درجات اخلاص و مخلصین ( اخلاص از دیدگاه ائمه علیهم‌السلام)

کلیدواژه: اخلاق علوی سیره مهدوی؛ اخلاص؛ مُخلِصین؛ مُخلَصین؛ مهدویت؛ آصف بن برخیا؛ مظهر صفات الهی؛ علم الکتاب؛ معجزه؛ قرآن؛ جنگ جمل؛ عایشه؛ جنگ احد؛ کتابخانه سوزی؛ آیت الله سید کمال حیدری؛ تهمت!

استاد: حضرت آیت الله حسینی قزوینی

مجری: سید محمد صفایی

مجری:

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین اللهم صلی علی محمد وال محمد و عجل فرجهم و احشرنا معهم واللعن اعدائهم السَّلَامُ عَلَى الْمَهْدِيِّ الَّذِي وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأُمَمَ!

سلام خدمت شما بینندگان جان، منتظران جان جانان، حضرت مهدی موعود (ارواحنا فداه) در اقصی نقاط جهان، ان شاءالله ایام و روزگارتان مملو از خیر و معنویت باشد. با برنامه اخلاق علوی و سیره مهدوی از شهر مقدس قم، جوار کریمه اهل بیت، از شبکه جهانی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در خدمت شما هستیم، کما فی السابق در محضر استاد گرانقدر حضرت آیت الله دکتر حسینی قزوینی خواهیم بود و از مباحث شان استفاده خواهیم کرد. حضرت استاد سلام علیکم خیلی خوش آمدید.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه،‏ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مِيثَاقَ اللَّهِ الَّذِي أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ- ِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِيلَ إِرَادَتِه‏، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِي ضَمِنَه‏، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ الْمَرْأَى وَ الْمَسْمَع‏ فَمَا شَيْ‏ءٌ مِنَّا إِلَّا وَ أَنْتُمْ لَهُ السَّبَبُ وَ إِلَيْهِ السَّبِيل.

خدمت بینندگان عزیز و گرامی خالصانه ترین سلامم را تقدیم می کنم موفقیت روز افزون برای همه گرامیان را از خدای منان خواهانم!

ما طبق برنامه همیشگی مان طلیعه عرائض مان را با یادی از صدیقه طاهره (سلام الله علیها) آغاز می کنیم باشد که آن بانوی دو سرا نظر لطف و کرمی هم به ما و بینندگان عزیزمان داشته باشد.

اجر پاداش رسالت شعله آذر نبود * این همه ‌آزار حقِ دخت پیغمبر نبود

چهره انیسة الحوراء و ضرب دست دیو * فاطمه آخر مگر محبوبه داور نبود

فاطمه نقش زمین گردید مولا گفت آه * حیف حیف آن جا جناب حمزه و جعفر نبود

از فشار در همه اعضای او در هم شکست * فضه را می خواند بالای سرش مادر نبود

دست او بشکست اما دست مولا را گشود * غیر او کس را توان یاری حیدر نبود

(وَسَيعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَي مُنْقَلَبٍ ينْقَلِبُونَ)

مجری:

احسنتم، طیب الله، «السلام علی الصدیقة الشهیدة فاطمة الزهراء (سلام الله علیها)»

بینندگان عزیز مستحضر هستید چند جلسه اخیر را حضرت استاد پیرامون مباحثی که مرتبط با موضوع اخلاص هست مطرح فرمودند و تفاوت میان مخلَصین و مخلِصین را در جلسات گذشته اشاره فرمودند ان شاء الله موضوع این جلسه واژه اخلاص از دیدگاه ائمه (علیهم السلام) و جایگاه اخلاص در روایات خواهد بود.

منتهی قبل از آن حضرت استاد به خلاصه ای از مباحث گذشته اشاره بفرمایید، همچنین اشاره ای داشتید که یکی از ویژگی های مخلِصین، مظهر اسماء الله بودن هست این ها را یک توضیحی بفرمایید تا ان شاء الله سوال جدید را هم مطرح کنیم.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَبِهِ نَسْتَعين وَهُوَ خَيرُ نَاصِرٍ وَ مُعِينْ الْحَمْدُلِلَّه ‏وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَعلَیٰ آلِهِ آل الله لَا سِيَّمَا علَیٰ مَوْلانَا بَقِيَّةَ اللَّه‏ وَ الّلعنُ الدّائمُ‏ علَیٰ أَعْدائِهِمْ أعداءَ الله إلىٰ يَوم لِقَاءَ اللّه، وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ، حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ، نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ

یکی از واژه های که در قرآن به تکرار استعمال شد واژه مخلِصین و مخلَصین است در سوره عنکبوت می‌فرماید:

(فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يشْرِكُونَ)

هنگامی که بر سوار بر کشتی شوند، خدا را با اخلاص می ‌خوانند (و غير او را فراموش می ‌کنند)؛ اما هنگامی که خدا آنان را به خشکی رساند و نجات داد، باز مشرک می ‌شوند!

سوره عنکبوت (29): آیه 65

وقتی سوار کشتی می شوند فرقی نمی کند سوار ماشین، هواپیما و ... انسان احساس خطر بیشتر می کند تا منزل هست. خدا را خالصانه دعا می کنند در سوره بیّنه عرض کردیم

(وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيمَةِ)

و به آنها دستوری داده نشده بود جز اينکه خدا را بپرستند در حالی که دين خود را برای او خالص کنند و از شرک به توحيد باز گردند، نماز را بر پا دارند و زکات را بپردازند؛ و اين است آيين مستقيم و پايدار!

سوره بینه (98): آیه 5

به مؤمنین دستور داده شده است که خدا را با اخلاص پرستش کنند.

در سوره ص بحث از مخلَصین هست نه مخلِصین؛ مخلص کسی است که کارش برای خدا باشد ریا، عُجب، نشان دادن و منت گذاشتنی در کار نباشد قربةً إلی الله باشد؛ قُربةً إلی الله مراتبی داشت مفصل عرض کردیم.

یکی از مراتبش این است انسان اعمالی را حباً لله انجام بدهد. خدا را دوست دارد عبادت می کند نه به خاطر بهشت، نه به خاطر جهنم و نه به خاطر مشکلات مالی و ... است چون دوست دارد عبادت می کند. «تلک عبادت الأحرار» این عبادت، عبادت آزاد مردان هست

ولی در رابطه با مُخلَص، خدای عالم وقتی نام حضرت ابراهیم، اسحاق، یعقوب را می برد می گوید:

(إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ)

ما آنها را با خلوص ويژه ‌ای خالص کرديم، و آن ياد آوری سرای آخرت بود!

سوره ص (38): آیه 46

ما آن ها را خالص کردیم اخلاصِ مخلِص از ناحیه خودش است عملش را خالص برای خدا انجام می دهد ولی این که به مرحله ای برسد عبد خودش را نبیند و خودش را صاحب اثر نبیند همه چیز را خدا را ببیند. خودش را عبد او، آثارش را آثار او ببیند یعنی به این نتیجه برسد

(اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيءٍ)

خداوند آفريدگار همه چيز است.

سوره زمر (39): آیه 62

خدا من و هم اعمالم را آفریده است فکرم را هم او آفریده استفکر می کنم، نیت می کنم اثر اراده او هست. اراده می کنم نماز بخوانم تابع اراده او هست. رکوع می روم به اراده او، سجده می روم به اراده او؛ عبد به یک جایی می رسد خدا کاری می کند اصلاً خودی در کار نیست.

(فَأَينَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ)

و به هر سو رو کنيد، خدا آنجاست!

سوره بقره (2): آیه 115

رکوع خودش نمی بیند رکوع را جلوه حق می بیند. سجده را این که من دارم سجده می کنم نه، جلوه اوست. نیت می کنم، گریه می کنم و حضور قلب دارم همه دست اوست.

مردان خدا پرده پندار دریدند * یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند

تعبیری منقول از حضرت امیر:

«ما رَأَيْتُ شَيْئاً اِلاّ وَ رَأَيْتُ اللهَ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ»

چیزی ندیدم جز قبل از او خدا دیدم، چون آفریننده همه چیز اوست و با او خدا دیدم قِوام همه به دست اوست. و بعد از او خدا دیدم

)كُلُّ مَنْ عَلَيهَا فَانٍ وَيبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ)

همه کساني که روي آن [= زمين‌] هستند فاني مي‌شوند، و تنها ذات ذوالجلال و گرامي پروردگارت باقي مي‌ماند!

سوره الرحمن (55): آیه 26 و 27

همه چیز فانی می شود غیر از وجه الله؛ وجه الله یک دنیایی از معارف در آن است (رد می شویم) ولذا وقتی (إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ) خدا خالصش کرد رسید به یک جایی که:

كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا»

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص352، بَابُ مَنْ آذَى الْمُسْلِمِينَ وَ احْتَقَرَهُم‏، ح7

«كنت سَمْعَهُ الذي يَسْمَعُ بِهِ» دست، دست عبد نیست دست خدا است. چشم، چشم بنده نیست «وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ»، من چشم بنده می شوم که با من می بیند و من دست بنده می شوم که با من حرکت می کند.

خوشا به حال آن هایی که در اثر تقوا و یاد خدا به جایی می رسند که همه وجودشان خدا می شود. دست، پا، چشم، فکر و قلب جلوه حق می شود. دیگر عبدی در کار نیست عابد و معبودی در کار نیست عابد و معبود هم اوست.

نه حُقه بازی های که بعضی از «صوفی»ها دارند اتحاد عابد و معبود تعبیر می کنند این ها اصلاً نفهمیدند قضیه چیست، نه معنای اتحاد، نه عابد و نه معبود را فهمیدند یعنی یک جایی که انسان همه چه را جلوه او ببیند.

عرض کردم (فَأَينَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ) خدا و جلوه خدا دیگر چیزی غیر از این در کار نیست اگر به این جا رسید می شود

(فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ * إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ)

اما آنها او را تکذيب کردند؛ ولی به يقين همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می ‌شوند! مگر بندگان مخلص خدا!

سوره صافات (37): آیات 127 و 128

تمام خلائق در قیامت حاضر می شوند مگر مخلَصین، این ها از همه چیز مبرا هستند. (تُجزَون، إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ) همه را بر مبنای عمل پاداش می دهند ولی مخلَصین نه؛ فردای قیامت همه باید پای حساب بیایند مخلَصین اصلاً کاری با حساب و کتاب ندارند چون تمام وجودشان حق شده است حق حساب و کتابی ندارد.

خدا قسمت کند ان شاء الله چشم باطن و برزخی ماها روشن بشود حقایق را ببینیم و برسیم به آن جایی که واقعاً مخلَصین رسیدند. صفای دنیا هم به همان است.

روایتی را اگر فرصت کنم برای عزیزان می خوانم مخلَصین وقتی به قیامت می آیند پرونده شان را نگاه می کنند هیچ چیزی در پرونده شان نیست، پرونده شان سفید است، خیلی ها می گویند این ها اعمالی ندارند.

وقتی نوبتِ حساب و کتاب شان می رسد می بینند خدای عالم آن سِرّی که بین خودش و بنده بود پرونده اش را از آن اسرار پُر کرده از آن شب های تاری که همه چشم ها به خواب است این ها بیدار می شدند و می گفتند

إلهي عبدك العاصي أتاكا * مقرّاً بالذنوب قد دعاكا

خدا، بنده گنهکارت آمده و دست نیاز به درگاه تو دراز کرده است

فإن تغفر فأنت أهل لذلك

خدایا اگر ببخشی تو شایسته بخشش هستی

وإن تطرد فمن يرحم سواكا

اگر از در خانه ات برانی کجا بروم؟

«إِلَهِي وَ رَبِّي مَنْ لِي غَيْرُكَ أَسْأَلُهُ كَشْفَ ضُرِّي وَ النَّظَرَ فِي أَمْرِي‏‌»

إقبال الأعمال (ط - القديمة)؛ ابن طاووس، على بن موسى، محقق/ مصحح: ندارد ناشر: دار الكتب الإسلاميه، ج2، ص707

خدایا به در خانه چه کسی بروم و درِ خانه چه کسی را بزنم به من نگاهی کند گناهانم را به حسنات مبدل کند.

این ها در حقیقت اسراری بین خدا و بنده است کسی هم از این اسرار خبر ندارد غیر از خدای عالم. فردای قیامت ولی اسرار بین خدا و این مخلَص روی پرونده می آید آن جا معلوم می شود که این ها چه جایگاه و مقامی پیش خدا داشتند!

همان طوری که عزیزمان هم اشاره کردند یکی از ویژگی مخلَص و مخلَصین این که مظهر اسماء و صفات الهی می شوند. قبلاً هم عرض کردم در «صحیح بخاری» این تعبیر است.

«عن أبي هُرَيْرَةَ قال قال رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِنَّ اللَّهَ قال من عَادَى لي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ وما تَقَرَّبَ إلي عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إلي مِمَّا افْتَرَضْتُ عليه وما يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إلي بِالنَّوَافِلِ حتى أُحِبَّهُ فإذا أَحْبَبْتُهُ كنت سَمْعَهُ الذي يَسْمَعُ بِهِ وَبَصَرَهُ الذي يُبْصِرُ بِهِ وَيَدَهُ التي يَبْطِشُ بها وَرِجْلَهُ التي يَمْشِي بها وَإِنْ سَأَلَنِي لَأُعْطِيَنَّهُ وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِي لَأُعِيذَنَّهُ وما تَرَدَّدْتُ عن شَيْءٍ أنا فَاعِلُهُ تَرَدُّدِي عن نَفْسِ الْمُؤْمِنِ يَكْرَهُ الْمَوْتَ وأنا أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ»

الجامع الصحيح المختصر؛ اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256، دار النشر: دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا، ج 5، ص 2384، ح 6137

«وما تَقَرَّبَ إلي عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إلي مِمَّا افْتَرَضْتُ عليه» بهترین چیزی که وسیله تقرب بنده ام به من است انجام واجبات است فردای قیامت اگر مستحبات را انجام ندادیم شلاق نمی خوریم ولی اگر ترک واجبات کردیم قطعاً شلاق و مؤاخذه آن جا است.

بله اگر کسی مستحبات را انجام بدهد قطعاً به واجبات عمل کرده است از مکروهات سوال نمی کنند چرا فلان عمل مکروه را انجام ندادی؟

ولی اگر کسی مکروهات را ترک کرد قطعاً محرمات را هم ترک می کند، نسبت به مباهات سوال نمی کنند ولی اگر مباهاتش خالص برای خدا بود آن عبادت می شود.

خوابیدن ما اگر برای خدا باشد مگر خوابیدن چقدر زحمت دارد، داری می خوابی خدایا دارم می خوابم قربةً إلی الله نیرو بگیرم تکلیفم را انجام بدهم آیا این کار زحمت دارد؟ خیر، همین خواب عبادت می شود.

داریم غذا می خوریم نیت کنیم یا نیت نکنیم داریم غذا می خوریم ولی اگر موقع خوردن غذا مقداری زرنگ باشیم، خدایا غذا و آب می خورم قربةً إلیک نیرو بگیرم تکلیفم را انجام بدهم. همین غذا خوردن عبادت می شود چقدر تنبل هستیم درهای فضل و کرم الهی گسترده است. «الْمُؤْمِنُ كَيِّس‏» همین است.

از حضرت امیر (سلام الله علیه) است خوشا به خواب کیّسین، خوشا به حال آن های که خواب شان، غذا خوردن شان، سر کار رفتن شان و حرکات شان هم برای خدا است. با زن و بچه حرف می زند برای خدا است.

بچه را می بوسد نیت کنی می بوسی نیت هم نکنی می بوسی، خدایا این پسر یا دخترم نعمتی است از نعمت های که به من دادی و من قربةً إلی الله می بوسمش همین بوسه کردن عبادت می شود.

دوستان ثواب جمع کردن خیلی راحت است ولی: (گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست؟)

فرمایش رسول اکرم را به «ابو ذر» گفت:

«يَا أَبَا ذَرٍّ لِيَكُنْ لَكَ فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ نِيَّةٌ حَتَّى فِي الْأَكْلِ وَ النَّوْم‏»

نام كتاب: مجموعة ورّام‏؛ نويسنده: ورام بن أبي فراس، مسعود بن عيسى‏ (تاريخ وفات مؤلف: 605 ق‏)، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: مكتبه فقيه‏، قم‏: 1410 ق‏، ص58

با لَم تأکید غذا خوردن و خوابیدنت برای خدا باشد. ولذا در این جا رسول اکرم می فرماید خدای عالم می فرماید بهترین چیزی که بنده ام به من تقرب می جوید واجبات است. ولی اگر چنان چه نوافل و مستحبات هم انجام داد آن جا رابطه من با بنده ام، رابطه عابد و معبود نیست عاشق و معشوق است. «أحببتُه» دوستش دارم و عاشقش هستم

«أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَة»

بهترین و با فضلیت ترین آن کسی است که عاشق عبادت باشد. عشق هم یک جانبه نیست

تا که از جانب معشوق نباشد کششی * کوشش عاشقِ بیچاره به جایی نرسد

تا آن عشقش آغاز نشود عشقی از ناحیه عبد شروع نخواهد شد از خدای عالم عشق بخواهیم

«اللهم إنی أَسْأَلُكَ حُبَّكَ»

خدایا عشق تو را می خواهم

«وَ حُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ»

و عشق آن های که عاشق تو هستند

«وَ حُبَّ كُلِّ عَمَلٍ يُوصِلُنِي إِلَى قُرْبِكَ»

خدایا عشق آن عملی را در دلم قرار بده که من را به لقاء تو می رساند.

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج91، ص149

به آن جایی می رسم که امام سجاد (سلام الله علیه) می فرماید خدایا

«وَ رُؤْيَتُكَ حَاجَتِي‏، وَ لِقَاؤُكَ قُرَّةُ عَيْنِي‏»

زاد المعاد- مفتاح الجنان‏؛ نويسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏ (تاريخ وفات مؤلف: 1110 ق‏)، محقق / مصحح: اعلمى، علاءالدين‏، ناشر: موسسة الأعلمي للمطبوعات‏، بيروت‏ 1423 ق، ص411

تماشای تو خواسته من است ملاقات با تو بدون پرده، بی واسطه با تو مثل حضرت موسی حرف زدن مایه چشم روشنی من است. یعنی می شود به آن جا رسید، اگر نمی شد نمی گفتند از خدا بخواهید همین که در دعاها آمده است می گوید این ها را از خدا بخواهید پس معلوم می شود رسید

«إِلَهِي فَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِينَ تَوَشَّحَتْ أَشْجَارُ الشَّوْقِ إِلَيْكَ فِي حَدَائِقِ صُدُورِهِمْ وَ أَخَذَتْ لَوْعَةُ مَحَبَّتِكَ بِمَجَامِعِ قُلُوبِهِم‏»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج91، ص150

خدایا من را از آن های قرار بده درخت شوق و نهال عشق در زوایای قلبش و همه جا روئیده شده باشد، «لَوْعَةُ مَحَبَّتِكَ بِمَجَامِعِ قُلُوبِهِم‏» خدایا عشق به محبت تو، سوز عشق تو در تمام وجودت شعله ور می شود.

معلوم است می شود به آن جا رسید خوشا به حال آن های که توانستند در این دنیا به آن جا برسند.

ولذا می گوید اگر به این جا رسید که من عاشقش شدم نتیجه چه می شود؟ «كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا وَ رِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا»؛ من گوش او می شوم با من می شنود من دیده او می شوم با من می بیند من دست او می شوم با من حرکت می کنم من پای او می شوم با من حرکت می کند. در کتاب «کافی» شریف هم همین تعبیر در جلد 2، صفحه 201 چاپ «بیروت» آمده است.

«وَ إِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّه‏»؛ با انجام مستحبات به جایی می رسد من عاشقش می شوم «فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ» عاشق بنده شدم و دوستش داشتم؛ «كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا»

عجیب این که «ابن تیمیه حرانی» هم با آن عقاید فاسدش به این نتیجه رسیده است در «مجموع فتاوا»، جلد 4 می گوید وقتی عبد به دستور خدا از واجبات و مستحبات عمل کرد به یک جایی می رسد که دارای ولایت تکوینی می شود. خدای عالم:

(إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيئًا أَنْ يقُولَ لَهُ كُنْ فَيكُونُ)

فرمان او چنين است که هرگاه چيزی را اراده کند، تنها به آن می‌گويد: «موجود باش!»، آن نيز بی ‌درنگ موجود می ‌شود!

سوره یس (36): آیه 82

خدا اراده کند هر چه انجام بشود به مجرد اراده آن شیئ در خارج محقق می شود اصلاً و ابداً هیچ مقدماتی هم نمی خواهد. آسمان و زمین را آفرید با چه؟ هیچ چیز با اراده، آسمان و زمین دارد می چرخد با چه؟ با یک اراده.

می گوید اگر بنده من، عبد و مطیع من بود او را هم مثل خودم قرار می دهم به او هم ولایت تکوینی می دهم هر چه اراده کند به مجرد اراده انجام می شود هیچ زحمتی هم ندارد.

حضرت سلیمان (علی نبینا و آله و علیه السلام) می گوید چه کسی می تواند تخت و تاج «بلقیس» برایم بیاورد؟ «یمن» کجا «فلسطین» کجا؟ «صنعاء» کجا «فلسطین» کجا؟

(قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيهِ لَقَوِي أَمِينٌ * قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِي كَرِيمٌ)

عفريتی از جن گفت: من آن را نزد تو می ‌آورم پيش از آنکه از مجلست بر خيزی و من نسبت به اين امر، توانا و امينم! (اما) کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پيش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد!» و هنگامی که (سليمان) آن (تخت) را نزد خود ثابت و پا برجا ديد گفت: اين از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمايش کند که آيا شکر او را بجا می ‌آورم يا کفران می ‌کنم؟! و هر کس شکر کند، به نفع خود شکر می کند؛ و هر کس کفران نمايد (به زيان خويش نموده است، که) پروردگار من، غنی و کريم است!

سوره نمل (27): آیات 39 و 40

(قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ( معلوم می شود اجنه هم در اثر سیر و سلوک به جاهای بالایی می رسند. چقدر زشت است فردای قیامت ببینیم یک جن از نظر عمل به مراتب بالای بهشت رفت ما در مراتب پایین تر هستیم چقدر خجالت دارد؟

در دنیا این ها را آدم حساب نمی کنیم آدم نیستند جن هستند عفریتی از جن گفت (أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ) به اندازه ای که از جایت بلند شوی تخت و تاج «بلقیس» را می آورم. حضرت سلیمان گفت نه خیلی وقت می برد.

(قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيكَ طَرْفُكَ) قبل از این که چشمت را به هم بزنی گفت این قبول است. حضرت سلیمان خیلی پر ادعا بود می گوید بلند شوم خیلی وقت است یعنی قبول ندارم (قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيكَ) قبل از این که چشمت را به هم بزنی تخت «بلقیس» را می آورم.

(فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي) خیلی جالب است می گوید (هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي) تفاوت سلیمان و «قارون» این است. «قارون» می گوید:

(قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِي)

(قارون) گفت: اين ثروت را به وسيله دانشی که نزد من است به دست آورده ‌ام!

سوره قصص (28): آیه 78

یعنی این ثروت را به خاطر علم و تخصصی که دارم به دست آوردم ولی حضرت سلیمان اصلاً قابل مقایسه با «قارون» نیست این همه یاران و دوستان در کنارش هستند سوار بر ابر می شود شرق و غرب عالم را تماشا می کند می گوید (هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي) آن هم در کنار (مِنْ فَضْلِ رَبِّي) حاشیه دارد (لِيبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ) تفضل خدا است نمی دانم شاکر این فضل خدا هستم یا شاکر فضل خدا نیستم!

این را عبد، شاکر و (فَأَينَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ) می گویند این نمونه از تصرف مخلَصین است یعنی بنده به جایی می رسد با یک اراده کاری انجام می دهد، تخت «بلقیس» را بخواهند بیاورند با هواپیما هم بخواهند بیاورند باز هفت، هشت ساعتی طول می کشد تخت را با جرثقیل در هواپیمای باری بگذارند.

هواپیما هر چه با سرعت بالا حرکت کند تا این جا برسد یکی، دو ساعت طول می کشد. «آصف ابن برخیا» چه کار کرد؟ جز این که یک اراده کرد با یک اراده اش تخت و تاج «بلقیس» از «صنعاء» به «فلسطین» منتقل شد.

حضرت عیسی (وَأُحْيي الْمَوْتَى) مرده را زنده می کند. حضرت عیسی چه کار می کند؟ آمپول می زند، کارهای دیگر مثل هیپنوتیزم و امثال این به کار می برد؟ نه، با یک اراده؛ اراده می کند مرده زنده می شود.

کور مادر زاد است دارو می دهد یا عمل جراحی می کند؟ نه با عمل جراحی کور مادر زاد را نمی توانند درمان کنند ولی با یک اراده، اراده می کند کور مادر زاد شفا پیدا می کند.

این کار، کار خدایی و تصرف ولایی کردن کردن می شود اگر ما هم بتوانیم به یک جایی برسیم که از نظر عمل به واجبات در کنارش هم مستحبات انجام بدهیم می رسیم به جایی که مظهر اسماء الهی می شویم.

خداوند در سوره نمل می گوید:

(قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ)

(اما) کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت

سوره نمل (27): آیه 40

کسی که ذره ای، علمی از کتاب داشت گفت در یک چشم به هم زدن تخت «بلقیس» را این جا می آورم؛ ولی در سوره رعد دارد:

(وَيقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَينِي وَبَينَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ)

آنها که کافر شدند می ‌گويند: «تو پيامبر نيستی!» بگو: «کافی است که خداوند، و کسی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد اوست، ميان من و شما گواه باشند!»

سوره رعد (13): آیه 43

ای پیغمبر، کفار می گویند تو مرسل نیستی (قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَينِي وَبَينَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ) خدا گواه است به آن کسی که تمام علم الکتاب را دارد کسی که (وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ) ذره ای از علم کتاب را دارد این کار را انجام می دهد همه دنیا مبهوت هستند.

کسی که تمام علم الکتاب دستش است چه است، او چه کار می کند؟

در «کافی»، جلد 1، صفحه 230 «ابن ابی عمیر» از «بُرید» نقل می کند به امام باقر (سلام الله علیه) عرض کردم (وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ) چه کسی است؟ «عِلْمُ من الکتاب» این قدرت را دارد حضرت فرمود: «إِيَّانَا عَنَى وَ عَلِيٌّ أَوَّلُنَا وَ أَفْضَلُنَا وَ خَيْرُنَا بَعْدَ النَّبِيِّ»

«عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَمَّنْ ذَكَرَهُ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ بُرَيْدِ بْنِ مُعَاوِيَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (علیه السلام)- قُلْ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ قَالَ إِيَّانَا عَنَى وَ عَلِيٌّ أَوَّلُنَا وَ أَفْضَلُنَا وَ خَيْرُنَا بَعْدَ النَّبِيِّ (علیه السلام).»

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية ج‏1، ص230

مراد از این که علم الکتاب نزدش است ما اهل بیت هستیم علی اول و افضل ما هست «وَ خَيْرُنَا بَعْدَ النَّبِيِّ» بعد از نبی مکرم، سلسله مراتب را هم دارد حفظ می کند اول نبی مکرم بعد امیر المؤمنین بعد هما ما هستیم.

مرحوم «مجلسی اول» در «روضة المتقین»، جلد 13، صفحه 109 می گوید:

«وفي‏ الحسن‏ كالصحيح‏»

روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه (ط - القديمة)؛ مجلسى، محمدتقى بن مقصود على، محقق/ مصحح: موسوى كرمانى، حسين و اشتهاردى على پناه‏، ناشر: مؤسسه فرهنگى اسلامى كوشانبور، ج13، ص109

«ملا محمد باقر مجلسی» در «مرآة العقول» شرح «کافی»، جلد 3، صفحه 34 می گوید:

«الحديث السادس: حسن كالصحيح‏»

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، حقق / مصحح: رسولى محلاتى، هاشم‏، ناشر: دار الكتب الإسلامية، ج3، ص34

این روایت معتبر و «کالصحیح» است.

کتاب «کافی» شریف،‌ جلد 1، صفحه 152 «سَدیر صیرفی» بعضی ها «سُدِیر» می خوانند غلط است «سَدیر صیرفی» می گوید من، «ابو بصیر، یحیی البزاز، داود ابن کثیر» در محضر امام صادق بودیم

«إِذْ خَرَجَ إِلَيْنَا وَ هُوَ مُغْضَبٌ»

خیلی غضبناک وارد شد (عزیزان خوب دقت کنند) تا این که می گوید:

«يَا سَدِيرُ فَهَلْ وَجَدْتَ فِيمَا قَرَأْتَ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْضاً- قُلْ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ قَالَ قُلْتُ قَدْ قَرَأْتُهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ»

می گوید بارها این را خواندیم فرمود

«قَالَ أَ فَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ كُلُّهُ أَفْهَمُ أَمْ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ بَعْضُهُ قُلْتُ لَا بَلْ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ كُلُّهُ قَالَ فَأَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ وَ قَالَ»

کسی که تمام علم کتاب نزدش است این بالاتر است یا آنی که یک ذره از علم کتاب دارد که «آصف ابن برخیا» بود گفتم قطعاً کسی که تمام علم الکتب دستش است افضل است.

حضرت دست به سینه شان زد گفت:

«عِلْمُ الْكِتَابِ وَ اللَّهِ كُلُّهُ عِنْدَنَا عِلْمُ الْكِتَابِ وَ اللَّهِ كُلُّهُ عِنْدَنَا.»

قسم به خدا همه علم کتاب دست ما هست!

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص257، بَابٌ نَادِرٌ فِيهِ ذِكْرُ الْغَيْب‏، ح3

«عِلْمُ الْكِتَابِ وَ اللَّهِ كُلُّهُ عِنْدَنَا.» دوباره فرمود قسم به خدا همه علم کتاب دست ما هست.

حضرت «آصف ابن برخیا» یک جسمی که فرض در «صنعاء» هست با اراده تکوینی از آن جا منتقل می کند ولی در مجلس امام رضا دلقکی که به امام رضا توهین و ... می کرد و از امام رضا خیلی ایراد می گرفت.

دلقک گفت یا امام رضا شماها مدعی هستید علم الکتاب و ولایت تکوینی دارید اگر راست می گویی روی پرده تصویر شیر هست اشاره کن بیاید من را بخورد کدام سخت است؟ جا به جا کردن تخت «بلقیس» یا یک تصویر را تبدیل به شیر کردن؟ حضرت به شیر اشاره کرد «خُذ هذا الفاسق» همچنین تعبیری کرد.

شیر از پرده بیرون آمد دلقک را خورد خونش را هم روی زمین ریخته بود آن ها را هم لیسید، خدمت امام رضا گفت آقا جان اجازه می دهید همین کار را بر سر «مأمون» بیاورم؟ «مأمون» غش کرد حضرت فرمود نه بر گرد دوباره شیره درنده آن خبیث را خورد در پرده قرار گرفت کدام افضل است؟ «آصف ابن برخیا» یا این بالاتر است؟

آب به سر و صورت «مأمون» ریختند به هوش آمد دست به دامن آقا امام رضا شد گفت آقا جان فدایت بشوم اشتباه کردیم از خدا بخواه رفیق ما را بر گرداند.

حضرت فرمود اگر عصای موسی آن چه که از سحر جادو گران خورده بود بر گرداند این شیر هم رفیق شما را بر می گرداند دیگر تمام شد رفت!

مشابه این هم در رابطه با آقا موسی ابن جعفر در مجلس «هارون» بود (قضیه تکرار شد)

در مجلس آقا امام هادی (سلام الله علیه) زنی آمد گفت من از فرزندان حضرت زینب هستم و خیلی اخاذی می کرد، «متوکل» او را به امام هادی واگذار کرد.

امام هادی فرمود خدای عالم بدن فرزندان حضرت زهرا را به درندگان حرام کرده است نمی توانند بخورند اگر راست می گویی پیش قفس شیر برویم اگر این شیر تو را نخورد معلوم است از نواده های حضرت زینب است اگر خورد این زن خیلی بی ادب بود گفت اگر راست می گویی خود امام هادی آن جا برود ببینم می خورد یا نمی خورد.

حضرت رفت شیر در اطراف امام هادی می چرخید می لیسید حضرت دست به صورتش می کشید مثل یک بچه کوچک در گهواره چقدر برای مادرش ناز و عشوه می کند شیر هم ناز می کرد، امام بیرون آمد به این زن گفت برو گفت نمی روم «متوکل» گفت باید بروی زن را در قفس انداختند؛ انداختن همان و تکه تکه کردنش همان!

«مَنْ عِنْدَهُ کُل عِلْمُ الْكِتابِ» این ها هستند نمونه های زیادی از این قضایا داریم گوشه ای از این ها را بروز دادند، یا بوده تاریخ برای ما ثبت نکرد مشکل ما این است. خیلی از آثار شیعه به دست «بنی امیه و بنی العباس (لعنهم الله تعالی)» این شجره ملعونه و تابعین شان در قرآن از بین رفت.

کتابخانه بزرگ «شیخ مفید» را چند هزار جلد کتاب بود آتش زدند. کتابخانه «سید مرتضی» را آتش زدند کتابخانه «شیخ طوسی» نزدیک به هجده هزار جلد کتاب داشت آتش زدند. آن زمان همه این کتاب ها خطی بود یک نسخه آن جا بود و جای دیگر نبود.

الان که می‌بینیم «کلینی» در کتاب «کافی» شریف به اندازه یک و نیم برابر صحاح سته حدیث می آورد.

«ابن اثیر» در «جامع الأصول»، «صحاح سته» اهل سنت را آورد مکرراتش را حذف کرد به ده هزار تا نرسیده است. «کلینی» به تنهایی 16199 روایت آورد. «شیخ طوسی» دوازده هزار روایت آورد. مرحوم «صاحب وسائل» در «وسائل» سی و پنج هزار روایت نقل کرد. «محدث نوری» اضافه بر «وسائل» در «مستدرک» خودش بیست و دو هزار روایت آورده است.

این ها معجزه اهل بیت است یکی از بزرگان اهل سنت می گوید مصیبتی که بر مذهب شیعه آمد بر هر یک از مذاهب ما آمده بود برای ابد منقرض شده بود و هیچ اثری هم از آن نبود.

ولی الان می بینیم نام امیر المؤمنین، حضرت مهدی (ارواحنا فداه) در سراسر جهان دارد می درخشد.

«شعبی» که به او امیر المؤمنین در حدیث می گویند می گوید دوستان علی از ترس شان فضائل علی را نقل نکردند. دشمنان علی از حسادت، فضائل علی را نقل نکردند؛ ولی با همه این ها فضائل علی شرق و غرب عالم را پر کرده است از این بهتر و واضح تر؟ آیا حقانیت از این بهتر می شود؟ روشن شدن از این بهتر می شود؟

مجری:

مباحث زیباست از هر طرف و از هر جنبه می فرمایید الحمد لله مباحث مفید است. چون در جلسات گذشته حضرت استاد مقام اخلاص و مخلِصین و مخلَصین را از جنبه های قرآنی مطرح فرمودند ان شاء الله در این جلسه طبق وقتی که داریم فضیلت اخلاص در احادیث اهل بیت را هم ان شاء الله بررسی بفرمایید.

البته سوالی که برایم پیش آمد پس با این تعابیری که فرمودید مشخص می شود این راه بسته نیست یعنی صرفاً به انبیاء و اولیاء اختصاص ندارد قابل دسترسی هست.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

بله قابل دسترسی برای همه هست فقط اراده می خواهد.

مجری:

بینندگان عزیز و ارجمند یک توقف کوتاه داشته باشیم بعد از میان برنامه در خدمت شما هستیم!

(میان برنامه)

مجری:

یابن الحسن روحی فداک، متی ترانا و نراک؛ عرض خیر مقدم مجدد خدمت شما بینندگان، عزیزان و همراهان گرامی دارم، با برنامه اخلاق علوی و سیره مهدوی همچنان در خدمت شما هستیم

در بخش دوم همچنان در محضر حضرت آیت الله حسینی قزوینی هستیم، مبحثی که در بخش قبل مطرح فرمودند را شنیدیم

الان دوستان اطاق فرمان اشاره می‌کنند تماس‌های بینندگان عزیز بر قرار است، استاد هم همیشه فرمودند تماس بینندگان اولویت دارد، لذا با شما بینندگان عزیز و ارجمند آغاز می‌کنیم

اولین تماس آقای «ناصر» از «شهر ری» سلام بر شما بفرمایید

تماس بینندگان برنامه

بیننده: (آقای ناصر از شهر ری – شیعه)

عرض سلام و خدا قوت دارم خدمت استاد بزرگوار آیت الله قزوینی عزیز و مجری محترم و توانا، خیلی خوشحالم که خدمت شما عزیزان بزرگوار هستم، با اجازه تان چند بیت محضر آقا جانم امیر المؤمنین علی (علیه السلام) تقدیم کنم جان عالم به فدای شان

گوهری پر بهاست نام علی * ذکر اهل ولاست نام علی

نامی از نام او فراتر نیست * چون که نامِ خداست نام علی

شیعه حیدریم و همواره * ذکر لب های ماست نام علی

ای که از درد و غصه می نالی * دردها را دواست نام علی

همه مشکلات حل شدنی است * چون که مشکل گشاست نام علی

ای که دنبال کیمیا هستی * برتر از کیمیاست نام علی

در میان حوادث دوران * سخن انبیاست نام علی

بین امواج و در دل طوفان * نوح را ناخداست نام علی

ذکر لب هاست نام پیغمبر * بر لب مصطفی است نام علی

ذکر حیدر همیشه یا زهراست * ذکر خیر النساست نام علی

چیزی از نام او نمی فهمیم * برتر از وهم ماست نام علی!

هاتفی گفت مُهر تذکره سفر کربلاست نام علی * بار ما را نمی خرد احدی تو مدد کن تو یا علی مددی!

مجری:

یا علی مدد ممنون و متشکرم تماس بعدی آقای «حسینی» از «مشهد» سلام بر شما بفرمایید.

بیننده: (آقای حسینی از مشهد – شیعه)

سلام علیکم، خواستم از حاج آقا سوال کنم «عایشه» و «محمد ابن ابوبکر» توسط «معاویه» کشته شدند سنی ها، معاویه را دوست دارند. حضرت علی چرا وقتی «عایشه» از «جنگ جمل» بر گشت محاکمه اش نکرد؟ عدالت حضرت علی برای همه بود برای چه «عایشه» را محاکمه نکرد این همه انسان ها را به کشتن داد؟

مجری:

ممنون و متشکرم آقای حسینی از تماس تان، تماس بعدی آقای «بهادری» از «کرج» سلام بر شما بفرمایید

بیننده: (آقای بهادری از کرج – شیعه)

سلام علیکم ورحمة الله، عرض سلام مجدد خدمت حضرت آیت الله دکتر حسینی قزوینی! حضرت آقا به طور متواتر رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به صحابه شان فرمودند:

«لَتَتَّبِعُنَّ سُنَنَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُم شِبْراً بِشِبْرٍ وَ ذِرَاعاً بِذِرَاع‏‏»

لام، لام تأکید است فرمودند قطعاً شما مسیر ملت های قبل را خواهید پیمود. «شِبْراً بِشِبْرٍ وَ ذِرَاعاً بِذِرَاع‏‏» قدم به قدم اگر آن صحابه امت های قبل به سراغ سوسماری بروند شما هم به دنبالش می روید. یعنی ای صحابه من پیروی شدید از «یهود» و «نصارا» می کنید.

دو سوره در سوره توبه و سوره فتح است که صحابه را تأیید می کند آقایان «وهابی» این را چماق کردند مدام بر سر ما شیعیان می زنند. رسول خدا درباره صحابه ای فرمودند که در راه خدا شهید شدند یا بعد از وفات پیغمبر از مسیر اسلام خارج شدند نه این که آقای عمر، آقای «کعب الأحبار» را به جایی رساند که معاویه به عبای «کعب الأحبار» دست می کشید به صورتش می مالید.

طبق متون اهل سنت محترم آمده است. خود صحابه هم اذعان کردند که «تورات» را هم مثل قرآن باید وضو بگیرند تا دست به «تورات» بزنند. همین «تورات» منبع فتوایی برای مسلمانان شد.

آقای «وهب ابن منبه» هم گفت مستحب است «تورات»‌ را کتابت کنید و بین مسلمانان منتشر کنید. «احد» را هم محل زیارت قبر هارون نامید یعنی این که هر جا قداستی در اسلام است، یک قداستی از «یهود» در آن جا باید باشد.

«إن هارون مدفونا في احد»

این خواست «یهودیان» بود. در آن فضا شخص جناب خلیفه، از آن بیست و یک نفری بود که دوره عالی فقه را پیش «کعب الأحبار» دید خودش هم درخواست داشت که برای من کلاس ویژه بگذارند، چرا که من آیات 8 و 9 سوره غافر را نمی فهمم.

«تهذیب التهذیب»، جلد 8، صفحه 439؛ «موطأ مالک»، جلد 1، صفحه 931؛ «سیره حلبی»، جلد 1، صفحه 270

سوال ما این است که آقای «کعب الأحبارِ یهودی» به ظاهر مسلمان، خلیفه دوم را هم قبول کنیم خلیفه مسلمین است از وجدان ها بپرسیم از «یهود، نصارا، هندو و گبر و بودائیان» از شعییان اصلاً نپرسید بگویید اگر یک پیامبری خلیفه داشته باشد شخصی از ادیان اگر بخواهد مسلمان بشود بگوید می خواهم مسلمان باشم او اسلام را باید از خلیفه یاد بگیرد یا خلیفه از آن تازه مسلمان، اسلام را یاد بگیرد؟ از چه کسی باید یاد بگیرد؟ از پیامبر یا از «کعب الأحبار»؟

آقای عمر نفرمود سنت پیغمبر را آتش بزنید؟ «قال کعب الأحبار»ها چه است؟ ما باید عامل این باشیم که فکرها به کار بیافتد. «قال رسول الله» از بین رفت قرآن هم به گفته ایشان تحریف شده است از نظر جناب عمر «قال کعب الأحبار»ها اسمش چه است؟ اگر سنت پیغمبر بله، یک بدبختی برای «وهابیون» است.

اگر «قال کعب الأحبار» سنت است طبق صدها روایت آقای عمر همیشه از این سنت استفاده می کرد؛ پس باید بگوییم که عمر، سنت پیامبر را از بین برد و سنت «یهود» را وارد اسلام کرد مثلاً چه تصویب کردند فحش و سب به صحابه مساوی با قتل و تهدید است جز علی ابن ابی طالب لعن ایشان را به بخشنامه تبدیل کردند که از همه صحابه زودتر ایمان آورده بود در آغوش پیامبر پرورش یافته بود، داماد پیغمبر بود درب علم پیغمبر بود. هفتاد سال، هفده هزار منبر تا زمان «عمر ابن عبد العزیز» به او لعن می فرستادند.

کسی هم مانند این فاسق به نام «حریز ابن عثمان جصمی» این نا نجیب و حرامزاده آمد صبح و شب به امام لعن می فرستاد این شخص برای «صحیح بخاری» و «صحیح مسلم» راوی عادل می شود؛ چون به علی ابن ابی طالب لعن فرستاده است هر کس به جز علی ابن ابی طالب لعن بفرستد اهل جهنم، مستوجب قتل می باشد.

این اسلام آقایان «وهابی» است جز آیه 100 توبه و آخر سوره فتح در تجلیل صحابه 42 آیه در قرآن داریم که صحابه را به کل کوبیده است. ببخشید مصدع اوقات شدم یا علی مدد التماس دعا!

مجری:

ممنون و متشکرم آقای بهادری از تماس تان، تماس بعدی آقای «احمدی» از «یاسوج» سلام بر شما بفرمایید

بیننده: (آقای احمدی از یاسوج – شیعه)

عرض سلام و درود خدمت حضرت استاد ارزشمند و یکی از برجسته‌ترین مفاخر شیعه در زمان امروزی و سلام خدمت حضرتعالی و همه عزیزان شبکه حضرت ولی عصر (سلام الله علیه).

لشکریان شیطان مصداق عینی و واقع آن امروز «وهابیت» خبیث است که آشکارا با آیات قرآن و هم با احادیث و سنت راستین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مخالفت می کنند و به روایات جعلی و دروغینی که «کعب الأحبارها» و معاویه و جیره خواران خبیثش ساخته اند به چنین چرندیات و دروغ هایی متوسل می شوند.

بجز دروغ گفتن، تهمت و افتراء زدن چیزی برای گفتن ندارند و برای این که خراب کارهای خلفاء و دیگر جنایت های «بنی امیه» را سرپوش بگذارند و آن ها را تبرئه کنند از روی لجاجت و مخصوصاً دشمنی که با پیامبر خدا و اهل بیت (علیهم السلام) دارند در رابطه با «جنگ احد» می گویند که پیامبر و حضرت علی هم بالای کوه رفتند.

در حالی که قرآن کریم، رسول خدا (أسوةٌ حسنة) و (رحمةٌ للعالمین) معرفی می نماید و حضرت علی می فرماید هر وقت آتش جنگ شعله ور می شد ما به رسول خدا پناه می بردیم این نشانه شجاعت و شهامت حضرت رسول خدا است.

یکی از القاب حضرت علی «اسد الله» است و در همه جنگن ها بجز یک جنگ که به امر پیغمبر در «مدینه» ماند و حدیث منزلت را در شأن او بیان فرمود، در همه جاها و همه جنگ ها فرمانده لشکریان نبود و به دست آن بزرگ مرد بود که پیروزی نصیب لشکر اسلام می شد و کسی بود که در «جنگ خیبر» رسول خدا فرمودند فردا پرچم را به دست مردی می‌دهم که خدا و رسولش او را دوست دارند و او هم خدا و رسولش را دوست دارد.

و یک ضربه زدن آن حضرت در جنگ خندق را برابر با عبادت جن و انس دانستند، و خیلی فضائل و صفات دیگری که هم در قرآن و هم در لسان آقا رسول الله در شأن مولای متقیان امیر المؤمنین بیان شده است.

حضرت استاد اگر در مورد این تهمت وهابیت نسبت به رسول خدا و مولا علی توضیح دهند ممنون می‌شوم. اللهم عجل لولیک الفرج؛ خداوند یار و نگهدار تان.

مجری:

خدا نگهدار شما آقای احمدی، موفق باشید.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

متوجه شبهه ایشان نشدم

مجری:

شبهه ای ایشان در مورد جنگ احد است می‌گویند پیامبر هم بالای کوه رفتند سوال شان این است وهابیت این اتهام را می‌زنند.

بیننده بعدی اقای «پیشبین» از «شیراز» سلام شب شما بخیر بفرمایید

بیننده: (آقای پیشبین از شیراز – شیعه)

سلام علیکم وقت شما هم بخیر، عرض ادب و احترام دارم خدمت حضرت آیت الله قزوینی و ممنونم از شما به خاطر شبکه بسیار خوب تان جهت اطلاع رسانی

یک سوال از خدمت تان داشتم در کتاب «کمال الدین و تمام النعمه – شیخ صدوق» مطلبی است خدمت تان می‌خوانم، البته عبارت خوانی عربی ام بد است اگر اشتباه خواندم ببخشید. در قسمتی است که می‌گوید:

«وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم‏»؛ راجع به این متن در شبکه معارف هم وقتی پاسخ سوالات شرعی می‌گویند نگاه می‌کنم بیان می‌کند. می‌خواستم این توضیحی که راجع به توقیع امام زمان (سلام الله علیه) است صحیح است یانه؟

اگر صحیح است در وسط‌های همین می‌گوید: «وَ أَمَّا الْخُمُسُ فَقَدْ أُبِيحَ لِشِيعَتِنَا وَ جُعِلُوا مِنْهُ فِي حِلٍّ إِلَى وَقْتِ ظُهُورِ أَمْرِنَا لِتَطِيبَ وِلَادَتُهُمْ وَ لَا تَخْبُثَ»؛ خمس را بر ما تا ظهور مهدی فاطمه حلال کرده است. می‌خواستم خواهش کنم می‌شود این را توضیح بدهید تکلیف خمس چه می‌شود؟

مجری:

بله، خیلی ممنون و متشکرم. تماس بعدی اقای «محمد مهدی از تبریز» سلام شب شما بخیر بفرمایید.

بیننده: (آقای محمد مهدی از تبریز – شیعه)

سلام علیکم خدمت حضرت آیت الله قزوینی و آقای صفایی، ان شاءالله حال تان خوب باشد. ببخشید یک سوال برای بنده پیش آمده خواستم از محضرتان بپرسم، اخیرا کلیپ‌های اقای آیت الله «سید کمال حیدری» در فضای مجازی از کانال‌های وهابی‌ها خیلی پخش می‌شود و مدعی هستند که این شخص سنی شده و منکر امامت و ولادت اقا امام زمان است.

از طرف دیگر ما شنیدیم که ایشان در درس‌هایشان گفتند این کلیپ‌ها تقطیع شده و چیزهای که به من نسبت می‌دهند همه اش دروغ است ایشان گفته این‌ها را من در کلاس‌هایم به عنوان شبهه مطرح کردم این‌ها آمدند این را تقطیع کردند و الان در همه جا دارد پخش می‌شود.

می‌خواستم بدانم واقعا اقای «سید کمال حیدری» از مذهب شیعه عدول کرده است یا خیر؟

مجری:

چشم، خدمت تان پاسخ را عرض می‌کنم تشکر از تماس تان.

استاد! سوالات زیاد شد فعلا پاسخ به سوالات را آغاز کنیم، از سوال آقای حسینی از مشهد آغاز کنیم ایشان پرسیدند آیا عایشه و محمد ابن ابی بکر کشته شدند یا خیر؟ و این که چرا عایشه توسط حضرت امیر محاکمه نشد؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

در رابطه با عایشه، این نکته را عرض کنم هرچه باشد ایشان همسر پیامبر است. عنوان ام المؤمنین را دارد. با توجه به این که بنی امیه تمام تلاش‌شان این است که علیه امیر المؤمنین از واژه‌های که می‌توانند مردم را فریب بدهند استفاده کنند اگر محاکمه صورت می‌گرفت مسئله و مشکلات بیشتری به وجود می‌آمد.

در قتل عثمان امیر المؤمنین یکی از مدافعین سخت کوش عثمان بود، خود حضرت می‌فرماید من به قدری از عثمان دفاع کردم می‌ترسم نزد خدا معصیت کار باشم؛ ولی با همه این‌ها، این همه علیه امیر المؤمنین توطئه کردند و جنگ‌های مختلفی را به راه انداختند!

در جنگ صفین بنا به نقل «یعقوبی» یک صد و ده هزار نفر از طرفین کشته شدند. بهانه شان این بود که چرا امیر المؤمنین قاتلین عثمان را محاکمه نکرد، اگر حضرت می‌خواست محاکمه کند باید اول عایشه را محاکمه می‌کرد.

جمله: «اقتلوا نعثلا فقد كفر» برای چه کسی است؟

«اقتلوا نعثلا فقد كفر»

الفتنة ووقعة الجمل؛ اسم المؤلف: سيف بن عمر الضبي الأسدي الوفاة: 200، دار النشر: دار النفائس - بيروت - 1391، الطبعة: الأولى، تحقيق: أحمد راتب عرموش، ج1، ص115

عایشه می‌گوید نعثل را بکشید که کافر شده است. این مسئله را همه بزرگان اهل سنت به کرات نقل کرده‌اند. اگر «اقتلوا نعثلا فقد كفر» را در اینترنت سرچ بزنید می‌بینید که واژه نعثل از زبان چه کسی صادر شده است!

من از دو تا منبع به عنوان نمونه خدمت تان می‌آورم کتاب «الفتوح ابن اعثم کوفی متوفای 314» اوایل قرن چهارم است ایشان در جلد دوم صفحه 421 دارد عایشه مردم را با تمام کوشش بر قتل عثمان تشویق می‌کرد و از این کار فروگذار هم نمی‌کرد می‌گفت:

«أيها الناس! هذا قميص رسول الله صلى الله عليه وسلم لم يبل وبليت سنته»

پیراهن پیامبر هنوز خشک نشده سنت پیامبر را نابود کردند!

«اقتلوا نعثلا، قتل الله نعثلا»

الفتوح؛ نويسنده: أحمد بن أعثم الكوفي (وفات: 314)، تحقيق: علي شيري ( ماجستر في التاريخ الإسلامي)، ناشر: دار الأضواء للطباعة والنشر والتوزيع، 1411ق، ج2، ص421

نعثل اسم یک مرد یهودی کوسه بود، ضرب المثل بود عثمان را به نعثل تشبیه می‌کرد. «قتل الله نعثلا»

این واژه طوری شده که در کتاب‌های لغت رفته است معمولا چیزی که فرهنگ نشود در کتاب‌های لغت نمی‌رود، فرهنگ عمومی شده است.

«ابن اثیر» در کتاب «النهایه» جلد 5 صفحه 80 همین تعبیر را دارد:

«ومنه حديث عائشة " اقتلوا نعثلا، قتل الله نعثلا " تعنى عثمان. وهذا كان منها لما غاضبته وذهبت إلى مكة»

النهاية في غريب الحديث والأثر؛ اسم المؤلف: أبو السعادات المبارك بن محمد الجزري الوفاة: 606، تحقيق: طاهر أحمد الزاوى - محمود محمد الطناحي الناشر: مؤسسة إسماعيليان للطباعة والنشر والتوزيع - قم – ايران:1384ش ، ج5، ص80

همچنین تاج العروس زبیدی دارد:

«وقال اللَّيْثُ: النَّعْثَلُ: الشَّيْخُ الأَحْمَقُ»

یک احمق را نعثل می‌گویند

«وفي حديث عائشة: " اقْتُلُوا نَعْثَلاً، قَتَلَ اللهُ نَعْثَلاً " يعني عُثْمانَ، وَكانَ هذا مِنْها لَمَّا غاضَبَتْه وَذَهَبَتْ إِلى مَكَّةَ»

تاج العروس من جواهر القاموس؛ اسم المؤلف: محمد مرتضى الحسيني الزبيدي الوفاة: 1205، المحقيق: علي شيري، الناشر: دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع – بيروت: 1414 - 1994م، ج15، ص745

با همه این حال که این مطالب را در مورد عثمان گفته، عایشه آمده جنگ جمل را آغاز کرده و سی هزار کشته داشته است.

امیر المؤمنین بعد از جنگ عایشه را با چهل نفر رزمنده با تمام احترام به مدینه فرستاد، عایشه محاکمه، توبیخ، توهین نشد، وقتی مدینه آمد گفت من از حضرت علی گلایه دارم همچنین توقعی نداشتم چهل نفر مرد اجنبی را با من همراه کند.

آخر خانم! شما سی هزار نفر آدم کشتید، انتظار دارید امیر المؤمنین تو را بالای چشمش هم بگذارد!

بعد افرادی که همراه عایشه بودند صورت‌هایشان را باز کردند دیدند همه این‌ها زنان رزمنده بودند که در لشکر حضرت علی می‌جنگیدند.

حضرت علی نتوانست محاکمه کند، وقتی این قدر به او احترام گذاشت این همه علیه امیر المؤمنین کوشیدند بالای منبر سب و لعنش کردند، در قنوت نمازشان سب می‌کردند اگر بچه ای به نام علی بود او را می‌کشتند.

«كان بنو أمية إذا سمعوا بمولود اسمه علي قتلوه»

اگر می‌شنیدند نام فرزندی را علی ‌گذاشتند می‌کشتند

تهذيب التهذيب ، اسم المؤلف: أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل العسقلاني الشافعي الوفاة: 852 ، دار النشر : دار الفكر - بيروت - 1404 - 1984 ، الطبعة : الأولى، ج 7، ص 280، ح 541.

«كانت بنو أمية إذا سمعوا بمولود اسمه علي قتلوه فبلغ ذلك رباحا فقال هو علي»

تدريب الراوي في شرح تقريب النواوي؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن أبي بكر السيوطي الوفاة: 911، دار النشر: مكتبة الرياض الحديثة - الرياض، تحقيق: عبد الوهاب عبد اللطيف، ج2، ص331

اگر حضرت علی (سلام الله علیه) عایشه را محاکمه می‌کرد چه می‌شد!

حضرت که این همه عایشه را احترام کرد، قضیه عاشورا را با آن وضعیت فجیع انجام دادند. سرهای اهل بیت امام حسین را بدون چادر و روسری برهنه کردند. مسیر کوفه تا شام سرهای بریده را بالای نی قرار دادند. اگر حضرت امیر، عایشه را محاکمه می‌کرد این ها چه می‌کردند؟

وقتی خبر شهادت امام حسین به والی مدینه می‌رسد، نامه را به سمت قبر پیامبر پرت می‌کند می‌گوید یا رسول الله این انتقام قتل عثمان است «قتلا بقتل»؛ آن‌جا یاران علی عثمان را کشتند ما هم به قصاص او یوم بیوم، امروز این کار را انجام دادیم!

وقتی یزید سر امام حسین را می‌بیند می‌گوید:

لعبت هاشم بالملك فلا * خبر جاء و لا وحي نزل‏

ليت أشياخي ببدر شهدوا * جزع الخزرج من وقع الاسل‏

آن‌های که در بدر کشته شدند ای کاش زنده بودند، به من می‌گفتند ای یزید دستت درد نکند انتقام کشته‌های بدر را گرفتی!

اگر امیر المؤمنین عایشه را محاکمه کرده بود و می‌گفت بالای چشم عایشه ابرو است، آن وقت این‌ها چه کار می‌کردند؟ همین مانده بود که جسد مطهر پیامبر را از قبر در بیاورند آتش بزنند، کار به آن‌جا می‌کشید.

امیر المؤمنین از دست خوارج نزدیک یک صد و سی تا یک صد و چهل سال قبرش مخفی بود، در زمان اقا امام صادق قبرش را آشکار شد. از امام پرسیدند چرا تا الان قبر حضرت مخفی بود؟ فرمود به خاطر این که اگر خوارج می‌دانستند جسد امیر المؤمنین را در می‌آوردند آتش می‌زدند.

این‌ها شجرة الملعونه فی القرآن هستند. دیگر از این بهتر نمی‌شود تعبیری در مورد شان به کار برد. در خدمت تان هستم!

مجری:

بسیار عالی! ان شاءالله بتوانیم به همه تماس‌های عزیزان پاسخ بدهیم، آقای بهادری از کرج و اقای احمدی از یاسوج تقریبا صحبت‌هایشان به یک شکل بود در مورد این که «کعب الاحبار» برای تعدادی از صحابه استاد بود. آیا اسلام را باید از خلیفه گرفت یا خلیفه به دیگری رجوع کند؟

همچنین شبهه ای که آقای احمدی فرمودند این‌ها می‌گویند پیامبر هم در جنگ احد بالای کوه رفته است دارند فرار دیگران را توجیه می‌کنند.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

شما با کدام روایت این حرف را می‌زنید؟ «صحیح بخاری» و دیگر منابع از قول خلیفه دوم دارند که ما بالای کوه رفته بودیم یا عبارت دیگری از خلیفه دوم است که می‌گوید من مثل بزکوهی از کوه بالا می‌رفتم. اگر یک روایت دارید بفرمایید که امیر المؤمنین هم گفته باشد من بالای کوه رفته بودم.

روایاتش را من قبلا نشان دادم وقتی جنگ تمام شد صدیقه طاهره همان‌جا پشت جبهه بود کنار رسول اکرم آمد، از پیشانی حضرت رسول اکرم خون می‌آمد به پیشانی حضرت آب می‌ریخت و امیر المؤمنین هم پیشانی حضرت را می‌شست و کسانی که فرار کرده بودند از بالای کوه تماشا می‌کردند.

خون بند نیامد، صدیقه طاهره یک پارچه ای را آتش زد و به خاکستر مبدل کرد خاکستر را جای زخم پیشانی شان گذاشت خون بند آمد. این کاملا واضح است شیعه و سنی؛ حتی یهودی‌ها و مسیحی‌ها هم این را نقل کرده اند.

آن وقت این‌که می‌گویند رسول اکرم بالای کوه رفت این آیه شریفه قرآن است:

(إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ)

(به خاطر بياوريد) هنگامی را که از کوه بالا ميرفتيد؛ و جمعی در وسط بيابان پراکنده شدند؛ و از شدت وحشت،به عقب ماندگان نگاه نمی‌کرديد، و پيامبر از پشت سر، شما را صدا می‌زد.

سوره آل‌عمران (3):‌آیه 153

پیامبر این‌ها را می‌خواند و صدا می‌زد می‌فرمود بر گردید این آیه قرآن است. مطلب آقایان که می‌گویند پیامبر هم فرار کرد انکار آیه قرآن است.

خلیفه دوم می‌گوید من بالای کوه بودم دیدم یک یهودی دارد می‌گوید قتل محمد، پیامبر را کشتند، بعد می‌گوید قسم به خدا اگر کسی بگوید پیامبر کشته شده با این شمشیر گردنش را می‌زنم! اگر بنا بود با شمشیر گردن کسی را بزنی پیامبر که نزدیک دشمن بود امیر المؤمنین نزدیک هشتاد زخم برداشت می‌آمدید در میدان نبرد از شمشیرتان استفاده می‌کردید.

در بالای کوه یهودی چه کار می‌کرد؟ جنگ احد، یهودی، آن‌هم بالای کوه! واقعا آدم نمی‌داند قضیه چه است؟ کسانی هم که نقل کرده اند یهودی این طوری گفت نتوانستیم به دست بیاوریم که روی چه اصلی این مطلب را گفته‌اند.

حتی منافقین به دستور «عبدالله ابن ابی» سیصد نفرشان وسط راه برگشتند در احد نیامدند، آن وقت یهودی‌ها در احد می‌آمدند!

مجری:

خیلی ممنون، آقای پشبین سوال در مورد توقیع شریف امام زمان در مورد روات حدیث داشتند که روایت در «کمال الدین شیخ صدوق» آمده است و ادامه آن توقیع که در مورد حلال شدن خمس است. سوال شان در این مورد بود.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

این مطلب را بارها قبلا پاسخ دادیم بر این که قضیه مباح دانستن خمس اولا سند درست و حسابی ندارد. اضافه بر این که موضوع مباح کردن خمس که دارد:

«وَ أَمَّا الْخُمُسُ فَقَدْ أُبِيحَ لِشِيعَتِنَا وَ جُعِلُوا مِنْهُ فِي حِلٍّ إِلَى وَقْتِ ظُهُورِ أَمْرِنَا لِتَطِيبَ وِلَادَتُهُمْ وَ لَا تَخْبُثَ»

كمال الدين و تمام النعمة؛ ابن بابويه، محمد بن على، محقق/ مصحح: غفاری، علی اكبر، ناشر: اسلاميه، ج1، ص485

اين هیچ سند درست و حسابی ندارد؛ قبلا هم این بحث را مطرح کردیم. اجازه بدهید من روایت را پیدا کنم

مجری:

تا شما روایت را پیدا می‌کنید این مطلب را عرض کنم دوستان اشاره می‌کنند در برنامه عصر ایمان که از شبکه پخش شده و الان در آرشیو شبکه موجود است به صورت مفصل تمام این مباحث مطرح شده است اگر عزیزان تمایل داشتند می‌توانند مراجعه کنند.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

در روایات متعدد است که راوی خدمت امام (علیه السلام) می‌آید می‌گوید خمس را برای ما مباح کنید. روایتی از حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) است.

«وَ عَنْ أَبِي الْحُسَيْنِ الْأَسَدِيِّ أَيْضاً قَالَ: وَرَدَ عَلَيَّ تَوْقِيعٌ مِنَ الشَّيْخِ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ الْعَمْرِيِّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ ابْتِدَاءً لَمْ يَتَقَدَّمْهُ سُؤَالٌ عَنْهُ نُسْخَتُهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* عَلَى مَنِ اسْتَحَلَّ مِنْ أَمْوَالِنَا دِرْهَماً قَالَ أَبُو الْحُسَيْنِ الْأَسَدِيُّ ره فَوَقَعَ فِي قَلْبِي أَنَّ ذَلِكَ فِيمَنِ اسْتَحَلَّ مِنْ مَالِ النَّاحِيَةِ دِرْهَماً دُونَ مَنْ أَكَلَ مِنْهُ غَيْرَ مُسْتَحِلٍّ وَ قُلْتُ فِي نَفْسِي إِنَّ ذَلِكَ فِي جَمِيعِ مَنِ اسْتَحَلَّ مُحَرَّماً- فَأَيُّ فَضْلٍ فِي ذَلِكَ لِلْحُجَّةِ (عليه السلام) عَلَى غَيْرِهِ؟ قَالَ فَوَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه واله وسلم) بِالْحَقِّ بَشِيراً لَقَدْ نَظَرْتُ بَعْدَ ذَلِكَ فِي التَّوْقِيعِ فَوَجَدْتُهُ قَدِ انْقَلَبَ إِلَى مَا كَانَ فِي نَفْسِي بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* عَلَى مَنْ أَكَلَ مِنْ مَالِنَا دِرْهَماً حَرَاما»

الإحتجاج علی أهل اللجاج؛ نویسنده: طبرسی، احمد بن علی، ناشر: نشر مرتضی، محقق / مصحح: خرسان، محمد باقر،ج2، ص480

لعنت خدا، ملائکه و مردم بر آن کسی که اموال ما را حلال بشمارد و بخورد، تا آن‌جای که دارد: «لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* عَلَى مَنْ أَكَلَ مِنْ مَالِنَا دِرْهَماً حَرَاما»؛ کسی از خمس ما یک درهم بخورد لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد.

یا روایتی که در کتاب کافی است ملاحظه بفرمایید، کتاب کافی، جلد اول صفحه 352 دارد:

«قَدِمَ قَوْمٌ مِنْ خُرَاسَانَ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع فَسَأَلُوهُ أَنْ يَجْعَلَهُمْ فِي حِلٍّ مِنَ الْخُمُسِ»

تعداد شیعیان از خراسان خدمت امام رضا (سلام الله علیه) آمدند گفتند آقا جان خمس را برای ما حلال کن.

«فَقَالَ مَا أَمْحَلَ هَذَا تَمْحَضُونَّا بِالْمَوَدَّةِ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَزْوُونَ عَنَّا حَقّاً جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا وَ جَعَلَنَا لَهُ وَ هُوَ الْخُمُسُ»

حضرت فرمودند این‌ها به زبان و در ظاهر حرف از مودت و دوستی ما می‌زنند، ولی حق ما را نمی‌دهند.

«لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لِأَحَدٍ مِنْكُمْ فِي حِلٍّ»

قرار نمی‌دهم، قرار نمی‌دهم، قرار نمی‌دهم، یعنی هیچی چیزی از خمس را حلال نمی‌کنم!

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية ج‏1، ص548، ح26

یا در روایت دیگر دارد:

«وَ لَا يَحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ يَشْتَرِيَ مِنَ الْخُمُسِ شَيْئاً»

کسی که خمس دارد حق ندارد از این خمس چیزی بخرد!

مثلا ماشین بخرد، فرش بخرد، خانه بخرد، پول آب و برق بدهد.

«حَتَّى يَصِلَ إِلَيْنَا حَقُّنَا»

قبل ازا ین که حق ما را بدهد، برای اموال مخمس جایز نیست تصرف کند.

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية ج‏1، ص545، ح14

افرادی که سر سال دارند، بعضی از دوستان ما از شهرهای مثل ورامین و جاهای دیگر زنگ می‌زنند می‌گویند حاج آقا مثلا سال خمسی مان اول ماه رمضان است نتوانستیم بپردازیم مشکل داشتیم در سفر هستیم اجازه بدهید در این ده روز از اموال مان استفاده و تصرف کنیم. ما می‌گوییم اشکال ندارد.

یعنی حتی کسانی که سر سال دارند ما خیلی از متدینین در کشور داریم که سر سال خمسی دارند؛ کسی که سر سال نداشته باشد همه چیزی به باد هوا است.

تعبیر امام (سلام الله علیه) است روایت هم صحیحه و موثقه است. کسانی خدمت حضرت می‌رسد می‌گوید مثلا پنج روز دیرتر خمس مال مان را بپردازیم الان در مسافرت هستیم این چند روزه را چه کار کنیم اموال مان مخلوط به خمس است؟

حتی هزار تومان از جیبم مان می‌خواهم خرج کنم دویست تومانش خمس است. چون هنوز سر سالم را حساب نکردم. بعضی از متدینین این را از ما یا از بیوتات مراجع اجازه می‌گیرند که تا خمس شان را بررسی کنند و پرداخت کنند از اموال حلال خودشان استفاده نمی‌کنند.

این‌ها همه طبق روایاتی است که از ائمه (علیهم السلام) داریم و یک مورد دو مورد هم نیست.

باز روایت دیگری از آقا امام باقر (سلام الله علیه) است می‌فرماید آسان‌ترین چیزی که بنده را گرفتار آتش جهنم می‌کند خوردن خمس و سهم ما است.

لذا آقایان یک سری بحث‌هایی را مطرح می‌کنند، روایاتی که هیچ سند ندارد. بعض موقع ائمه (علیهم السلام) یک موردی بدبخت و بیچاره‌ای که وضعش خوب نیست و از آن طرف خمس هم به گردنش آمده را عفو کرده اند.

الان هم افرادی به ما مراجعه می‌کنند قرض و گرفتاری دارند از آن طرف خمس سالی شان هم رسیده و بدهکار هم هستند ما می‌بخشیم غالب مراجع هم همین طور هستند می‌بینند کسی که خمس بدهکار است و از آن طرف خودش قرضدار و مشکل دارد خمس را می‌بخشد.

یا مثلا دست گردان می‌کند، شما مثلا یک سال دیگر، دو سال دیگر بیایید پرداخت کنید. لذا تعابیری که دارد خمس را مباح کردیم هیچ سندیت ندارد.

مجری:

بسیار عالی! سوال پایانی از آقای محمد مهدی را از تبریز در مورد آقای سید کمال حیدری پرسیده بود کلیپ‌های که از ایشان در شبکه‌های وهابی پخش می‌شود و آن‌ها تقطیع شده است نظر حضرتعالی چیست آیا ایشان از تشیع خارج شده اند؟

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

نه، ایشان اصلا از تشیع خارج نشده اند، ایشان شیعه دو آتشه هم است، می‌شود گفت شیعه هشت سلند است، در دفاع از تشیع ایشان واقعا کوتاهی نکرده‌اند، حالا هرکسی یک لغزشی دارد، ما هم لغزش داریم.

به قول حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) نسبت به بعضی از مسائل گفت من هم اشتباه کردم. مقام معظم رهبری هم در بعضی از موارد گفت من هم اشتباه کردم. اشتباه یک بحث دیگر است. این قابل قبول نیست که بگوییم ایشان از تشیع برگشته این افترا به این مرد است.

ایشان تحلیل‌های دارد شاید از دیدگاه خودشان آن تحلیل‌ها محترم است ولی از دیدگاه دیگران این تحلیل‌ها و برداشت‌ها اشتباه است. غالب مطالبی هم که وهابی‌ها از ایشان پخش کردند، دوستان برای ما آوردند، ما همه این‌ها را دیدیدیم اکثر این‌ها تقطیع شده است.

بنده با ایشان جلسات متعدد داشتیم هم ایشان لطف کردند منزل تشریف آوردند هم در موسسه تشریف آوردند گفتیم اقا شما این را به این شکلی پاسخ بدهید. ایشان جواب داد بله حرف من تقطیع شده من ابتدا این را گفتم بعد این مطلب را گفتم.

یا برداشت‌هایی سوء از صحبت‌های ایشان شده خودش گفت منظور من این نیست، به نظرم ده – پانزده کلیپ ایشان ضبط کردند و فرستادند ما از شبکه پخش کردیم.

هیچ شک و شبهه ای نیست که ایشان شیعه است و این حرف درست نیست که ایشان از تشیع برگشته است. این‌ حرف‌های وهابی است.

آن زمانی که آقای سید کمال حیدری مثل شیر می‌غرید و هل من مبارز می‌طلبید چند تا از شما حاضر شدید با ایشان مناظره کنید؟ حالا که ایشان یک مقدار خانه نشین شده شما شیر شدید!

در هر صورت...

این‌ها همه افترا به ایشان است، و هیچ مدرک و سندی این حرف‌ها ندارد.

مجری:

در تکمیل فرمایش حضرتعالی عرض کنم، در همین شبکه جهانی حضرت ولی عصر یکی دو برنامه اختصاص به همین کلیپ‌ها داده شد. برنامه ای که با حضور استاد شریفی بود و بنده هم در آن برنامه حاضر بودم.

کلیپ‌های که در مورد مهدویت در نیمه شعبان بود، برنامه رفتیم و استاد شریفی همه این کلیپ‌ها را تحلیل و بررسی کردند و اشاره داشتند که این‌ها تقطیع شده است قسمت از درس‌ را آمدند گرفتند در حقیقت قسمتی از سوال را می‌آیند کلیپ می‌کنند ولی پاسخ را متاسفانه در شبکه‌های وهابی، معاند و مغرض منتشر نمی‌کنند.

حضرت استاد در حد یک تا دو دقیقه فرصت داریم اگر فرمایشی است بفرمایید در خدمت تان هستیم.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

نه، عرض خاصی نیست، اولا ما باید مراقب باشیم معصوم مطلق فقط آن چهارده نفر هستند و بس. معصوم مطلق یعنی معصوم از گناه، معصوم از اشتباه، معصوم از نسیان آن چهارده نور پاک هستند و بس و بعد از آن چهارده نفر همه مان جایز الخطا هستیم معصوم نیستیم.

اگر کسی یک کار اشتباه انجام بدهد و بر آن اصرار کند آن بحث دیگری است. بعضی از اخانید مثل احمد عابدینی و امثال ایشان که اشتباه کردند و به اشتباه شان ادامه می‌دهند. ما این افراد را معاند می‌دانیم در آن هیچ شک و شبهه ای نیست؛ حتی بعضی از حضرات اصطلاح طلب‌ها یک حرف‌های دارند می‌زنند.

مجری:

در شبکه‌های وهابی هم دارند به این‌ها وقت می‌دهند که صحبت کنند.

حضرت آیت الله حسینی قزوینی:

این برای ‌شان باید ننگ باشد. ما باید دقت کنیم یک مقدار زبان مان را حفظ کنیم تقوای در گفتارمان را حفظ کنیم بی جهت خدای نخواسته آبروی یک مؤمن را نریزیم!

مجری:

احسنتم، ممنون و متشکرم حضرت آیت الله حسینی قزوینی از محضرتان استفاده کردیم و التماس دعا داریم، خداوند توفیق مستدام به شما عنایت بفرماید، ان شاءالله در جلسات آینده با حضور حضرتعالی و همراهی شما بینندگان عزیز و ارجمند این مباحث را ادامه خواهیم داد.

در این شب جمعه که شب زیارتی ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) است، از همه شما عزیزان التماس دعای فرج و دعای خیر داریم و دعا می‌کنیم: «الهی بفاطمة وابیها وبعلها وبنیها عجل لولیک الحجة ابن الحسن الفرج والعافیة والنصر»

والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته

منتخب شبکه

موارد بیشتر