِ مَا وَجَدْتُ خَلْقاً يُجِيبُنِي إِلَيْهِ.»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص513، بَابُ الْمُبَاهَلَة، ح1

به خدا قسم هیچ کدام از علما حاضر نشدند با من مباهله کنند چون یقین ندارند. آقایان این طور دادشان از مباهله در آمده است چون در عقیده شان یقین ندارند اگر یقین داشتند برای مباهله می آمدند.

 بنده بارها گفتم حتی به «احمد الحسن» گفتم برای مناظره و هم مباهله بیایید دارد قرآن می گوید:

(فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ‏)

هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسيح) به تو رسيده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستيز برخيزند

سوره آل عمران (3):‌ آیه 61

هر کس با تو احتجاج کرد نمی گوید مسیحی، مسلمان، وهابی، شیعه دوازده امامی و شیعه هفت امامی باشد (فَمَنْ حَاجَّك‏) هر کس با تو محاجه کرد (بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ‏) وقتی به حرفت یقین داری برو با آن ها مباهله کن، نیامد بگوید این ها باشند آن ها نباشند!

 نکته ای که برایم خیلی مهم است ناگزیر هستم این جا مطرح کنم حرف های که از این ها شنیدم و در این قضیه بود یقین کردم تفکرشان، تفکر «وهابی» است.

مجری:

باز هم این نکته را بفرمایید تأکید اولیه حضرتعالی روی مناظره است یا روی مباهله است؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

اول باید مناظره کرد مطالب علمی بیان شود ابتدا برای مباهله به هیچ وجه جایز نمی دانم.

مجری:

چون در فضاهای که پخش شده بود بحث مناظره را حذف کردند و به این مطلب پرداختند.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

گفتیم با این ها حاضر هستیم مناظره کنیم اگر مناظره به نتیجه نرسید مباهله می کنیم.

 با «احمد الحسن» همین را گفتیم مناظره می کنیم اگر دیدیم مناظره نتیجه نداد مباهله می کنیم.

 دوستان عزیز با این ها کار ندارم اصلاً ارزش حرف زدن ندارند برای جوان های عزیز «خوجه» می گویم فریب این ها را نخورید. شکی نداشته باشید این ها طرفدار «وهابی» هستند و حرف های «وهابی» را دارند مطرح می کنند.

ملاحظه بفرمایید در «صحیح بخاری»، «عبد الله عمر» نسبت به «خوارج» می گوید شرورترین خلق الله، «خوارج» هستند چرا؟ «نَزَلَتْ فِي الْكُفَّارِ فَجَعَلُوهَا عَلَى الْمُؤْمِنِين‏» آیاتی که در رابطه با کفار آمد در مؤمنین تأویل و تفسیر می کنند. می‌گوید:

«انْطَلَقُوا إِلَى آيَاتٍ نَزَلَتْ فِي الْكُفَّارِ فَجَعَلُوهَا عَلَى الْمُؤْمِنِينَ.»

الجامع الصحيح المختصر؛ اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256، دار النشر: دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا، ج6، ص2539، ح653

آقایان روشنفکران «خواجه» مثل همین روش را دارند اولاً بر این که عبارت های خیلی زشتی آوردند یعنی کلمه احمق را ده، پانزده بار در این جا به کار بردند. منطق مان، منطق توهین نیست احساس می کنم به آیینه نگاه کردند قیافه شان را آن جا دیدند شروع کردند همانی که بود می گویند از کوزه همان برون تراود که در اوست. اصلاً کاری با این چیزها ندارم بحث

(وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَينَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ)

و (به خاطر بياور) زمانی را که گفتند: پروردگارا! اگر اين حق است و از طرف توست، بارانی از سنگ از آسمان بر ما فرود آر! يا عذاب دردناکی برای ما بفرست!

سوره انفال (8): آیه 32

آوردند بعد سوره بقره آیه 165 را گفتند در حق شیعیان این آیه است این افراد گرفتار هستند

(وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ)

بعضی از مردم، معبودهايی غير از خداوند برای خود انتخاب می ‌کنند؛ و آنها را همچون خدا دوست می ‌دارند.

سوره بقره (2): آیه 165

ائمه را به صورت بت همانند خدا دوست دارند! روی این خیلی مانور دادند روایتی از آقا امام سجاد آوردند که افتراء به امام سجاد است.

ملاحظه بفرمایید این آیه در حق بت پرستان و کفار است این آیه را در حق شیعه آورده است. تفاسیر شیعه، «شیخ طوسی (رضوان الله تعالی علیه) متوفای 410» دارد:

«وأكثر المفسرين آلهتهم التي كانوا يعبدونها»

التبيان في تفسير القرآن؛ تأليف شيخ الطائفة أبى جعفر محمد بن الحسن الطوسي 385 - 460 ه‍، تحقيق وتصحيح: أحمد حبيب قصير العاملي، ج2، ص62

(وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا)؛ یعنی بت پرستانی که بت ها را خدا می دانستند.

 در «تفسیر جوامع الجوامع» مرحوم «طبرسی» دارد:

«أَمْثَالًا مِنَ الْأَصْنَامِ الَّتِي‏ یَعبُدونَها»

تفسير جوامع الجامع؛ نويسنده : الشيخ الطبرسي (وفات : 548)، تحقيق: مؤسسة النشر الإسلامي، ناشر: مؤسسة النشر الإسلامي التابعة لجماعة المدرسين بقم المشرفة، ج1، ص171

مراد از (مَنْ يتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا) بت های بت پرستان است باز ایشان در «مجمع البیان»:

«يعني آلهتهم من الأوثان التي كانوا يعبدونها»

مجمع البيان في تفسير القران؛ الطبرسي، الفضل بن الحسن (المتوفى548ق)، تحقيق: لجنة من العلماء والمحققين الأخصائيين، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات ـ بيروت، الطبعة الأولى، 1415هـ ـ 1995م. ج1، ص462

آیه در رابطه با بت پرستان است این آقا می گوید شیعه های که متوسل به ائمه می شوند این آیه در حق شان است.

«تفسیر المیزان» هم در جلد اول هم دارد.

از اهل سنت، «تفسیر طبری» چندین روایت دارد می‌گوید این آیه:

«ومن الناس من يتخذ من دون الله أندادا يحبونهم كحب الله والذين آمنوا أشد حبا لله من الكفار لأوثانهم»

جامع البيان عن تأويل آي القرآن؛ اسم المؤلف: محمد بن جرير بن يزيد بن خالد الطبري أبو جعفر الوفاة: 310، دار النشر: دار الفكر - بيروت – 1405، ج2، ص66

«الکفار لاوثانهم» به خاطر کفاری که بت پرست بودند در حق این‌ها نازل شده است. چندین روایت کتاب «تفسیر طبری» آورده است.

«تفسیر ابن ابی حاتم»:

«ومن الناس من يتخذ من دون الله اندادا يعني: اوثانا»

تفسير القرآن؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن محمد بن إدريس الرازي الوفاة: 327، دار النشر: المكتبة العصرية - صيدا، تحقيق: أسعد محمد الطيب، ج1، ص276

مراد از انداد بت‌ها است.

«تفسیر قرطبی»:

«يحبونهم كحب الله (أي يحبون أصنامهم على الباطل)»

الجامع لأحكام القرآن؛ اسم المؤلف: أبو عبد الله محمد بن أحمد الأنصاري القرطبي الوفاة: 671، دار النشر: دار الشعب – القاهرة، ج2، ص203

«تفسیر آلوسی» می‌گوید:

«(ومن الناس من يتخذ من دون الله أندادا) بيان لحال المشركين بعد بيان الدلائل الدالة على توحيده»

روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني؛ اسم المؤلف: العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود الألوسي البغدادي الوفاة: 1270هـ، دار النشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج2، ص33

آن تفاسیر شیعه بود و این هم تفاسیر اهل سنت که می‌گویند مراد از این آیه بت و بت پرست‌ها است.

آقایان مثل خوارج این آیه را در حق شیعه‌ها آورده اند.

آیه دوم:

(وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ)

و هنگامي که مردم محشور مي‌شوند، معبودهاي آنها دشمنانشان خواهند بود؛ حتي عبادت آنها را انکار مي‌کنند!

سوره احقاف (46): آیه 6

می‌گوید شیعه‌ها مشمول این آیه هستند، این آیه در حق شیعه نازل شده است! ملاحظه بفرمایید «تفسیر تبیان» می‌گوید مراد از این آیه (كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ)؛

«الأصنام التي عبدوها»

التبيان في تفسير القرآن؛ المؤلف: الطوسي، محمد بن الحسن (المتوفى460ق)، تحقيق وتصحيح: أحمد حبيب قصير العاملي، ناشر: مكتب الإعلام الإسلامي، الطبعة: الأولى، 1409هـ. ج9، ص269

مراد آن بت‌های است که این‌ها عبادت می‌کردند. همین طور «تفسیر مجمع البیان» جلد 9، صفحه 139. «تفسیر البرهان» ج5، صفحه 37، «تفسیر الکاشف» جلد 7، صفحه 39.

تفاسیر اهل سنت، «تفسیر طبری» جلد 26، صفحه 4:

«(كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ)؛ هذه الآلهة التي يدعونها في الدنيا»

جامع البيان عن تأويل آي القرآن؛ اسم المؤلف: محمد بن جرير بن يزيد بن خالد الطبري أبو جعفر الوفاة: 310، دار النشر: دار الفكر - بيروت – 1405، ج26، ص4

«تفسیر قرطبی»: مراد الاصنام للکفار؛ مراد همان بت‌های است که کفار می‌پرستیدند.

آقای «غرناطی – متوفای 741» دارد:

«وإذا حشر الناس كانوا لهم أعداء (أي كان الأصنام أعداء للذين عبدوها)»

كتاب التسهيل لعلوم التنزيل؛ اسم المؤلف: محمد بن أحمد بن محمد الغرناطي الكلبي الوفاة: 741هـ، دار النشر: دار الكتاب العربي - لبنان - 1403هـ- 1983م، الطبعة: الرابعة، ج4، ص41

ملاحظه بفرمایید در یک بیانیه ای که آقایان به قول خودشان آمدند خواستند اظهار لحیه بکنند شیعه‌ها دچار شرک هستند ما می‌خواهیم این‌ها را نجات بدهیم. آیاتی که درباره بت پرست‌ها آمده است این آیات را آمده اند در حق شیعیان تعبیر کردند همان کاری که خوارج کردند، همان کاری که امروز وهابی‌ها دارند می‌کنند.

من به عزیزان و جوان‌های تحصیل کرده «خوجه‌ها» توصیه می‌کنم فریب این‌ها را نخورند، و این‌ها آدم‌های گمراه هستند، این‌ها از آبشخور وهابیت دارند استفاده می‌کنند.

همان طور که حضرت آیت الله العظمی «سبحانی» اصلا این‌ها را عددی حساب نکرد، اصلا به این‌ها در بیانیه خودش که برای «سیمنار خوجه‌ها در لندن» فرستاده بود اشاره نکرد. ایشان بحث «وهابیت، تکفیر وهابیت، ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب» را مطرح کرد.

یعنی ایشان ضمنا ثابت کرد آقایانی که دم از اصلاح گری می‌زنند از توبره «ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب» دارند تغذیه می‌کنند.

در این مورد حرف زیاد دارم ان شاء الله در جلسات بعد مطرح می‌کنم دوستان این مطالب را در فضای مجازی قرار بدهند ترجمه کنند تا آقایان ببینند شاید خجالت کشیدند، شاید خدای عالم به این‌ها رحم کرد، خدای عالم رحمان رحیم است.

البته «أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ» است «فِي مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ»، «وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِينَ» است فِي مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَة»

این دو نفر عزیزمان که امروز تماس گرفتند، باعث شدند این مطالب بیان شود ان شاءالله مطالب به گوش آقایان به اصطلاح اصلاحگر برسد شاید این‌ها از گمراهی و ضلالت پشیمان شدند!

مجری:

حضرت استاد بسیار عالی، از محضرتان خیلی استفاده کردیم، کلمات گهرباری بود که الحمدلله بیان شد. تشکر می‌کنیم از عزیزانی که تماس گرفتند هم آقا «عباس عزیز و هم آقا احمد عزیز که از تانزانیا و کانادا» همراه مان بودند. پاسخ‌ها را به تفصیل از حضرت استاد گرفتیم.

همچنین تشکر می‌کنم از همه شما بینندگان عزیز و ارجمند که تا انتها همراه برنامه «حبل المتین» بودید تا دیدار آینده خدا نگهدار!